Romantizm #1
Mizah#5
~~~
Adamı süzmeyi bırakıp"Buyrun ne istemiştiniz.?"dedim.
" Aslında yağmurdan korunmak için girmiştim ama... Gaelic Coffeeniz var mı? "
Adamın istediği kahve alkollü bir kahveydi. O yüzden bende yoktu.
" Maalesef bizde bulunmu...
*Bölüm kontrol edilmeden atılmıştır, bir yanlışım varsa kusura bakmayın. ~~~
Gökkuşağı Yıldız
Uçağın lüks koltuğuna oturduğumdan beri içimde büyük bir heyecan vardı. Aşık olduğum ülkeye aşık olduğum adamla gidiyordum. Bundan daha ötesi olamazdı.
Martin cam kenarında otururken eli belimi sardı ve daha çok kendine çekti. Başım omuzunu bulurken önümüzde açık olan filme bakmaya devam ettim. Bir süre sonra yanımda titreyen telefon ile irkildim ve hemen ardımızda oturan Mario'dan gelen mesajı açtım. Bizim fotoğrafımızı çekmişti, bu fotoğrafın oldukça cool çıktığını düşünürken teşekkürümü ilettim.
Havalimanında arkadaşlarımı çektiğim fotoğrafı ve Mario'nun çektiği fotoğrafı post attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bol gezmeli, bol aşklı, bol özlemli tatil bizi bekler. #İtalya"
Post attığım sırada Martin mayışmış bir şekilde bacağımı sıktı ve mırıldandı.
"Ne paylaştın sevgilim?"
Fotoğrafları ona gösterdiğimde altında ki yazıyı okudu ve yanağımdan uzun uzun öptü.
"Bol aşklı demişsin, yanlış demişsin."
Şaşkınca ona dönerken o bulunduğumuz ortamı umursamadan dudağımı öptü ve geri çekildi. Karnına doğru vurarken mırıldandım.
"Ayıp."
O beni hiç umursamadan önüme gelen saçları geriye itti ve o güzel sesi ile mırıldandı.
"Aşkımızın zirvelerde ve bize özel olduğunu atlamışsın."
"Ah özür dilerim, bunu nasıl yazmam."
Şakacı sesime kısık gözleri ile baksa da dudağının kenarı kıvrılmıştı. Onun bu haline kıkırdarken sesim çok çıkmasın diye göğsüne sokuldum. Eliyle başımı desteklerken iyicene göğsüne bastırdı ve üst üste saçlarımı koklayarak öptü.
~~~~~
İtalya'ya güneşin doğuşu ile adımımızı attığımız da çoktan havalimanından çıkmıştık. Buraya gelince ayrı bir heyecana kapılmıştım ve farkında olmadan Martin'in elini sıkıyordum.
"Bebeğim az daha sıkarsan kangren falan olacağım."
"Ay Allah korusun." elimi gevşettiğim de benim bu halime sırıtıp önüne döndü. Neyse ki çok olan valizlerimiz ve tabiki yavrularım için havalimanında kullanılan tekerlekli arabalar yardımcı oluyordu ve onu süren bir Danilo. Garfield ve Tarçın'ı Türkiye'de bırakamamıştım, onları da getirme imkanım varken başkasına bırakmak saçmalık olurdu.
