Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana bir hayat borçlu mesela. Dolanıp durur hala göz pınarlarımda. Hani kovsam, git desem, Gidecek, gelmeyecek geri. Ama dudaklarımı aralayamıyorum.
Bana bir özgürlük borçlu mesela. Kalbimi alıp bir kafese koyarken, Veya pranga vururken canıma, Güldü derin derin. Hakkı mıydı? Bir kızsam, kovsam. Gidecek, gelmeyecek geri.
Bana bir düş borçlu, bir seher. Öyle ki ondan başka bir şey göremez, Ondan ayrı hava soluyamaz oldum. Gözlerimi aldı, aydınlığımı aldı. Git desem gidecekti, gelmeyecekti daha.
Benden kalabalıklarımı, Mutluluklarımı çaldı. Ah, adı saf acı onun. Biri değil, bir şey değil. Sadece işkencesi bitmemiş bu zamanın, Hala çürümemiş bu çağın, Gençlerin, yaşlıların; En büyük korkusu. Bir kimse değil, onun adı; acı. Hüzün de derler. Bir kovsam, git desem, Gidecek. Gelmeyecek geri. Fakat bir kere hüzüne teslim olduk mu, İnsan gücü dayanmaz. Kalbin zaten bir sıkımlık canı var. Hüzün de sadece ona kaçabiliyor.
