GÖKKUŞAĞI

🌈 16/G ⭐

Medya:Gökkuşağı'nın giydiği elbise...
Keyifli okumalar...

Gökkuşağı Yıldız

"İkra son olarak şunları paketler misin?"

"Off niye dünden paketlemedin ki?"

"Ya o zaman taze olmazdı... Bir sürü insan gelicek, herşeyi güzel olup ikramlıkları kötü mü oldu desinler?"

"Demesinler tabi ama giyinmek için geç kalacağız."

"Kalmayız bak son bu."

İkra kafasını sallayıp çıktı. Paketleri almaya Mario gelmişti. Bende elimdeki son kutuyla mutfaktan çıktım.

"Hoşgeldin Mario."

"Hoşbuldum bella... Muhteşem bir kafen var, burada saatlerce oturmak için sabırsızlanıyorum."

"Ah her zaman beklerim... Gitmeden gelmelisin."

"Tabiki de"

O sırada içeri koşturarak gelen Dicle vardı.

"Geç kalmadık dime? Bir an hiç yetişemicem sandım."

"Hayır canım daha var."

Dicle derin bir nefes aldığında başını Mario'ya çevirdi.

"Biz tanışmadık sanırım Mario ben."

Mario yarım Türkçesiyle o kadar tatlı oluyordu ki yanaklarını sıkasınız geliyordu.

"Bende Dicle." diyerek bana döndü.

"Martin'in yakın arkadaşı."

"Yaa öyle mi ne güzel."

Dicle kocaman gülümsemişti. Mario ise hiç çekinmeden Dicle'ye bakıyordu. Gülümsememi sakladım ve başka tarafa baktım.

"Hadi bütün kutular bitti eve gidip hazırlanalım." diyen İkra oldu.

Hepimiz onaylandıktan sonra kafeyi Aslı ve Bora'ya teslim ettim. Akşam yedide sergi açılışı olacaktı ve şuan saat ikiydi.

Son 4 gün içerisinde pek bir şey olmamıştı. Martin işleri ile ilgilenmişti. Bir kaç kere kafeye yanıma uğramıştı. Çok görüşememiştik. Ben ise bu sıralar dışarıdan gelen siparişlerle de çok yoğundum. Ama hiç şikayetçi değildim.

"Bu kadar acele etmemize ne gerek var gerçekten anlamıyorum."

"Üç kişiyiz ve bu üç kişi akşama kadar anca hazırlanırız."

"Abartmıyor musun İkra?"

"Hayır tabiki de hem akşam Berk'de gelicekmiş."

"Ha senin bu telaşının sebebi belli."diyerek güldü Dicle.

" Yani siz güzel görünmek istemiyor musunuz?..hem Mario'nun sana nasıl baktığını gördüm. "

" Nasıl bakıyor acaba? Adamla 2 dakika yan yana geldik nasıl böyle anlamlar çıkarıyorsun?"

"O 2 dakika adam seni varya üf üfff. "  diyerek elini salladı İkra. Buna kahkaha atmıştım. Çünkü bu konuda haklıydı.

"Saçmalama be... Zaten adam sergiden sonra gider."

"Üzülme canım belki onu durduran birileri olur."

Dicle, İkra ile uğraşamayacağını anladıktan sonra arkada ellerini bağlayıp oturdu. Evin önüne arabayı park ettikten sonra hızla indim. Yağmur çok yağıyordu. Kızları beklemeden binaya girdiğimde bana sövdüklerine emindim. Ama ıslanmayı hiç sevmezdim ki...