ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်

အပိုင္း ၁၅

ဧည့္ခန္းမွ စႏၵရားသံကို ၾကားေနရသည္။ အခန္းထဲမ၀င္ေသးဘဲ ရပ္တန႔္နားေထာင္သည္။ ခဏၾကာမွ အိမ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ေနသား ဧည့္ခန္းထဲ၀င္လာသည္။ ဂါဝန္ေလးႏွင့္ စႏၵရားတီးေနေသာ ငါးႏွစ္သမီးအရြယ္ စိမ္းလဲ့သည္ တံခါးသံၾကားသည္ႏွင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္သည္။

'ေဖေဖ'

'ေဖေဖ မွာထားတာကို သမီး ေမ့ေနၿပီ။'

စႏၵရားနားသို႔ ေနသား ေလၽွာက္လာသည္။ လၽွာေလးတစ္လစ္ထုတ္ၿပီး ျပဳံးေနသည့္ သမီးငယ္၏ ကိုယ္ေနဟန္ကို ျပင္လိုက္သည္။ စႏၵရားေရွ႕တြင္ ၿပီးစလြယ္ထိုင္လို႔မရ။ ေျခႏွစ္ဖက္သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မ်ဥ္းၿပိဳင္ျဖစ္ေနရမည္။ ေခါင္းေပၚတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္တင္ၿပီး ျပဳတ္မက်နိုင္ေလာက္ေအာင္ မတ္မတ္အေနအထားမ်ိဳး။ လက္ႏွစ္ဖက္ အေနအထားက ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ မ်ဥ္းၿပိဳင္။ ပခုံးက်ဳံ႕မေနရ။ စႏၵရားခလုတ္ေပၚတြင္ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ား တင္ၿပီး လက္ဖ၀ါး မသိမသာ ခုံးေနရမည္။

'ဦးေနတို႔ကေတာ့ အျမဲ တိက်ေနတာပဲ။'

ေနသားေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ သင္းမာ။ ေမြးေန႔အၿပီး ေမာပန္းေနသလို မ်က္ႏွာေဖ်ာ့ေနသည္။ အျပဳံးမ်ားကေတာ့ လန္းဆန္းေတာက္ပဆဲ။

'အစပိုင္းမွားေနရင္ ေနာက္ အက်င့္ပါသြားေရာ သင္းရ။ အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က်မွ ျပင္ဖို႔ဆိုတာ ခက္ေနၿပီ။ မင္းမမေရာ'

'ေမာလို႔တဲ့။ သြားလွဲေနတယ္။ ေက်းဇူးေနာ္။ သင္း ေမြးေန႔ကို အစအဆုံး တာ၀န္ယူေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။'

'ကိုယ္တို႔မွာ ဒီ ညီမေလးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာ သင္းရာ။ ဒါမ်ိဳးေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔။'

ၾကင္နာမႈျပည့္ေသာ စကားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္းမာ ျပဳံးလိုက္သည္။ ေနသားကို ပိုင္ဆိုင္ရသည့္ မမေႏြးတစ္ေယာက္ ကံေကာင္းလိုက္တာဟု ေတြးျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာကိုမဆို တိက်သည္။ ၿပီးျပည့္စုံျခင္းကို ႏွစ္သက္သည္။ စကားနည္းကာ သီးသန႔္ေနတတ္ေပမယ့္ အေသာက္အစားကင္းၿပီး မိသားစုအေပၚ တာ၀န္ေက်သည့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပင္။ မိသားစု စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေနသား လက္ထဲေရာက္မွ ႏွစ္ဆတိုး တိုးပြားလာခဲ့သည္။