Chapter 41

30.2K 903 34
                                    

Zyrone

I heard my wife and Ricafrente shouting to each other. My eyes were still closed.

"Now!" I said breathlessly to my earpiece, cue na simulan ng pasukin ang kinaroroonan namin na building ngayon. Enemies were scattered around the area but I got my men covered it together with Grimes' men.

"Don't fucking hurt my wife and my daughter who was in the room inside the room we're in." I whispered, utos ko sa mga tauhan kong nakakarinig sa akin ngayon gamit ang ang isang device na nasa tenga ko na konektado sa kanila.

After they all said copy, nagsimula na ang putukan. I even shot the asshole right through his back who was about to hit Kyana.

Fucking idiot, don't hurt my wife.

Inubos ko ang bala ng baril sa ilang armadong lalaking nasa loob kasama namin. Isang bala para sa isang bungo. And the remaining bullets were for Calvin Swift or was known here in the Philippines as Beyb Ricafrente na hindi inaasahan na mabubuhay pa ako. At hindi napaghandaan na mangyayari ito. As easy as that he fell on the floor lifeless.

My men were outside taking care of other Xpices men.

Nang bumulagta sa sahig si Ricafrente ay nakita ko namang gulat si Kyana and after that, her eyes were fixed to mine.

Hindi ko alam kung anong iniisip niya ngayon so I walk towards her. May mga pumasok na kalaban but when I heard my men said sila na ang bahala ay nagpatuloy ako sa paglapit sa kanya.

As expected she won't bite my acting awhile ago. For the second time she didn't trust me but that's not an issue anymore, I should get used to it. Mahirap naman talaga ang pinapagawa namin ng Ricafrente na iyon, and that is to pull the trigger para matapos na ang lahat. She can't kill me. I know that. But I just did what I guess needs to be done and that is to just follow Ricafrente wants para hindi masaktan ang anak namin.

She was shocked on what I did, but I really appreciate those real tears from her eyes when she thought that she killed me bago ako mawalan ng hininga for minutes.

Oh no cookie, I'm so sorry for not telling you my plan. We've been monitored, and I don't wanna ruin my own plan. Hindi ko talagang gustong umiyak ka dahil sa akin but I have to do that to make things real and believable. Ricafente isn't leader of the Xpices for nothing if he doesn't have brain, pero mas matalino naman ako sa kanya. He didn't even double check me if I'm really dead. Moron.

Though kahit naman pala i-double check niya ako ay wala pa rin siyang mararamdamang pulso galing sa akin.

I didn't even imagine na ako ang unang makakagamit ng gamot na sarili kong imbento. And it worked. Inilagay ko rin talaga ang sarili ko sa alanganin dahil sa gamot na iyon na pwede kong ikamatay. But they won't consider me as a best and famous chemist and doctor around the world kung palpak ang gawa ko.

But to tell you honestly ako lang ang nakakalam sa gamot na iyon. Papatayin ka lang saglit ng gamot na iyon for 3 minutes, no pulse at all. Not really dead though just no pulse pero parang ganon na rin dahil iyon talaga ang purpose ng serum, ang manlinlang. And after three minutes it's like everything back to normal. Hindi man kapani-paniwala but yes that's how my invention works. Kaya ko naman hindi huminga ng more than five minutes mamatay pa kaya ng tatlong minuto lang?

Ilang taon din ang inabot ko sa gamot na iyon para maperpekto but until now it is still not perfect and sumakto lang talaga sa gustong mangyari ni Ricafrente na mamatay ako kaya ginamit ko na kahit hindi pa perpekto. And now my vision was still blurry. Fuck. Side effect siguro ng likidong iyon. Mabuti nga at nabuhay pa ako. Won't really use that ever again.

Nalaman ko lang naman ang lahat ng plano ni Ricafrente at ang pinag-usapan nila ni Kyana when Ivy told me everything nang mag-eavesdropped siya sa kausap ni Kyana sa banyo, where she fell unconscious. Back when she thought that I was the one who kidnapped Akira kaya pumunta siya ng kompanya.

And then Ivy told me that, kaya habang nasa hospital siya noon ay nagpaplano na ako kasama si Grimes.

Nilagyan ko ng gamot ang isang bala ng baril na inabot ko kay Kyana kanina na ipinutok ko sa akin. And when I woke up, Ricafrente should be dead at tama nga. Everything happened according to what we've planned.

This could make her insane though but I'll explain to her everything pagkatapos ng lahat.

Kyana

I'M HAPPY to see him alive. I really am.

"Stop crying. I'm sorry. Let's get out of here it's not safe yet," he said. He wiped my tears off and kissed me quickly. Tumakbo kami papalapit sa pinto na kinaroroonan ni Akira habang may putukan pa ring nagaganap sa kung saan.

Teka, buhay pa ako?

"Buhay ako?" Parang tanga kong tanong. "Buhay ka!" Sabi ko naman sa kanya. He just nodded.

"Do you want me to just die then?" Umiling ako ng mabilis at niyakap siya ng mahigpit at humagulhol sa dibdib niya.

"I'm sorry. I'm sorry. I thought..."

"I'll explain later on," tumango-tango ako. Hindi ko alam kung paanong nangyari iyon kasi nakita ng dalawang mata ko ang pagputok ng baril sakto sa dibdib niya. I looked at his chest. May butas ang damit niya, may dugo pero bakit parang wala lang sa kanya?

I have a lot of questions in my mind pero saka ko nalang tatanungin iyon kapag nakalabas na kami dito kasama si Akira.

"You're bleeding."

"I'm fine, it wasn't that critical." He said while roaming his eyes around the room. Checking kung may kalaban pa sa loob bago niya buksan ang pinto.

Nang wala naman kaming makita pareho ay tuluyan niya ng binuksan ang pinto.

Agad kaming pumasok sa loob at nilibot ang tingin sa malaking kwarto. There we saw Akira sa isang sulok, nakasiksik sa pagitan ng pader at book shelf. She's crying and her hands were on her ears.

"Akira baby!" I shouted at inangat niya ang tingin niya habang papalapit kami sa kanya. Mas nauuna nga lang si Zyrone sa akin patungo kay Akira.

"Misteeeeeeer!" She cried at tumakbo din papalapit sa amin, pero ang hindi ko inaasahan ay mas una niyang nilapitan si Zyrone at niyakap siya. Zyrone was on his knees hugging back his daughter. They're both crying at hindi ko na rin mapigilan ang mapaiyak.

Oh god.

"You're okay. Stop crying baby. Daddy is here." He gently whispers to our daughter. Putting soft kisses on her head. Kinarga niya ang anak kong patuloy pa rin na nakayakap sa kanya at umiiyak.

Gustong-gusto kong yakapin din si Akira dahil sa wakas ay nakita na namin siya but I don't want to ruin their moment together na ninakaw ko sa kanila pareho ng ilang taon.

Mafia Boss 2: Owned By Him Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon