My new brother is my bully? L.S

Hoofdstuk 46

Pov. Harry
De volgende dag zitten we weer in het ziekenhuis. Veel slaap heb ikl niet gehad, net zoals Niall, Zayn en mijn moeder. allen zijn we te veel aangedaan door het nieuws. We zien er kapot uit, maar ik moet bij Louis zijn...

'Zijn jullie vrienden van Louis Tomlinson?' Vraagt een verpleegster die uit zijn kamer komt. We knikken en Zayn komt aangelopen die stilstaat naast ons en mee luistert naar wat ze te zeggen heeft;

'Hij is wakker sinds deze ochtend en alles is zeer goed met hem behalve wat hoofdpijn en zijn arm ligt in het gips na de operatie' meteen sta ik op. 'Kan ik naar hem toe?' 'Ik zal even vragen of het oké is want hij moet nog wat rusten. hij heeft ook zoals verwacht wat geheugen verlies en weet niet veel meer dus het is best dat hij eerst een vertrouwt gezicht ziet die hem op weg helpt.' Ze loopt weer naar binnen en enkele minuten komt ze weer buiten.

'Zayn en Liam? Hij vroeg naar een hun.' Zayn kijk op en zegt: 'dat ben ik. En zij dan? Ze zijn ook vrienden?'

'Wellicht herinnert hij zich niet alles meer zoals ik al eerder zei... probeer zijn geheugen terug te halen. Het komt allemaal terug maar op zijn tijd. Praat met hem over hen eventueel.' Ze loopt weg en zayns blik vind de mijne.

'Het is oké.' Zeg ik met een zwakke glimlach. Hij loopt dan toch naar binnen en zodra de deur sluit barst ik in huilen uit.

'wat als hij niet meer herinnerd wat wij hadden?' vraag ik al snikkend in Niall's armen. 'de verpleegsters zeiden toch dat hij zijn geheugen snel kan terug krijgen? geef het wat tijd, Harry. ik snap hoe je je voelt.' een zwakke glimlach ligt op zijn lippen terwijl ik met betraande ogen naar de deur van Louis' kamer staar...

pov Zayn

'hey lou' zeg ik zacht zodra ik de kamer binnenstap. ik geef mijn beste vriend een knuffel en ga naast hem zitten op een van de stoelen. 'hoe voel je je?' 'kan beter, ik heb hoofdpijn.' zegt hij zacht en ik glimlach eventjes. 'waar is Liam?' mijn gezicht betrekt bij die vraag en ik slik even. 'dat herinner je dus niet meer.' zeg ik met een brok in mijn keel. hij kijkt me verward aan en zegt: 'blijkbaar niet nee, dus waar heb je het over?' de verwarring is van zijn gezicht af te lezen.

'vertel hem nou gewoon. wat is er soms gaande?'

'we zijn geen vrienden meer met hem lou. hij zit in de gevangenis.' de woorden verlaten mijn lippen en een frons op Louis' gezicht komt tevoorschijn.

'hoezo dat?'

'hij was kwaad op je... en heeft je drugs laten verkopen want anders zou hij iemand waar je veel om geeft pijn doen.' ik besluit om nog geen namen te noemen. hij opent zijn mond maar ik kap hem af voor er meerdere vragen volgen.

'dus, ken je Harry nog?'

'harry' mompelt hij denkent totdat hij zegt: 'heb je een foto van hem? dan weet ik het misschien weer.' ik glimlach en zeg: 'Harry is hier voor je...'

'laat hem dan binnen. dan weet ik gelijk of ik me iets herinner!' ik sta op en open de deur om Harry huilend in Niall's armen aan te treffen.

'harry, lou wilt je zien.' met een ruk staat hij op maar ik duw hem een beetje terug. 'je naam zegt hem vaag iets, dus ik heb geen idee wat hij nog van je herinnert.' ik zie gewoon de moed in zijn schoenen zakken.

'wees gewoon voorzichtig met wat je zegt, Louis kan er ook niets aan doen.' met die woorden maak ik de weg naar Louis' kamer vrij; 'kan je nog even mee naar binnen?' vraagt Harry die duidelijk bang is voor zijn reactie.

ik knik en loop hem voor.

'louis, hier is Harry' zeg ik en Harry komt vanachter mijn rug te voorschijn

'hey lou.' zegt Harry die dichter naar zijn bed gaat.

'wat doet hij hier? Is hij niet die... die dat we haten en mijn stiefbroer?' Verdrietig kijkt Harry naar Louis en doet een paar stappen achteruit. 'hij weet het niet eens meer.' Louis fronst terwijl de tranen in Harry's ogen opwellen.

Harry loopt met grote passen de kamer uit en luide snikken vullen de gang. ik sluit de deur zodra Harry in Niall's armen vliegt. ik kan zijn gehuil niet aanhoren, zo hartverscheurend is het! alles was weer goed tussen hen na Louis date die hij met ons samen had gepland, beide waren ze weer dolgelukkig...

'heb ik iets gemist?' vraagt Louis die mij vragend uitkijkt, wachtend op een uitleg. 'we pesten Harry al een lange tijd niet meer.' begin ik voorzichtig. 'ugh, ik wil me alles weer kunnen herinneren. maar hoe zit dit alles dan in elkaar, zijn we plots ermee gestopt of zit er een reden achter?'

'je weet nog dat Harry je stiefbroer was toch?'

'ja dat zei ik echt net toen hij binnenkwam.' zegt Louis oogrollend.

'hij is onze vriend geworden lou, hij was meer dan dat zelfs, voor jou toch.' een verwarde blik is van zijn gezicht af te lezen. ik twijfel of ik hem alles nu al moet uitleggen, maar de vragen blijven komen en opgeven staat niet in louis woordenboek volgens mij.

'wat bedoel je soms met "meer dan dat?" ik snap niet eens hoe we opeens vrienden met hem zijn!' ik zucht en zeg: 'ik wil je alles uitleggen, maar ga niet lopen schreeuwen tegen me want ik vertel de waarheid.' begin ik kalm terwijl ik eigenlijk sterf van de spanning. hoe moet ik zelfs uitleggen dat hij zelf homo is terwijl hij nu denkt dat hij ze nog steeds haat...

'jullie euhm nou ja' Ik wrijf met mijn handen even in mijn nek en zeg snel:

'jullie waren verliefd op elkaar!'

Comment en vote? :)

Jullie mening over dit stukje?💚💙