My new brother is my bully? L.S

Hoofdstuk 48

Pov. Harry
De hele dag ben ik bij hem geweest samen met Zayn en Niall die ook bij hem mochten.

De kleine dingen van onze vriendschap herinnert hij nog zoals hoe we samen zaten tijdens pauzes, na school soms naar het parkje gingen.

Zayn toonde er ook steeds foto's van in de hoop dat hij alles weer gaat herinneren binnenkort wat ons hoop geeft aangezien al wat dingen herinnert. Ik hoop zo dat hij ons weer gaat herinneren. Ik durf niet eens te vragen of we nog samen zijn.

Niall en Zayn vertrekken eerder als mij zodat we nog even alleen zijn.

'Harry?' Ik hum wat en hij schraapt zijn keel.

'We waren dus een koppel als ik het goed begrijp, maar hoe zit dat nu?' Hij kijkt naar zijn handen en speelt er wat mee.

'Weet ik niet. We kunnen onze relatie gewoon even een break geven? Dat we niet uit elkaar gaan maar kijken of het nog lukt, als je misschien alles weer gaat herinneren?' Hij knikt en zegt: 'een break dus. Maar we gaan nog steeds even goed met elkaar overweg kunnen? Dit gaat niet alles anders maken?' Ik schud mijn hoofd en zeg: 'tuurlijk niet' ik neem zijn hand in de mijne.

het is even stil tussen ons totdat ik zacht gesnik hoor. Ik draai mijn hoofd naar Louis en zien hem zijn gezicht in zijn handen verbergen terwijl hij wat dingen mompelt die ik niet versta. 'lou wat is er?' ik ga naast hem op het bed zitten en knuffel hem stevig terwijl ik hem troost. 'probeer te kalmeren, lieverd. en vertel me wat er aan de hand is.' ik zet twee vingers onder zijn kin zodat hij me moet aankijken. Ik staar recht in twee bloeddoorlopen ogen die altijd helderblauw waren, maar die nu gebroken staan.

'ik mis hem nu al Harry...' hij verbergt zijn gezicht in mijn nekholte. 'het komt goed lou.' ik slik de brok in mijn keel weg en wrijf over zijn rug. 'hij was zo trots op je, dat weet ik gewoon. en nu, nu kijkt hij van bovenaf naar je met trots in zijn ogen.' louis glimlacht klein en zegt: 'dan accepteerde hij ons vast ook?' het is eerder een vraag dus ik knik. 'dat deed hij zeker.'

'kan je blijven?'

'lou, ik moet naar huis, ze laten me echt niet blijven. bezoekersuur is zelfs al meer dan twintig minuten afgelopen. sorry...' ik streel met mijn duim over zijn hand totdat hij onze vingers verstrengeld. 'hoe is het met je arm?' vraag ik om de stilte te doorbreken. 'ik heb pijn, ik denk dat de pijnstilling is uitgewerkt.' ik wrijf kort over zijn goede hand en zeg: 'vertel me dat dan! ik ga iemand voor je halen om je iets te geven.'

'nee, niet doen.' zegt hij zacht terwijl hij me terugtrekt door mijn pols beet te nemen. 'maar je hebt pijn.' zeg ik zacht. 'dan hebben ze door dat je hier nog bent, en ik wil niet dat je weggaat!' ik streel kort zijn wang en een klop op de deur laat me opschrikken.

een verpleegster komt de kamer in en zegt: 'bezoekersuur is al vierentwintig minuten geleden afgelopen.' met en blik op haar horloge. 'echt? sorry we zijn de tijd vergeten.' zeg ik als excuus. 'tuurlijk.' zegt ze met een knipoog wat betekend dat ze ons doorheeft. 'betrapt' mompelt louis die mijn hand stevig vasthoud. 'morgen komt de dokter langs, je mag overmorgen waarschijnlijk naar huis!' ik glimlach naar louis die hetzelfde doet naar mij.

'kan hij wat pijnstilling krijgen?' vraag ik en ze knik voordat ze iets aan louis geeft dat hij met een slok water inslikt.

'het is al laat jongens.' zegt ze en met die woorden sta ik op. 'ik kom morgen terug.' zeg ik zacht tegen louis en ze loopt de kamer uit voor wat privacy.

*volgende dag*

samen met Niall, Zayn en mijn moeder die ons brengt, zijn we onderweg naar het ziekenhuis  mijn moeder zet ons af voor het ziekenhuis waarna ze weer naar huis rijd. ze heeft het de aflopen twee dagen erg zwaar met de dood van louis' vader. het is moeilijk om te zien hoeveel pijn iemand heeft, zeker als je degene graag ziet.

'hey lou!' zegt Zayn die als eerste de kamer betreed en louis knuffelt. Niall knuffelt hem ook kort terwijl ik bij de deur blijf staan, niet wetend of hij wilt dat ik hem ook knuffel. zijn blik haakt in de mijne waardoor ik wegstaar.

'dus, alles goed met je?' vraagt Zayn om de stilte te onderbeken. ik kijk naar louis die mij nu niet meer aanstaart. 'gaat wel. maar goed nieuws, ik mag morgen naar huis! de dokter is al langs geweest en morgen nog een keer voor de papieren.' ik zie hoe blij hij is dat hij naar huis mag, net zoals ik blij ben voor hem.

'dat is echt goed lou! maar Niall, zullen we wat te drinken halen?' ik zie Zayn een blik wisselen met Niall die knikt. bij het voorbijlopen voel ik een klein duwtje in mijn rug als teken naar louis te gaan. ik weet dat ze dit goed bedoelen, mij en louis even alleen laten maar de stilte is soms ongemakkelijk. gisteren was die er niet echt, maar het voelt alsof ik hem meer ruimte moet geven. 'hoe is het met je?' ik schrik op uit mijn gedachten en louis herhaalt zijn zin.

'gaat wel, denk ik.' louis kijkt me bezorgd aan en ik ga op de stoel naast zijn bed zitten. 'ik ben blij dat je weer naar huis kan.' 'ik ook...' zegt hij zachtjes en met een kleine zucht erachteraan. 'is er iets aan de hand?' ik leg mijn hand op de zijne en hij haalt zijn schouders op.

'het is zo raar Harry...'

'wat dan?' 

wat vinden jullie van het boek en van dit deeltje? ik heb weer langere tijd niet ge-update volgens mij maar ik had het drukker deze week :)