Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seni ilk gördüğüm an, Kör topal bir gecenin sabahıydı. Kaç asır geçti üzerinden yüzünü görmeyeli Her gece serseri misali dolaştığım sokaklarda yoksun ya hani, Sokak lambaları bile küstü yokluğunda aydınlatmıyor şehri, Bırak şehri, içimi... Nasıl bir hüsrandı ki: hissetmedin beni Kaç asır geçti üzerinden bilmem seni görmeyeli, O gördüğüm yerde seni, sardı beni gecenin bir vakti umutsuzluk Zuhur ettim geceye, yokluğunun ertesi. Gecenin yuttuğu anlardan bir parça kalmadı içimde Seni gizlediği gibi, acılarımı da gizlese. O gece son kez aynı havayı solumuşuz meğer seninle, Son kez aynı sokak lambaları altında yürümüşüz seninle, Sen önde, ben gölgende. İkrar ediyorum geceye Şimdi tüm bu yaşadıklarım geceye vaveyla mı olmalı? Yoksa hayata sükût mu?
