love, Aitana.

Chapter 5

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

"Love, Aitana." is not affiliated with University of the Philippines, UPWC, UPAK, DUP, and other student organizations.

READ AT YOUR OWN RISK.

______________________________________________________________

Naging masaya ang dumaan na lingo. Medyo magagaan ang subjects at hindi kami tambak sa home works dahil sagana kami sa practical activities. Sa room namin ginagawa ang mga bagay bagay na may kinalaman sa subjects namin.

Hindi ko na rin namalayan na weekend na ulit dahil sa sobrang daming nangyari.

Noong nakaraang linggo ay sinuportahan namin ang live production nila Vee. Masyado itong maganda. Lahat ng taong nanood ay napahanga nila. 

Nag-standing ovation pa kami para ipakita ang pagkatuwa. Nakakabilib ang talent ng mga members ng DUP. 

Nagkaroon pa sila ng celebration party kinagabihan pero siyempre hindi na kami kasama doon. Time nila 'yon para sa org nila. 

Samantalang ako, hindi pa rin maka-move on sa UPWC. Never yata akong makaka-move on sa thought na kasama na talaga ako sa organization nila.

Karamihan nga sa mga members ng org ay naging friends ko na sa iba't ibang social media accounts ko. All is well talaga.

With your perfect-bound presence, I can't run

You can dig up and unearth the real me

My heart was bestowed to you authentically

From the widest and deepest ocean,

Our very own tale has began

And it is a different cup of tea

It's like you're the sweetest flower

But please don't get arid and fade out

Stay like an endless moonlight shower

And you are my favorite spellbound

Kagaya ng nakagawian, nagsulat lang ako ng poem hanggang sa maubos na ang thoughts ko.

Kapag ganitong nagsusulat ako, ang bilis bilis ng oras. Kakahawak ko palang sa journal ko, yuyuko ako ng ilang minuto para makapagsulat nang todo at pag-angat ng ulo ko ay ilang oras na kaagad ang lumipas.

Napaka-bilis. Ganoon naman daw talaga kapag masaya ka sa ginagawa mo.

The heart knows where your happiness lies. Hindi natin ito maloloko. Kahit anong pilit natin na ilayo yung sarili natin sa gusto nating mangyari, hahanap din talaga ng paraan ang puso para iyon pa rin ang ating piliin sa dulo.