GÖKKUŞAĞI

🌈5/G⭐

Yeni bir bölümle merhabaa.. Keyifli okumalar dilerim.
~~~~

Gökkuşağı Yıldız

Dönen taburede arkama dönüp karşımda ki şahısa baktım. Tabi bu kişi ukala Ata Martin idi.

"Ne istiyorsun Ata Martin." ismini dememle gözleri biraz açıldı. Buna takılmadan ona bakmaya devam ettim.

"Sen ne istediği mi gayet iyi biliyorsun." deyip yandan güldü. Ama böyle yapmasaydı bende ona hızlıca cevap verebilirdim. Yanımda oturan İkra'nın boğaz temizlemesiyle kendime geldim.

"Akşam getireceğim ben."

"Sanırsam sabahda 'Kafeye gitmeden önce getireceğim' dediğini hatırlıyorum. Sabahkiyle aynı kişisin değil mi? ."

"Bak açıklayabilirim." diyerek diğer yanıma oturan Ata Martin'e baktım.

"Evet seni dinliyorum." diyerek önümde duran kahvemden içti. Benim kahvemden mi içmişti o. Kızlara döndüğüm de aynı şaşkınlıkla bana bakıyorlardı. Gözlerinde görebiliyordum.

Bu yakışıklı kim? Diyordu Dicle.

Kesinlikle evlenilecek adam. Diyordu İkra

Ben ise beni kurtarın diye bağırıyordum gözlerimle. Tekrar Martin'e döndüğümde bana bakıyordu.

"Ben resmini bulamadım. Bak sabah geç kalıyordum zaten aradım bulamadım... Ama akşam tekrardan bakacağım."

Bunu dememle elinde ki kupayı hızla tezgaha koydu. Korktum mu kabul edelim korktum. Çünkü sinirli gözüküyordu.

"Ne demek bulamadım."

"Ya bulamadım işte. Eminim evde ama..." derken sözümü kesti.

"Aması falan yok bu işin, bana resimi bulacaksın."

"Bağırma bana herkes bize bakıyor." etrafıma baktığımda gerçekten de bir kaç kişinin bize baktığını gördüm.

"Umrumda değil.. Bana onu bul Gökkuşağı."

"Ya bulamazsam ya da resime bir şey olduysa."şuan onu dahada sinirlendirdiğimin farkındaydım ama. İhtimalleri düşünmem lazımdı.

"İşte o zaman gerçek anlamda kaçacak yer ara kendine." bir süre birbirimizle bakıştık.

"O benim sergimin baş resmiydi.En önemli resimdi o... Onu bulamazsam 1 ay sonra olacak sergiyi de unutmam gerekecek." diye mırıldandı. Ve ayağa kalktı.

Taburaden inip yanına gittim.

"Ben gerçekten üzgünüm. Böyle olmasını istemezdim."

"Bir şey mi oldu yoksa resime."

"Hayır hayır olmadı. Sadece bulamadım ama bulacağım... Şey eğer bulamazsam ben sana yardımcı olucağım."
Dalga geçercesine güldüğün de kalbim kırılmıştı.

"Sen mi yardımcı olacaksın bana?Anlamazsın sen bu işlerden."

Dediğinde gözlerim dolmuştu. Bilmeden yargılıyordu beni. Omuzum da bir el hissettiğimde Diclenin olduğunu gördüm.

"Kimseyi bilmeden yargılamayın.. Mavi yaparım dediyse yapar. Bulurum dediyse de bulur." dedi soğuk bir sesle. O her zaman insanlara karşı soğuk kanlı olabiliyordu. Benim aksime.

"Pekala üzgünüm Gökkuşağı ama bu resim benim için önemli." diyerek bana baktı. Kendimi zor tuttuğum için gözlerim kızarmıştı.

"Önemli değil." deyip arkamı döndüm. Ve tekrardan tabureye oturdum. Sırtımda bakışlarını hissedebiliyordum ama dönmedim. Yanına oturduğum İkra kolumu sıvazlayaıp sarıldı bana.