Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir emanet bıraktı Tanrı. Bir saman alevi. Hıyanet edildi. Dünya oldu cehennem. Ta ki sevildi. Ona dönüştü her zerren. Hapsedildi. Bilinmedi ki, Baştan başa dünyadır kadın. Onun kalbinde bir şehirdir adın. Kıyıldı zalimce. Bilinmedi ki, Asıl zulüm kendine. Kadın silinince dünyadan, Toprak kalır mı bendine? Susturuldu. Dünya sustu... Bilinmedi ki, Senin, benim, herkesin Nabzıdır kadın nesli. Kadın susunca, Kalır mı insanın ümidi? Çalındı hayatı. Bir tırtıldı, kanadını kopardılar. Tüm o hayallerini, Yırtık çuvala tıktılar. Büyüdükçe çuvaldaki o yırtık, Dünya renkleri gördü. Kadın olmadan, Kadın konuşmadan, Kadın sevilmeden, Kadın bilinmeden önce, Dünya karanlıktı. Kadın geldi ve Yağmuru yağdırdı. Güneşe sığındı ki, Yıldızlar oldurdu. Gökkuşağı değildi görünen. Yedi renk değildi bilinen. Kadın siyahtan yedi renk çıkardı. Dünyada bir tanesi can verince, Yedi renk yedisiyle kaldı. Kadınları sevin. Sevin tüm kadınları. Kadınlar olmayınca serin. Serin karanlıkları...
