Finale son 2
Gelen shoplar için çoook teşekkür ediyorum 🖤
Geç geldiği için özür diliyorum...
İyi okumalar :))
Cihan elindeki bardağı masaya koyup masanın etrafında oturan arkadaşlarına baktı. Yusuf'un giydiği takımı kendisi seçmişti ve zevkli bir insan olduğunu biliyordu. Çünkü takım Yusuf'un üzerinde çok güzel duruyordu ve tam oturmuştu. Etrafındaki insanların yavaş yavaş evleniyor olduğunu fark etti. Kenan , Adnan ve Yusuf... bir Yaman'la kendisi kalmıştı. Evlilik düşüncesi aklına gelince bir kaç masa ötede oturan Azra'ya kaydı bakışları. Kadını yavaş yavaş tanıyordu ama onunla evlenebileceğini de düşünüyordu. Doğru kadın olayını ya da doğru insan olayını bilmiyordu çünkü şu zamana kadar hayatına sınırlı sayıda insan almış kısa süreli ilişkiler yaşamıştı. Gününü gün eden biri değildi ama sevgiye ve aşka sadık biriydi. Hayatından çıkardığı kadınları kötü bir şekilde arkasında bırakmamış, haklarında kötü konuşmamıştı. Yapmazdı da!
Azra hakkında da güzel düşünüyordu. Şu an ciddi bir ilişkileri yoktu ama kadını tanımayı çok istiyordu. Üstelik Eylül'ün arkadaşıydı ve kötü biri olduğunu zannetmiyordu. Zamanla daha iyi tanıyacağını biliyordu aslında ama yaşı da almış başını gidiyordu. Yuva kurmak isterdi.
"Eylül'ü göremiyorum. Yerinde durmak bilmiyor bu kadın!" Kenan telaşla etrafına bakınırken kalabalığın arasında karısını aradı gözleriyle. Göbeği şiş ve mavi elbise giymiş güzeller güzeli karısını göremiyordu. Sıkıntıyla kıravatını çekiştirdi ve önünü bir nebze bile olsa açmayı başardı.
"Annenlerin masasında bir kadınla konuşuyor." Cihan'ın gözlemleri kuvvetliydi ve bütün gün Azra'yı takip ettiğinden her seferinde yanında olan Eylül'ü görmesi zor olmamıştı. Kenan'ın telaşını anlıyordu ama düğündü bu sonuçta ve Eylül'ün neşesinin bitmek bilmeyen enerjisini çok iyi biliyordu. Olabildiğince yardım etmeye çalışıyor gelen konukların hepsine selam veriyordu.
"Doktor çok ayakta durmamasını söyledi." Kenan karısını uyarmak adına oturduğu sandalyeden kalktı ve adımlarını karısına doğru çevirdi. Koruma içgüdüsüydü bu aslında. Bebeğini de düşünüyordu çünkü Eylül'ün sıkıntılı bir doğum geçirmesini istemiyordu.
Karısı kendisini görmeden boş bir masaya geçip soluklanırken çalan dans şarkısıyla birlikte piste çıkan insanların kalabalıklığı ile kenara çekilmek zorunda kaldı ve o sırada koluna dokunan el ile durdu.
"Kenan senin düğününe gelemedik ama Hazan'ın düğününe denk gelmek çok güzel oldu. Tebrik ediyorum."
Kenan ismini bile hatırlamadığı adamın güler yüzüne bakarken aklı karısındaydı. Eylül'ü yine gözden kaybetmişti.
"Teşekkürler geldiğiniz için sizi bu mutlu günümüzde görmek çok hoş." Kenan aynı derecede adama gülümserken Hazan'ın da dans pistine Yusuf'la çıktığını gördü. Kardeşinin beyazlar içerisinde saf ve güzel göründüğünü fark etti. Hazan'ın ahenkle dans edişini keyifle izledi. Çok güzeldi Hazan ve onu böyle mutlu görmek Kenan'ı da mutlu ediyordu.
"Eşinizle tanışma fırsatı olmadı ama selamlarımı ilet lütfen. Eşimin hastalığından kaynaklı erken ayrılmam gerekiyor."
Kenan bakışlarını kardeşinden çekti.
"Eşiniz için geçmiş olsun dileklerimi sunuyorum ve tekrardan geldiğiniz için teşekkürler." Kenan adamın omzunu sıvazladıktan sonra arkasını döndü ve karısını aradı tekrardan. Eylül'ü sonunda bulmuştu. Karısına hızlıca ulaşıp dibinde biterken elini kaldırdı ve dansa davet etti.
