My Roommate (MY Series #2)

Chapter 49.2

Chapter 49.2

Week had passed and Huerie was still like that. He's always tired and stress like he's dealing with someone. I couldn't point out what's going on him, I don't want to ask though, Dahil ang tanging pumapasok sa isip ko ay ang stress niya sa trabaho.

Base on Zeniah, Sa sobrang taas ng sales ng kanilang kompanya ay mas nakakai-stress iyon sa mga nagtatrabaho roon dahil mas marami ang dapat trabaha-huhin.

I did not expect him to be a jolly when he arrived home, As expected, He eat, Take a half-bath, Tapped Doggo's head, Kiss my forehead and hugged me, Hindi naman niya kinakalimutan ang three special words, Pero pagkatapos ng lahat ng iyon ay papasok na siya sa kwarto niya at hindi na lalabas. Ganoon ang nakasanay ko sa nga dumaang araw at linggo sa aming dalawa.

I don't know what's happening to him, I hope there's nothing wrong.

"Hi Miss Chandria!"

"Hello Apple!"

"Wow! Naaalala mo pa ako Miss Chandria?"

I nodded, "Yup, of course."

"Omg! Nakakakilig!"

I laughed a little, I temporary removed the bad thoughts on my mind. I am now on my fifth booksigning so I need to focus and entertain my readers.

"For the last! Miss Chandria!"

Tumayo na ako mula sa pag kaka-upo at pumunta sa unahan.

Everyone cheered for me. "Hello, Everyone." Unang bati ko. I saw Zeniah waving her hand in air, I smiled. She's alone and she's supporting me. Aniya si Sanjie ay nasa family gathering at iyon ay importante. Huerie can't come because he's busy. I understand.

"I just want to say thank you thank you thank you, Super thank you my readers. Kung hindi naman dahil sa inyo ay wala ako rito." I said and smiled again, Everyone scream. "Nasabi ko na dati na gusto ko lang talaga mag-sulat noon pa lang, Talagang passion ko ang pagsusulat pero hindi ko inakala na aabot ako hanggang dito, So again, Thanks a lot everyone, Thank you for your love and heart-melting support. Walang sawang pasasalamat sa inyong suporta."

When the event was over, Inaya na ako agad ni Zeniah na lumayo roon at para raw ma-solo niya na ako.

"Grabe, Nakaka-proud ka!"

Sa akin pa talaga siya naging proud? I'm a Writer and she's a businesswoman. Diba dapat ako ang mag-sabi noon? Oh. Nasabi mo na ang lahat lahat sa kaniya at kay Tasha, Cha.

"Zeniah, Sa tingin ko kailangan ko nang tumigil sa pagsusulat."

Natigil siya sa pag-kain ng samgyupsal dahil sa sinabi ko. "What? Why? Kakagaling lang natin sa booksigning mo tapos.. Titigil?"

I nodded, "Uhm.. Oo, I think, Kailangan ko nang pairalin ang pinag-aralan ko. Tinatawag na ako ng propesyong gusto ko,"

Napalunok siya. "So you're ready now? Fine arts.. Paintings.. Arts.. Handa ka na talaga?"

Hindi ako nakasagot. Sa totoo lang ay hindi pa, Hindi pa talaga ako handa, Gusto ko pa rin na tumutok sa pagsusulat pero hindi na tama ang panahon sa ganoon. I'm aging, Hindi naman habang buhay ay dito ako sa pagsusulat magfofocus.

"You're not yet ready, Chandria. Wag ako. Bakit mo naisipan?"

"I don't know. I just realized that I should stop writing now. Oo, Tinatawag na ako ng propesyon kong iyon pero hindi pa ako handa, hindi ko alam, naguguluhan pa ako," Hindi pa ako handa pero kaya ko na, Tinatawag naman na rin ako kaya kahit hindi ako handa ay alam ko na kakayanin ko pa rin. Ang tanging nagpapagulo sa isip ko ay ang sitwasyon ni Huerie ngayon. Siya ang nagpapagulo ng isipan ko kaya hindi ako makapagdesisyon. I'm worried!