My new brother is my bully? L.S

Hoofdstuk 12

Pov. Harry
Ik sta zuchtend op van de bank en werp een blik op de klok. 'Weet je echt niet waar Louis is?' Vraagt mijn moeder en ik schud mijn hoofd. 'Nee, anders had ik dat wel vertelt hoor!' Schreeuw ik luider dan bedoeld. Mijn moeder gooit haar handen in de lucht en loop de keuken weer in. 'Misschien moet ik even naar het park lopen?' Vraag ik dan en ze komt weer de woonkamer in. 'Misschien is hij bij een vriend, dus zul je hem daar niet vinden' ik knik, wetend dat ze gelijk heeft.

Wanneer ik de deur hoor spring ik op en wanneer ik Louis zie binnenlopen ga ik bezorgd naar hem toe. Ik kijk in zijn bloeddoorlopen ogen en het is duidelijk te zien dat hij heeft gehuild. 'Louis is er! We gaan even naar boven' roep ik naar de keuken zodat ze niet zou komen en ik krijg een 'oké' terug. We lopen naar mijn kamer en ik laat me neervallen op het bed. Louis blijft ongemakkelijk rechtop staan. 'Sorry, sorry echt waar sorry...' fluistert hij de hele tijd en ik merk dat hij in paniek geraakt. 'Louis, doe rustig' zeg ik en ik geef zonder hem erbij na te denken een knuffel. Hij slaat zijn armen om mijn middel en zijn ademhaling word weer normaal. 'Waar was je?' Vraag ik dan met een zachte stem, ik wil niet al te boos overkomen. 'Ik moest gewoon even nadenken Harry' zucht hij alleen maar. 'Nadenken over?' Ik kan de nieuwsgierigheid niet bedwingen. 'Over de pijn die ik je heb aangedaan allemaal. Harry, je sneed jezelf door mij! Ik voel me er zo rot over' snikt en ik veeg zijn traan weg. 'Louis het is oké.' 'Dat is het niet Harry!'

Dan is het even stil tussen ons en ik doe mijn mond open maar er komt geen geluid uit dus zwijg ik maar. 'Wil je wat zeggen?' Vraagt Louis en ik schud bedenkelijk mijn hoofd.

'Harry, vertel het me alsjeblieft' ik kijk in zijn ijsblauwe ogen en zucht. 'Ik kan het je niet vertellen...' zeg ik zacht en zijn blik verlaat de mijne niet. 'Je kan me alles vertellen.' 'Dit niet, je gaat me weer haten, me uitschelden,...' ik kan mijn zin niet afmaken door Louis die me onderbreekt. 'Wat het ook is, ik zou dat niet meer doen. Dat heb ik je beloofd' ik knik alleen maar en hoop dat hij van onderwerp gaat veranderen maar hij weet niet van ophouden.

'Dus wat is er?' Ik schud mijn hoofd maar Louis kijkt me aan met zo'n vertel-het-me-nou-gewoon blik. Ik kijk in zijn mooie blauwe ogen waarin ik bijna verdrink waardoor ik niet eens meer doorheb wat ik zeg en het floept er gewoon uit...

'Ik ben verliefd op je'

Meteen sla ik mijn handen voor mijn mond en hij kijkt me niet eens raar aan. 'Dat noem je nog is met de deur in huis vallen' zegt hij lachend en ik kan er niet om lachen. 'Zeg je er niets van?' Hij schud zijn hoofd

'Om eerlijk te zijn Harry, ik kan niet ontkennen dat ik niets voor je voel. Iets in me wilt je maar iets houd me tegen, misschien dat ik je gekweld heb en dat ik je niet verdien. Ik weet het niet.' zegt hij en mijn ogen lichten op. ergens geeft het me hoop... 'maar ik ga je beschermen tegen de jongens. Dat wil ik als eerst doen' ik knik en en glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Bedankt' fluister ik zacht en ik wordt in een knuffel getrokken. Ik sla mijn armen stevig om zijn middel en hij legt zijn armen in mijn nek.

Pov Louis
Wanneer Harry een lange geeuw laat horen lach ik. 'Ben je moe?' Hij knikt en gaat met zijn hoofd op mijn schouder liggen. 'Wil je liever gaan slapen?'

Hij knikt en zijn lieve ogen doorboren de mijne. 'Ik ga wel, slaapwel' zeg ik terwijl ik hem een snelle knuffel geef en dan weg ga. Ik ben helemaal niet moe en besluit om wat te gamen.