Mafia Boss 2: Owned By Him

Chapter 37

"Come here," Zyrone said to Kyara at kinarga ulit si Kyara. And when he did that bumulong siya sa akin.

"Let's talk later," that's what he said. Enough to make me shiver down to my spine dahil sa lamig ng pagkakasabi niya. Tumango nalang ako, ito rin naman ang gusto ko ang makausap siya.

"Daddy..."

"Yes, baby?" Malambing na tanong niya sa anak ko.

"Akira also wants to see you. Mama nasaan po si Akira?" Tumingin ako sa kanila pareho, they really look like each other. Their eyes were the most beautiful pair of orbs.

Napalunok naman ako sa tanong ni Kyara. Hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko. Tama bang magsinungaling na naman ako?

"That's what I want to say to you, baby. Listen, iiwan ka muna namin ng Mama mo to get Akira okay ba 'yon?" Zyrone answered for me. He then kissed Kyara on her head.

Sumimangot si Kyara. "But you just got here..."

"I know baby. Promise we'll be back. Tapos papasyal tayo sa lugar na gusto niyo kapag okay na ang lahat. Kapag okay ka na. Do you want that?" That's when Kyara smiled. 

"Disneyland?!" She screamed. I smiled.

"That's where you wanna go?" Tanong ni Zy at sunod sunod ang pagtango ni Kyara.

"Okay then l, we'll go there. Pero kailangan mo munang magpagaling while I and your mom getting Akira."

"Promise!" Tumalikod ako sa kanilang dalawa para makapag-usap muna saglit. I never saw Kyara being so happy until today. Yes nakikita ko silang tumawa at maging masaya pero iba ang kasiyahan niya ngayon now that their Daddy is here. Iyon ang matagal kong ninakaw sa mga anak ko, ang makapiling nila ang ama nila na ilang taon din nilang hinintay. Same goes with Zyrone, ngayon ko lang din siya nakitang naging totoong masaya ulit. Punong-puno ng pagmamahal ang mga mata niya para sa mga anak ko. And I'm sorry dahil sa takot ko hindi ko nagawang gawin itong pagsabi ng katotohanan ng maaga sa kanilang tatlo.

Pinuntahan ko si Mama na nasa sala ng kwarto at nakaupo pinapanuod din ang dalawa. She's smiling but I saw her wiping her tears.

"They look so cute. Kahit na gustong gusto kong sigawan siya kanina nang pumasok siya rito ay hindi ko magawa when he hurriedly went to Kyara and carried her, hug her and gave her kisses to her head. He even cried sa balikat ng anak mo habang yakap siya. He's saying sorry for how many times hanggang sa si Kyara na ang nagpatahan dito. So tell me how could I stop the two?" I also wiped my tears at yumakap sa Mama ko.

"Maling mali po yung ginawa kong pagtatago sa kanila kay Zyrone, Ma. Does it mean that I'm the worst mother?" I asked.

"Of course not! You're the best Mom. Hindi lalaking mabait, marespeto, masiyahin at matalino ang mga bata kung hindi dahil sayo. You just did what you need to do kasi as a mother takot din akong mawalan ng anak. Noong naglayas ka I thought the same as you, I was questioning myself kung naging mabuti ba akong ina sayo para gawin mo iyon? But as time passed by doon ko nalaman ang sagot. Hindi ko kayang mawala ka so I and your Papa did our best to find you mabuti nalang at bumalik ka, we never lost hope na one day you'll be back kasi we wanted to apologize, pareho kaming nagising ng Papa mo nang nangyari iyon. Stop blaming yourself now Kyana. Isa kang mabuting ina." I nodded. Pero nalulungkot pa rin ako kasi parang lumayo bigla ang loob ni Zy sa akin.

"Hahanapin ko po si Akira, Ma."

"Pwede ka naman munang magpahinga Kyana---" Umiling ako. I held her hand. Kahit gusto kong magsalita tungkol doon sa kidnapper ay hindi ko magawa.

"Hindi po ako mapakali Ma kapag maghihintay lang akong mahanap ng mga pulis ang anak ko. Kailangan ko rin pong tumulong," sabi ko nalang.

"Pero paano? Do you have any idea kung sino o kung nasaan man siya? You should report it to the police immediately." I shook my head again.