If We Never Last

32

Nakauwi ako sa bahay namin ng almost noon na din. I'm really letting go na kay Michael.

I saw my trash bin at nakita ko na puno na ito. I took out the bag atsaka ibina at inilabas ito.

"Hey."

Napalingon ako sa likod and so surprised to see Limario. Napakunot agad ang noo ko.

"Bakit ka nandito?"

"I put a date on that letter saying babalik ako when that day comes and here I am," sagot niya. May hinawakan din itong box. "Can we talk?"

So naupo kami sa gilid ng kalsada. Wala na akong nararamdaman kay Limario ang gusto ko lang malaman sa kanya ay kung kamusta na si Lita.

"Here's a box of letter, galing sa kanya. Also I gotta confess something... I kissed you that day at the shop."

Dumiretso ang tingin ko kay Limario. "Ano?"

"Well too naive of you. Hindi mo napansin na nag-iba na ang kasama mo and I'm more masculine." He shook his head.

"Bakit mo ak—"

"I still like you," he cut me off.

"Is that why you're here?"

"No. I still love you but... Not all love can stick around," he said and gave me the box. He stood up.

"If you're gonna read that, find someone to cry on. I hope I don't see you again because love says goodbye too," he said.

Tumayo ako and hugged him for the last time. I hate when they say goodbye. Wala naman rin kasi akong plano na balikan siya and it would only hurt kung magbabalikan kami.

"Take care of yourself, Limario."

***

Bumalik ako sa room ko at tinitigan ang box. Find someone to cry on? So ibig sabihin maiiyak ako nito? Bakit?

Only one person I could really trust and it's Ford. Tinawagan ko si Ford at sinagot naman niya.

"Napatawag ka?"

"Uhm... pwede magpasama saiyo mamaya?"

"Where?"

"Sa doon sa kung saan mo ako dinala noon. Iyong fields... if okay lang?"

"Alright I'll pick you up what time?" I asked.

"Around 8pm kung okay lang?"

"Sure"

"Than—"

*toot*toot*

Nagulat ako nang bigla akong binabaan ni Ford. He never does that... naka distorbo ba ako sa kanya?

***

Almost eight nang marining ko ang honk ng isang sasakyan. Tumingin ako sa bintana and saw Ford sa labas ng kanyang sasakyan.

Bumaba ako at nakita ko sina papa at ang kanyang bagong aasawahin. I looked at them and when they gazed at me I immediately went out the door.

"Hey," bati ni Ford and he took my bag.

"Hi," sabi ko nang nakapasok na ako at isinara na ang pinto.

He drove to where that place was. Hindi ko inaasahan na mag kokotse siya, akala ko sasakay kami ng jeep eh.

Tahimik lang ang biyahe namin hanggang makarating kami sa field.

Nakahawak siya sa kamay ko habang papasok kami sa spot namin. Inilapag namin iyong dala kong blanket and we sat there.

"Why?" He asked.

"Ang kaibigan kong si Lita may binigay saakin na mga letters. Ang sabi ng kapatid niya, basahin ko daw with someone I can cry on," sagot ko kay Ford.

"Alright. Read them and I'll be here when you wanna lean on me," sabi ni Ford at humiga. Tiningnan ko siya and he was gazing up at the night sky.

I faced the other side and read the few letters. Isang letter palang ay namumuo na ang  luha sa gilid ng mata ko. Nakasulat kasi doon ang una naming encounter. Siya iyong akala ko si Limario.

Naiyak ako na natawa sa apat na letter na nauna. Sa last na letter ako kinabahan. Binuksan ko at in unfold ang papel.

Dear 🖤
    Ito na yata ang last letter ko saiyo and by the time you're reading this, I'm happy in heaven already. I left because I'm... dying.

Doon palang ay nagulat na ako. Wait what?! Nag-patuloy ako sa pagbabasa.

Ayoko na masaktan ka dahil saakin, ayoko na mag-create pa tayo ng memory kung alam ko rin makakasakit lang iyon. Kung tumagal ako with you, mas lalong masakit.

Nabalitaan ko din na naging kayo na talaga ni Michael. I'm so happy for you. Kung sasaktan ka ng lalaking iyon ay I'll make sure to haunt him hehe.

Sinaktan niya na nga ako...

Gusto ko din sana tuparin ang pangako to graduate with you kaso parang ibang tao na makakasama mo. I'm happy that you found another friend at magkaka friends pa :) I love you bestfriend/anak ko na haha.

Huling habilin ko lang ay sana mapatawad mo ako and for you to find the right person. People come and go. Someone will come and replace who left pero sana you won't forget me. Be strong.

Love, Lita 🖤

I folded the papers habang humihikbi at umiiyak ako. I placed it back to the box. Dalawang nanay ko na ang wala na. Pareho nilang hindi sinabi na mamatay na sila. Bigla nalang sila nang-iiwan and malalaman ko nalang patay na.

Ang sakit sakit mamatayan ng kaibigan. Especially kung alam mong parang nanay at kapatid mo na siya. Lalo na nang hindi man lang niya sinabi na... Hindi man lang namin na enjoy ang mga last days niya.

Hikbi ako ng hikbi then I felt arms around my waist. He back hugged me. "Just cry it all out," he whispered.

I turned to face him at niyakap din siya ng mahigpit. I cried all my pain on his chest. Hindi ko talaga mapigil ang luha ko.

*****

"You sure you're okay?" Tanong ni Ford nang nasa tapat na kami ng bahay ko.

"Oo, salamat sa lahat," sabi ko at ngumite.

Inunlock ko na ang seatbelt. I reached out to kiss him dapat sa cheek lang nang bigla rin siyang humarap and my lips ended up at his too.

Pareho kaming nagulat doon. Tangina! Ang tanga ko! Bakit ko ba kasi siya naisipan ikiss sa pis—

"Uhm... this is beyond twenty minutes," mahinang sabi niya.

"Ah eh ano, alis na ako."

Palabaas na ako nang bigla niya akong hilain pabalik at hinlikan ako. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. And shit! Nataranta ako kaya napapikit din ako.

My lips had a mind of their own and started kissing Ford back. My heart pounding so damn loud, parang may stampede sa dib dib ko! I was drowned to his damn kiss.