BEHIND HIS SMILE_SERIES 1_ (DONT FALL IN LOVE WITH A BROKE MAN)_BOOK 1_COMPLETE

CHAPTER 74 CALIBER

Caliber POV

Five years old palang ako namulat na ako sa mga ayawan nila mommy and daddy. Lagi sila kaseng nagaaway na may babae daw si daddy na totoo naman dahil sa harap ko pa mismo nila ginagawa. And a month ago mas lalong lumala ang lamat ng pamilya namin. Minsan nagigising ako sa ingay nila mommy at iba ang kasama nitong lalaki at si daddy din. I am only son at isa ako sa taga pagmana ng kompanya nila. Nabuhay ako at lumaki na kasama ang mga katulong simula noon ay naging rebelde ako. At naniwala ako na lahat ng tao ay walang kwenta, manloloko. Kay mas magandang unahan mo na rin sila kase ikaw ang umiyak sa huli. Puot at galit ang pumuno sa pagkatao ko at hindi din ako naniniwala sa word na love, love is suck. fuck that love! fuck my life and I wish hindi nalang ako pinanganak sa mundong ito. Kahit ang sarili ko hindi ko din mapatawad bakit ganito ang buhay ko.

And in the age of 15 natuto akong magbar, magdrugs and mambabae kahit kailan wala akong sineryoso. Iniiwan ko silang luhaan bagay lang sa kanila yun kagaya din ni mommy sila walang kwenta. And childhood friend kami nila matt,hero,akil,jayzam and nick same as me lang sila. Kulang sa alaga, pagmamahal kaya wala na kaming pakialam sa iba. We do what we want no one care naman eh marami kaming kalokohang pinaggagawa sa buhay namin. And just like Yvo isa din sya nakakatawa nga eh mayayaman kami lahat ng gusto namin ay nakukuha namin pero. Yung isang bagay lang ang gusto namin pero hindi namin makuha.

And the time na alam kung mabibiktima na Yvo na lintik na pagmamahal na yan. Why? Who? can blame me this is my life nothing can change. Galit ako sa mundo, galit ako sa mga magulang ko, galit ako dahil nabuhay pa ako.

Pumatak nalang luha ko sa mga pangyayari sa buhay ko. Wala na sila walang kwenta lahat sila umakyat nalang ako sa second floor. Sobrang tahimik at kuliglig lang ang makikita mo. pasalampak akong nahiga sa kama ko sobrang laki ng kama ko pero piling ko sobrang sikip nito para sa akin. Nakaramdam ako ng gutom at pumunta ako sa kusina para kumain and I saw the knife. Hindi ko alam kung bakit parang gusto ko ng maalis ang galit sa sarili ko. Galit na bumubuo sa akin itinutok ko ito sa aking pulsuhan at mabilis na kumalat ang dugo. Bakit ganon dapat ay sakit ang mararamdaman ko pero parang naging manhid ang buo kung katawan. At unti unti nalang akong bumagsak sa sahig sa sobrang galit ko sa mundo ito ang nararapat sa akin.

Heaven POV

Nakaupo kami sa sofa sa salas nandoon parin si shawn at Spencer. Yung iba naman ay umuwi na tahimik lang kami at tulala sa mga nangyari.

Almost 4 na kami nakauwi ng bahay ang tagal din ng paghahanap sa akin. Sobrang kaba ang naramdaman ko buti nalang ay may kaibigan akong nagmamahal sa akin. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala sila sa buhay ko. Masaya akong kasama sila isipin mo nga halos 3 month of school palang ay marami na ang nangyari sa buhay ko. May tawanan,May awayan at meron pang kidnapan na naganap pero thankful ako na walang nangyaring masama.

"Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na may sakit si Yvo na bipolar and he is a psycho dapat ba akong matakot ko malungkot para sa kanya" kwento ni shawn. Si Spencer ay tahimik lang na malalim ang iniisip.

"kayo bang dalawa hindi pa ba kayo uuwi may card showing bukas baka pumunta ako bukas sa school pasok din kayo ha?" singit ko.

"okay sige uwi narin kami" sabat ni Spencer.

"bye" sabi ko sabay kaway at ngiti sa kanila.

"salamat din kanina!" pahabol kung sigaw. Dire deretso lang sila mukha silang pagod pumasok na ako sa kwarto ko at natulog. Kailangan kung magpahinga at matulog maraming nangyari araw na ito. And salamat kay lord at hindi nya ako pinabayaan kanina.

Maya maya ay tumunog ang cellphone ko at tumatawag si amber.

"hello! heaven jusko buti okay kalang"

"Amber okay lang ako bakit hindi ka nga pala pumasok kahapon?"

"basta okay ka naman pala bye"

"napakatalaga nito heh! amber hindi kita bate bye!" sigaw ko at sabay baba ng cellphone. Pagkatapos non ay natulog na ako.

Kinabukasan alas singko na ng umaga ay!hindi pala halos isang oras lang ay nagising na ako. Inayos ko ang sarili ko bago lumabas ng kwarto ko nandoon sila mama at papa. Naghahain ng almusal ng makita nila ako ay bigla nila akong niyapos na parang ayaw na akong pakawalan.

"ma naman hindi ako makahinga" singhal ko kay mama dahil sobrang higpit ng yapos nya sa akin.

"Akala ko kase kukunin ka na sa amin, at hinding hindi namin iyon makakaya ikaw kaya ang bunso namin" sabi ni mama at bumitaw na sa yakap sa akin. Si papa naman ay abala sa paghahain at umupo na ako sa lamesa. Maya maya ay nagising na si kuya at pumunta na sa lamesa nakisalo narin. Masaya ang umagahan namin at inisip na walang nangyari. Nakakatawa nga kaya naming magsurvive sa mga pangyayaring ito. Mas naging matatag kami at walang makakatibag puro tawanan at asaran ang buong almusal. Syempre ako yung inaasar nila ako kase yung mabilis maiinis pero isa din naman akong magaling mangasar pero pikon.

Natahimik kami ng mga ilang minuto at naisip ko si caliber. Isipin mo ang laki ng bahay pero iisa lang sya diba nakakaboring doon. And I know he is a good man but meron syang bigat sa loob nya na hindi nya mailabas.

"Diba ngayon yung card showing nyo?" tanong ni papa.

"opo pa kayo na po ang pumirma sa card ko samahan nyo ako 8:00 to 10:00 lang yung card showing" paliwanag ko.

"o sige anong oras na ba ma?" tanong ni papa kay mama at sabay tingin sa relo nito.

"7:35 am bilisan nyo na para maaga kayong makaalis" paalala ni mama at mabilis namin inubos ang pagkain. Pagkatapos noon ay naggayak na ako kagaya ng dati mahilig ako sa polo and pants with white shoes. Pagkalabas ko ng kwarto masama ang tingin sa akin ni papa.

"bakit ganyan ang soot mo?" tanong ni papa.

"ito gusto ko pa komporatable ako dito" sagot ko.

"bahala ka tara na" at umalis na kami sa bahay sumakay na kami sa tricycle. Pagpunta namin sa school marami ang bulungan tungkol nga sa pagkikidnap sa akin. Tinatanong ako kung sino ang kumidnap sa akin mas pinili ko na lang na hindi sumagot. Maya maya nakita ko na ang van nila spencer nandoon si kaizer,Andrei,renzy and kent walang Yvo at caliber. Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad at nandoon si shawn at mukhang talagang kulang sa tulog lahat naman kami. Umupo na kami at si papa pinaupo ko sa unahan nandoon kase yung mga magulang. Hindi ko natiis at pununtahan ko si Spencer at sumunod sa akin si shawn.

"spencer bakit hindi nyo kasama sila caliber at Yvo?" tanong ko.

"heaven kagabi pa namin hindi sila nakikita baka umalis na iyon" sagot ni spencer. Nasaan na kaya sila kahit marami silang ginawang masama sa akin ay nagaalala parin ako sa kanila. I know something is wrong parang hindi talaga ako mapakali.

"Shawn,Spencer samahan nyo ako may kutob ako, samahan nyo kay caliber" at patakbo akong bumaba sa building namin. At ginamit namin yung van nila spencer hindi ko napiligilan yung apat at sumama sila. As usual si Renzy ang nag maneho hindi talaga mapakali nagcellphone nalang ako para maging relax ang pakiramdam ko. Mga kalhating oras ay nasa tapat na kami ng bahay ni caliber ilang doorbell na pero walang nagbubukas ng gate. Hay sana nga walang nangyaring masama.