စူးရွေသာေနေရာင္က အတားအဆီးမဲ႔စြာျဖင့္ သူရိန္တို႔ေနထိုင္ရာ ရြာေလးေပၚသို႔ က်ေရာက္ေနသည္။ မနက္ခင္း၏ ပူျပင္းေသာေနေရာင္ေအာက္တြင္ ပင္လယ္ကမ္းေျခေဘးမွ တံငါရြာေလးတစ္ခုလံုး ျငိမ္သက္အိပ္ေမာက်ေနသည္။
ရြာလယ္လမ္းေပၚမွ အစာရွာေနေသာ ေခြးေလေခြးလင့္တစ္ေကာင္တစ္ေလမွတပါး ျဖတ္သန္းသြားလာသူမရွိ။ တစ္ညလံုးပင္လယ္တြင္ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ငါးဖမ္းထြက္ၾကျပီး မိုးေသာက္ခ်ိန္မွ ရြာျပန္လာၾကေသာ တံငါသည္ရြာသားအမ်ားစု၏ အိပ္စက္အနားယူေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကတၱရာလမ္း မခင္းထားေသာ ရြာလမ္းလယ္မွ ဖုန္မွုန္႔မ်ားမွာ တျဖဴးုျဖဴးတိုက္ေနေသာ ပင္လယ္ေလေၾကာင့္ ေ၀့ကာ၀ဲကာလြင့္ေျမာေနၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္... အရက္သြား၀ယ္စမ္း"
မာထန္လွတဲ႔ဖခင္ျဖစ္သူ၏အသံေၾကာင့္ စားပြဲပုေရွ႕တြင္ စာက်က္ေနရာမွ သူရိန္ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ၏မ်က္လံုးမ်ားက အရက္ခိုးမ်ားေၾကာင့္နီရဲေနကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။ အေပၚအက်ီၤမပါဘဲ ပုဆိုးကြင္းသိုင္းထားကာ မတ္မတ္ရပ္ရန္ၾကိဳးစားေပမယ့္ ယိုင္ထိုးေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား"
"ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး ေဖေဖ"
မုန္းတီးစိတ္ကို ျမိဳသိပ္ကာ ဖခင္ျဖစ္သူကို ေလသံေအးေအးျဖင့္ ျပန္ေျဖျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္ ဖခင္၏ေဒါသကိုေရွာင္ရန္ သူ႔တြင္ဘာမွအကာအကြယ္မွရွိေၾကာင္း သူရိန္သိသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူလိုခ်င္သည္က အရက္ေသာက္ရန္ပိုက္ဆံ။ သူ႔တြင္ေပးစရာမရွိ။
"ဘာမရွိေတာ့ဘူးလဲ မင္းမေန႔ကဆိုကၠားနင္းလို႔ရထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္မေပးႏိုင္ဘူး ေဖေဖ.. ေမေမ့အတြက္ ေဆး၀ယ္ရမယ္"
"ေသခါနီးမင္းအေမကို ေဆး၀ယ္တိုက္ေနလို႔ ဘာမွထူးလာမွာမဟုတ္ဘူး.. ငါ့ကိုအခုခ်က္ခ်င္းေပးစမ္း.. စကားမ်ားမေနနဲ႔.."
ေျပာရက္လိုက္တာေဖေဖရာဟု သူရိန္ရင္ထဲမွသာ တီးတိုးဆိုမိသည္။ တကယ္ဆို မိခင္ျဖစ္သူ ဒီေလာက္ထိအေျခအေနဆိုးလာခဲ့သည္မွာ ဖခင္၏တာ၀န္မကင္း။ ဦးစိုးေအးသာ အရက္ကိုခ်စ္သည္ထက္ မိသားစုကိုခ်စ္ခဲ့လ်ွင္ မိခင္ျဖစ္သူ ဒီလိုအိပ္ယာထဲလဲသည့္အထိ ျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။
YOU ARE READING
ပင်လယ်နဲ့လှေငယ်
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်နဲ့တူတဲ့ ဘ၀.. လှေငယ်နဲ့တူတဲ့ သူ.. မုန်တိုင်းကြားမှာ ခရီးဆက်နိုင်ပါစေ..
