Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Suskundu tüm kainat, Gölgesi bile ona eşlik etmiyordu. Adımları sessiz çığlıklar ata ata ilerliyordu. Kimdi? Neredeydi? Koca boşluğun içine düşmüştü. Ne konuşmayı biliyordu , Ne de susmayı, hep atıyordu sessiz çığlıklarını. Yoktu sureti aynada, Yoktu ruhu bedeninde, Korkuyordu asıl korkunç olan kendi olmasına rağmen... Amacı neydi? Bu upuzun yollar onu nereye götürecekti? Kim bulacaktı onu elinden tutup hayata kaldıracaktı? Bembeyaz yolların ardında hep aynı yolu dönüyordu. Çaresizce yürüyordu sadece, Ne ayakları hissediyordu yorgun düşen çocuğun acısını, Nede nefes nefese kalmıştı yeni doğmuş çocuğun ilk nefesi alması gibi... Yürüyordu, tekti arayıştaydı. Mahkum şekilde çaresiz şekilde Meleğin kanatları şeytan tarafından kilide vuruldu, Dünyadaki tüm renkler beyaza büründü, Pislikler içerisinde, Yürüyordu umursamadan, Yolun sonu hep başlangıcı olmasına rağmen
