မိုးသည္းထဲတြင္ အားမာန္ ကားေမာင္းထြက္သြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူရိန္ စတီယာတိုင္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
သည္းေနေသာ မိုးေအာက္မွာ သူ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ကားထဲထိုင္၍ ေစာင့္ေနမိသည္မသိေတာ့။ အားမာန္အေၾကာင္းမ်ား အားလံုးကို ေျခာက္ျခားစြာသိလိုက္ရျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း တစ္ညေနခင္းလံုး အားမာန္သြားေလရာကို သူရိန္ ေျခရာခံလိုက္လာျဖစ္ခဲ့သည္။
'ငတံုး သူရိန္.. မင္းငတံုး ငအ.. မင္းေလာက္တံုးတဲ့ေကာင္ ေလာကမွာမရွိဘူး'
ကိုယ့္ေခါင္းကိုကိုယ္ ကားစတီယာတိုင္ႏွင့္ နာနာေဆာင့္ျပီး သူရိန္ေဒါသၾကီးစြာ ေရရြတ္မိသည္။
သူ ဘာလို႔ဒီေလာက္ထိေအာင္ မ်က္စိကန္းႏိုင္ရတာလဲ။
အားမာန္နဲ႔ တစ္အိမ္တည္း အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနခဲ့ေပမယ့္ ဘာဆိုဘာကိုမွ မရိပ္မိေအာင္ သူဘာလို႔အသံုးမက်ရတာလဲ။
ယခု သူရိန္႔ကားရပ္ထားရာ ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္ၾကီးထဲတြင္ ဘယ္သူရွိေနလိမ့္မည္ဆိုတာကို ေမးစရာမလိုဘဲ သူ သိသည္။ သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနေသာ မိုးေရေအာက္မွာ သူရိန္ ကိုယ့္ႏွလံုးခုန္သံကို ကိုယ္ျပန္ၾကားေနရေလာက္ေအာင္ အသက္ရွဴျမန္ေနသည္။
'ေတာက္..'
လက္သီးမ်ားကို တင္းၾကပ္စြာဆုပ္လိုက္ျပီး ကားတံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။
ေအးစက္ေသာ မိုးေရမ်ားက သူရိန္႔တစ္ကိုယ္လံုးကို စိုရႊဲသြားေစသည္။ ဒါေပမယ့္ သူရိန္ သတိမထားမိ။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့ျပီလဲ။
အားမာန္ ေနသား ၾကိဳးဆြဲရာမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေနေနခဲ့တာလဲ။
အေတြးမ်ားႏွင့္ပင္ ခံႏိုင္ရည္မရွိႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ နာက်င္လာမိသည္။
'၀ုန္း...'
လ်ွပ္စီးေရာင္ေအာက္မွာ ႏွစ္ထပ္တိုက္ျဖဴၾကီးက သရဲမၾကီးတစ္ေကာင္ ငုပ္တုပ္ထိုင္ေနဟန္ ျငိမ္သက္ေနသည္။ က်ယ္ေလာင္ေသာ မိုးၾကိဳးပစ္သံကလဲ သူရိန္႔ေဒါသမ်ားလို စူးရွျပင္းထန္ေနသည္။
YOU ARE READING
ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်နဲ့တူတဲ့ ဘ၀.. လှေငယ်နဲ့တူတဲ့ သူ.. မုန်တိုင်းကြားမှာ ခရီးဆက်နိုင်ပါစေ..
