KANKALARIM

19.Bölüm

İyi okumalar♥

"Hayır nasıl sesli konuştuğunu anlamadın ki? Salak mısın sen?"dedi Eylül. İyi ki de anlattım haa? Demediklerini bırakmadılar. Hayır ne yani? Sesli düşünmüş olamaz mıyım? Ayrıca ben kendi kendime bile konuşurum. Çoğu insan öyledir. Haksız mıyım?

"Susun artık amma konuştunuz."diyerek isyan ettim. Hepsi birden bana baktı.

"Biz mi çok konuştuk? Aramızda en hızlı ve en konuşkan kişi sensin bi kere. Hiç birimizin senin önüne geçemeyeceğini bilmen gerek."dedi Kuzey. Tek kaşımı kaldırarak baktım. Aslında doğruydu. Hiçbirisi benim kadar hızlı ve anlaşılır bir şekilde konuşamazdı.

"Tabi ki yani! Bir Sılanur Özdemir olmak kolay değil."dedim. Eylül ve Kuzey iğrenircesine bakmaya başladı. Rüzgar ise saatine bakıyordu. Kız mesaj atacaktı ve Rüzgar kızın olduğu parka gidecekti. Sonra da zaten buraya geleceklerdi.

"Rüzgar, abisi napıyon? Nasıl gidiyor hayat şartları?"diye sordum. Rüzgar gergin ve küçümser bir bakış attı. Artık o bakış nasıl oluyorsa?

"İyi gibi gözüküyorum ve hayatımda yeni bir güne başlayacakmış gibi hissediyorum."dedi. Başımı bir profesör edasında salladım.

"Seni anlıyorum, demeyi çok isterdim ama anlamıyorum. Daha önce hiç anonimim olmadı. Aslında instagramdan bazı salaklar yazıyor mal mal şeyler ama takmıyorum. Önce izin vere basıp iyi bir küfür ediyorum. Sonra engeli basıyorum. Zeka fışkırıyor abi!"dedim sandalyede gerinerek.

"Hemde ne zeka?"dedi Rüzgar. O sırada telefonum çaldı. Rüzgar anında kendi telefonuna baktı. Ama sonrasında hüzünle bakışlarını kaldırdı.

"Benim telefonum çalıyor salak!"dedim ve telefonumu cebimden çıkardım. Toprak arıyordu.

+Buyur gerzeğim.

Masada üç çift göz şaşkın bakışlarla aniden bana döndü. Ne dediğimi farkettiğimde telefonu kulağımdan uzaklaştırıp "Hass*ktir yaa!"diye mırıldandım.

-Alo, Sı-. Dur bir saniye! Ne dedin sen?

+Hiç! Bir şey demedim. Ne demiş olabilirim ki?

-Her neyse, çok üzerinde durmicam. Nerdesin?

+Sana ne?

-Ne demek bana ne? Yanında olmak istiyorum. Nerdesin söyle yanına gelicem.

+Ne o? Çok mu özledin?

-Hıı çok özledim! Biraz daha sensiz kalırsam boğulacam.

+Sana bir şey diyim mi Toprak?

-De!

+Geber!

Diyip suratına kapattım. Ne kadar dengesiz bir kızdım ben yahu?

Masada meraklı gözler hala üzerimdeydi. 'Ne var lan?'der gibi kafamı salladım.

"Ne ayak?"dedi Kuzey. Sırıttım.

"G*t ayağı!"dedim. Kuzey iğrenircesine yüzüme baktı ve elini git der gibi savurdu. Küçük bir kahkaha attım.

"Toprak buraya gelmek istedi de, bende savuşturdum bi şekilde. Önemli bi buluşma sonuçta kız tedirgin olmasın. Zaten bizle de tanışacak. İyice gerginlik yaratmayalım."dedim. Rüzgar kafasını salladı.

"Bence de doğru düşünmüşsün de bu çocuğun sağı solu belli olmaz. Damlarsa birazdan hiç şaşırmayın."dedi Rüzgar.  Aslında haklıydı. Toprak bu sonuçta benim günlük nerelere gittiğimin çizelgesini bile oluşturmuş olabilirdi.