"Merhaba Kızım"

3.9K 441 19
                                    

"Ah o kadar heyecanlıyım ki Oktay!" Nehir Niler kocasına bakarken mutluluğu gözlerinden okunuyordu. "Kızınla sorunsuzca ilk kez yakınlaşacaksınız."

Oktay da onun kadar heyecanlı görünüyordu. "Ben de öyle ama endişelenmeden edemiyorum Nehir. Ya canını yakarsam?"

"Yakmazsın merak etme." Dedi onlara yaklaşan Liz Rhydian. "Değerlerini mümkün olduğunca normale çektik, artık senin karanlık değerlerinden etkilenmeyecek. Hem Eylül geldiğinden beri neredeyse hiç ağlamadı. Hala şaşkınım büyü gibi."

Nehir mutlulukla Defne'yi yatağından aldı. 6 aylık Defne uykuya yeniden dalmak üzere gibi görünüyordu. Babası gibi siyah olan gözleri baygın bakan göz kapaklarının altından ortalığı inceliyordu.

Nehir onu dikkatlice Oktay'a verirken Oktay gerilse de Defne fark etmemiş gibiydi. Oktay onu usulca omzuna yatırınca siyah gözlerini babasının siyah gözlerine dikti. İkisinin gözleri buluşunca birbirlerini izlediler bir süre. O kadar benziyorlardı ki Nehir gözlerinin dolmasına engel olamadı.

Oktay yavaşça onun yüzünü okşadı. Defne'ye karanlıkla canını acıtmadan ilk kez bu kadar yaklaşabiliyordu.

Defne aralık duran ufak dudaklarıyla ve kapanmak üzere olan gözleriyle bunu hiç de umursamıyor gibiydi.

Oktay dayanamayıp onun yüzünü öptü bir kaç kez. Rahatını bozmak istemese de onu sevme isteğine engel olamıyordu.

"Merhaba kızım."

Defne kendini uykunun kollarına bırakmış gibiydi. Oktay onu severken usulca konuşmaya devam ediyordu. "Sonunda iyileştin. Güzel bebeğim benim."

Yaklaşıp onun saçlarını öptü, küçük yüzüne hayranlıkla baktı. "O kadar güzelsin ki kızım..."

Defne uykusunun arasında anlamsız sesler çıkarırken homurdanan büyük biri gibiydi. Gözlerini açmadan Oktay'ın omzunda kafasını bir anda çevirdi ve arkasını dönüp uyumaya devam etti.

Oktay gülmekten kendini alamamıştı. "Bu tavır mı yaptı şimdi bana?"

Nehir de gülerken onlara yaklaştı. "Çok ciddi benim kızım, laubalilikten hoşlanmıyor."

Oktay güldü. "Bak sen. Çekeceğimiz var o zaman."

Oktay onu uyuyan ikizinin yanına yerleştirirken ikisini de uzun uzun izledi. İkisine de hayranlıkla bakmaktan vazgeçemiyordu.

Ayza - Yazılmamış Anılar (Yan Öykü)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin