Episode 13

110 11 3
                                    

~Bütün duygularım ve bütün yaşantım artık tamamen değişmişti.Denizde yönünü kaybetmiş bir gemi gibi bir oraya bir buraya savruluyordum.Bu rüzgar gerçekten de acımasızdı.Ne kadar inat etsemde rüzgar kendi bildiğini okuyordu.Galiba artık bu gemiyi rüzgara bırakmalıydım.Bakalım bu rüzgar beni hangi adaya ve kime doğru savuracaktı.

~Sadece öylece tepkisiz bir biçimde duruyordum.Sanki ağzım düğümlenmişti ve hislerim.Bir yanda Ayato ve bir yanda Subaru.İkiside bana sahip olmak istiyorlardı.Ama ben ne olacaktım?Benim duygularım ve düşüncelerim ne olacaktı?Hayatımın en hüzünlü anında girdiler.Duygularımın karmaşası beni öldürüyordu.Birisi çok düşünceli,anlayışlı ve romantik,birisi korumacı,sahiplenici ve sinirli.İkisi de zıt karakterdi.Tek ortak yönleri ise sevdikleri kişiyi herkesten korumak ve onu sahiplenmek.

~Ortamdaki sessizliği bozan kişi Subaru olmuştu.

"Prenses,senin için bir şiir yazdım.Sana okumamı ister misin?"

Subaru bana şiir mi yazmıştı?Ben şiirleri gerçekten çok severdim. Annem küçükken hep bana şiirler okurdu.Biliyorum,herkes çocuğuna masallar okur onu öyle uyuturdu.Ama benim annem ise bana en güzel şiirleri okurdu.Bense ona sarılarak,
onun okuduğu şiirleri dinlerken uyuyakalırdım.Şiirlerin sonlarını hep kaçırırdım.Ama bu sefer sonuna kadar dinleyecektim.

Kafamı olumlu anlamda salladıktan sonra Subaru cebinden küçük bir kağıt çıkardı ve okumaya başladı.



Hayatım durgun bir deniz gibiydi
Öylece gökyüzünün maviliğine bakan
Bulutların ağlayışıydı
Sanki hislerim
Sabah akşam izleyip durdum
Ama ne bir bakan ne de soran
Umutlarım tükenmek üzereydi
Öylece sessizce yıldızlara bakan
Yaprakların kıpırdayışıydı
Sanki kalbim
Sabah akşam gökyüzünü izleyip durdum
Bu sefer o yıldızın parlayışını gördüm
İşte buydu bütün olay
Şimdi sen geldin
Denizimdeki bir dalga oluverdin
Her gece seni izlemeye devam ettim
İşte kalbimin yerini sahipleniverdin
Öpüşün dudaklarıma değil de
Ruhuma dokunuyordu
Her şeyiyle sana aitim
Yeter ki gel de geleyim
Git de gideyim
Ama bana bir şans ver
Senin için ölmeye bile yeltenirim...

Yazan:Tuba Şahin(bizzat kendim yazdım.)

~Bu şiir duyduğum en güzel şiir olmalıydı.Bu kadar hayal gücü ve ilhamının çok olduğunu bilmiyordum.Ama şunu biliyordum ki Subaru bana gerçekten aşıktı...

Gözlerimden bir iki damla yaş yere süzüldü.Duygulanmıştım.Çünkü şu yaşıma kadar hiçkimse bana şiir yazmamıştı.Kendimi çok özel hissediyorum ve bunların hepsini Subaruya borçluyum.Umarım bu borcumu öderim.

Anlık bir heyecanla Subaru'ya sarıldım.İlk başta o da şaşırsa da sonradan buna alışmıştı.Onun kokusunda hayat vardı. Bu kokuyu her zaman koklayabilirdim.Ben galiba git gide aşık oluyordum.Kulağına eğilerek fısıldadım.

"Subaru-kun sen mükkemelsin.Bu kalp artık ismini kendine kazıdı."

~Subarudan
Yui bana sevdiğin itiraf etmişti.Bu beni hiç olmadığım kadar mutlu etmişti.O benim için en özel insandı.Bütün duygularımı onunla paylaşmıştım.Galiba bende ona sırılsıklam aşıktım.

Artık duygularımı saklamakta zorlanıyordum.Aslında kendime bile bunu itiraf etmede hiç iyi değildim.Artık onunla birlikte hayatıma devam etmek istiyordum.Çünkü o bana geçmişimi unutturmuştu.

Yui onun gibi değildi.Saf ve iyi kalpliydi.O ise tam bir hain.Ama Yui'nin bundan haberi yoktu.Çünkü geçmişimi öğrenirse benim yüzüme bile bakmazdı.En iyisi bunları ondan saklamaktı sonsuza kadar...

🔹Evet arkadaşlar bu bölümde Subaru ve Yui birbirlerine sevdiklerini itiraf ettiler. Ama bakalım bu aşk uzun sürecek mi?Ayato acaba neden susuyor?Subaru geçmişinde acaba neler yaşadı?

🔹Lütfen oylamadan ve yorum yapmadan geçmeyin.Sizleri seviyorum.😘😘




FOREVER TOGETHER | Diabolik LoversHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin