My Roommate (MY Series #2)

Chapter 19

Chapter 19

Hindi ko akalain na lalaki si Huerie, Sino nga ba ang mag-aakala na lalaki siya? Yes, Walang sinabi na gender si Sanjie pero mayroon silang ipinakita na picture. I thought the girl on Sanjie's right side was Huerie but I was wrong. The guy on Sanjie's left side was Huerie. The fierce guy.

Sinadya ko na midnight ng umuwi dahil nahihiya ako. Nahihiya ako kay Huerie. This is his apartment, I am just his roommate natural lang na mahiya ako.

"Don't bark, Doggo. Shh..." Mukhang nakuha naman ni doggo ang sinasabi kaya naman hinawakan ko muna siya sandali atsaka na pumasok sa kwarto ko.

Agad akong humiga sa malambot at mabango ko na kama, Hindi ko na inisip ang sapatos at bag ko. I am so tired.

|Flashback|

"You?!" Sabay naming tanong. Siya lang naman ang lalaki na nakita kong kasama ni Sanjie sa pag-dalaw kay Woonie sa hospital, Siya ang palagi kong nakakasalubong sa kung saan saan, Siya ang tumulong sa akin sa pag-bukas ng pintuan ng kilalang fast food chain, Siya si Huerie?!

"Are you Andri?" Naguguluhan niyang tanong. What the heck? Andri? Andri ba ang ibinagay na pangalan ni Sanjie sa kaniya?

Damn, Sanjie Marquez. Kaya siguro ganito na lang ang galit ni Zeniah sayo.

"I am, Chandria. Chandria Dizon," Sagot ko sa kaniya.

"Huerie, Huerie Samonte. I thought you are a guy."

"And I thought you are a girl."

Kapwa kami napabuga ng hangin. Nakita ko na napapikit na lang siya, Kahit ako ay naiinis. Yes Sanjie helped me but this isn't fair. Anong ibig sabihin nito? Hindi ba nagiisipin ang CEO na yon? He's a CEO but gosh, What had he done? Bugaw ba siya o ano? Hindi ba niya naiisip? I am a girl and Huerie is a guy damn it.

Hindi talaga ako makapaniwala na lalaki ang isang ito.

Walang nagsasalita sa aming dalawa, I am mad. Ramdam niya siguro na wala akong balak magsalita kaya pati siya ay tumikom na rin. I can see the carelessness on his eyes, tama nga ba ang nakikita ko sa magaganda niyang mata? His brown eyes are saying that, "I don't care." Plus his thick eyebrows and his oh so perfect jaw. Okay, Chandria. Stop fantasizing him, He's your roommate.

"I'll make some rules, Is it okay to you?"

"Sure. Just give me a copy."

"Alright, I excuse myself." Aniya. Tinanguan ko na lang, Sobra ang inis na nararamdaman ko pero bakit noong tumingin ako sa mukha niya ay parang nawala agad?

Am I hallucinating? No, Wala lang talaga akong kain.

Pinilig ko ang ulo ko. Natural lang na mag-alala ako para sa sarili ko, Kaming dalawa lang ang tao sa unit na ito, Kahit na may alam akong self-defense techniques, Hindi pa rin iyon sapat. He's a guy and probably he is stronger than me.

Aish. Bakit naman kasi ganito. Kailangan kong ma-kompronta si Sanjie tungkol dito. He should give me a reasonable reason. I wouldn't accept his reason if that's not reasonable. I don't like getting mad at people I knew. Tanging kapatid at magulang ko lang ang mga taong halos ayoko ng makasalamuha o makita pa.

Kumuha na lang ako ng isang mineral water sa refrigerator. I am hungry but I don't want to it anymore. Nawalan na ako ng gana. Sino ba naman ang hindi?

Wala sa sarili ako na napaupo sa sahig. Bakit ba kailangan kong maranasan ang ganito? Am I that unlucky? God. Ang malas malas ko sa buhay ko, Kung swerte ang pag-uusapan siguro ang magkaroon lang ako ng mga kaibigan na mayroon ako ngayon, Si Manang Mina at ang mga memories na magaganda na nabuo sa buhay ko, Iyon lang siguro ang ka-swertehan ko and the rest is not.

Hindi na ako natutuwa sa buhay ko. Puro na lang pasakit at pasakit at pasakit. Puro na lang kalungkutan, Is there any place that i can scream all the pains inside me, The sadness who hurts my weak heart, The regret for being a Dizon?

Damn. Hindi magandang bagay ang tungkol dito. If this is just a normal case for a normal people then for me it isn't. Lalaki ang kasama ko sa apartment na ito, Hindi ba't malas iyon na matatawag? What if he'll go home drunk? What will I do? Just lock my doors and let myself sleep? Damn. Hindi ganoon yon, Of course mababahala ako, Matatakot! Hindi ba iyon naisip ni Sanjie? We're different, Huerie and I has a big difference.

Bukas. Bukas na bukas talaga ay kokomprontahin ko ang lalaking iyon. Ipapalapa ko siya sa maaring lumapa sa kaniya. I don't care if he's a CEO of a Toy Company. I don't care. I don't really care.

|End Of Flashback|

Kahit na maayos ang pag-uusap namin ni Huerie kanina ay hindi pa rin ako matahimik. Lalaki siya. Dapat talaga akong mabahala.

I am not scared, I am just bothered. But of course I am Chandria Dizon, Nakagawa na agad ako ng plano sa maaring pag-atake ni Huerie. Lalaki siya hindi ko man alam basahin ang utak niya atleast I have plans for myself.

Mabuti at marunong ako ng mga self-defense.

Nakaramdam ako ng uhaw, Mabuti pa at lumabas ako ng kwarto ko. Madaling araw naman na and I am sure he's sleeping.

Aktong pa-kuha na ako ng mineral water na may pa gewang gewang na lumabas ng restroom. He took a half bath? He has his towel on her shoulder, Naka-pang-tulog na rin siya. Damn those brown eyes para akong nahihipnotismo.

Nakita ko na lang siya na biglang napasalampak sa sahig. Should I help him? Damn of course Chandria!

"Huerie, Huerie..." Tawag ko sa kaniya.

Mukhang nakatulog na siya. Wala na akong nagawa kung hindi buhatin siya papunta ng couch, Hindi ko na kakayanin kung sa kwarto pa niya ko siya dadalhin hindi siya magaan kaya dito na lang siya sa couch niya magpalipas.

"One two three!" Bilang ko at itinayo siya. Hindi ko kinaya kaya naman napaupo lang siya. Hawak ko ngayon ang ulo niya at pumunta ako sa likuran niya para patayuin siya.

"One," Unang bilang ko at tulak na sa kaniya.

"Huerie dito!" Sabi ko at itinuro ang daan papunta sa couch niya, But when I look at him, He's sleeping well.

Itinulak ko na ng napakalakas si Huerie at bumagsak siya sa couch. Ayan.

Inayos ko muna ang pagkakahiga niya, "One, Two,"

"I hate you, I hate you," Usal niya na parang may kinakausap. Is he dreaming?

"Give that to me!" Sabi na naman niya. Umiling na lang ako at inayos na ang ulunan niya. Wala na akong nararamdaman na kaba ngayon.

"Done." Aniya at ngumisi atsaka na lumalim ang paghinga. Damn! My first kiss!

--
SassyKylie