My Roommate (MY Series #2)

Chapter 5

Chapter 5

"Are you happy?"

Napatingin ako kay Zeniah, I smiled. "Yes, Masaya. Masayang-masaya ganito pala talaga 'no?" I answered and she smiled.

"Oh bakit ka umiiyak?"

"Eh! Kasi masaya ka, Tears of joy to girl, 'Wag ka mag-alala."

Nagtawanan kami, Inubos pa namin ang tig-isa namin na drink in can.

"Zen, Sa kwarto muna ako."

"Sure, May gagawin din ako e."

Pumasok kami sa kaniya-kaniyang kwarto. Ginugol ko ang oras ko sa pag-aayos ng gamit ko, I think three-month stay will be fine, Hahanap na rin ako ng apartment na pwede ko matirhan, Hindi naman pwede na dito ako kay Zeniah tumira habang nag-iipon ako.

From: Manang Mina

Ganon ba anak? O sige, Mag-iingat ka jan ha? Ang pagkain mo wag mong kalilimutan. Ingat anak, Balitaan mo ako palagi.

To: Manang Mina

Yes, manang. I will, Ingat din!

Hindi na siya nag-reply pa. Kaunti na lang ang liligpitin ko pero sumasakit na talaga ang likuran ko, Kaya humiga na lang muna ako. Namamahay ako, Posibleng nabigla ang sistema ko.

Even though I want to sleep, I couldn't. Kahit anong baling ko ay hindi ako inaantok.

Naisipan ko na mag-stay muna sa Veranda, Malamig ang hangin na humampas sa akin, Napangiti ako.

Being alone is a happiness. Masaya ako na mag-isa na ako ngayon. Oh well, Mag-isa naman ako matagal na, Sadyang nagbigay ang Diyos ng tao para maramdaman ko na hindi ako nag-iisa, it was Manang Mina. I really love her, Bukod sa lola ko na pumanaw na, Si Manang Mina rin ang pinakamahal kong tao. I love them both so much.

Masama man ang loob ko sa pamilya ko, I am still grateful. Dahil kung hindi nangyayari ang mga 'to, Hindi ako magigising sa katotohanan, Hindi ako magiging ganito, Hindi ko mararanasan ang tunay na saya. Madamot ang mundo sa akin, Pero ang Diyos ang hindi. World doesn't want me to be happy I guess, Palagi siyang nagbibigay ng ikakalungkot ko, But God proves that I can find reason to be happy.

Sa sakit na pinaranas sa akin ng magulang ko, Natuto ako na kahit ang pinaka-inaasahan mo ay iiwan ka. Masakit sa akin na iniwan nila ako, na hinayaan. Masakit sa akin na wala silang pakialam sa akin, Masakit sa akin na ganitong buhay ang naranasan ko. Masakit pero nagpapasalamat ako. Hindi man sila naniniwala sa akin, Patutunayan ko na lang sa lahat ng taong nakakasalamuha ko na kaya ko, na kayang-kaya ko.

From: Woonie

Chaaa! Nasabi sa akin ni Tasha baby na three months ka lang daw magi-stay kay Zeniah? May alam ako na pwede mong lipatan.

To: Woonie

Seriously? Where? How much?

From: Woonie

I'll tell you the details tomorrow, Pupunta naman kami jan ni Tasha baby e.

To: Woonie

Alright, then!

From: Woonie

:)

Kung may alam si Woonie at papasa sa akin. Wala pa sigurong three months ay lilipat na ako, Yes Zeniah is willing to help me, She's willingly to give her guest room to me pero hindi ko naman gugustuhin na magtatagal ako rito. She also needs a privacy and so I am.