ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

4~

Κεφάλαιο 4ο~

Νιώθω το κεφάλι μου ότι σπάει και ανοίγω τα μάτια μου. Κάποιος με φέρε στο δωμάτιο μου και νομίζω Ξερω Ποιος μα έως τώρα δεν θυμάμαι τίποτα. Η vasiliki μου έχει φτιάξει καφέ και κάθεται δίπλα μου δίνοντας Τον. "πως είσαι;" με ρωτάει ανήσυχη. "έχω υπάρξει και καλύτερα". απαντώ και γελαω λίγο ενώ κάθομαι και εγώ. "θυμάσαι τίποτα από εχθές;". Με ξανα ρωτάει. Τότε προσπάθησα να θυμηθώ Και απλα ολα μου ρθαν. Κοίταξα κάτω και δεν ειπα τίποτα. "σας είδα με τον Nathan..., εκείνος σε έφερε εδω". Συνεχίζει. Κουνάω το Κεφάλι μου καταφατικά και σηκώνομαι από το κρεβατι. "θες να το συζητήσουμε; ". Λέει για άλλη μια φορα ανήσυχη. "τι να συζητήσουμε δεν υπάρχει κάτι να με νοιαζει". Δηλώνω ξερα. Χωρίς να ξέρω καν αν το εννοώ. Πηγαινω και κάνω μπανιο να ηρεμήσω. Νιώθω το νερό να τρέχει στο σώμα μου και ηρεμω για λιγο. Αφού βγω και ετοιμαστω παίρνω το κλειδί μου και είμαι έτοιμη να φυγω. Η vasilikii με ακολουθεί." Στάσου παμε στην καφετέρια γαμα την πρώτη ωρα θέλω να σε καλα". "όπως θες". Απαντω αδιάφορη. Πηγαίνουμε στην καφετέρια και καθόμαστε σε ένα τραπέζι. Όλοι οι φοιτητές από το Πάρτυ ήταν εκεί και τα μάτια μου σκαναρανε το μερος για εκείνον. "παω να φέρω πρωινο". Λέει εκείνη και εγω γνέφω θετικα. Καθώς την περιμένω βλέπω εκείνον να μπαίνει μέσα στον χωρο. Θυμάμαι κάθε άγγιγμα και στιγμή από το χθεσινό μαζί του και οι χτυποι της καρδιάς μου αυξάνονται ξανα.. Πρέπει να σταματήσει αυτό σκέφτομαι. Πάω στο μέρος του και χωρίς να πω τιποτα του ρίχνω τον καφέ επάνω του. Όλοι γυρνάνε και μας καρφώνουν. Ενώ είμαι έτοιμη Απλα να φυγω μου τραβάει το χέρι και με σηκώνει έξω από το καφε. Προσπαθώ να φυγω μα ματαια αφού είναι δυνατός. Τώρα ήμαστε μόνοι εξω. "ΓΙΑ ΠΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΛΌΓΟ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ;". φωναζει και με αφήνει κάτω Βάζοντας το χέρι του στον λαιμό μου και τον σφυγγει. Ειχα μείνει άφωνη και τον κοιταγα στα μάτια. "ΜΙΛΑ ΓΑΜΩΤΟ". συνεχίζει με τον ίδιο τόνο. Τότε απλά με αφήνει και φαίνεται πολύ αγριεμενος έχοντας τα χέρια του γροθιες. Κοιτάει κατω. "φυγε δεν θα σου κάνω κακο". "ΜΟΥ ΧΕΙΣ ΚΆΝΕΙ  ΗΔΗ". φωνάζω και εγω. "είσαι μαλακας..." συνεχίζω. Εκείνος απλά ανεβαίνει στην μηχανή Του η οποία ήταν εκει. "ότι έγινε ηταν απλα μια ευκαιρια για την φαση δεν πρόκειται να αγαπήσω καμία". Δηλώνει και για πρώτη φορά νιώθω να δακρύσω για αγόρι." μην ανησυχείς γιατί και εγώ το ίδιο θεωρω". Ανταπέδωσα ξερα και έφυγα. Το ίδιο έκανε και εκείνος απλά χάθηκε με την μηχανή του μακρυά από το πανεπιστήμιο.

Nathan's POV

Οδηγαω με την μηχανή μου στο αγαπημένο μου μερος. Η παραλία. Το να με μόνος μου εδώ είμαι το μόνο που θέλω. Το μόνο Που περνάει από την σκέψη μου είναι εκείνη. Καμία δεν μου έχει φερθεί όπως αυτη. Ότι της ειπα μπορεί να ναι ένα ψέμα αλλα δεν θα επιτρέψω στον εαυτό Μου Να αγαπήσει ποτέ ξανα... Οχι ύστερα απο ότι εγινε.

Jades POV

Εχω έρθει στην αυλή και πίνω και καπνίζω ασταμάτητα τον μισω... Σκέφτομαι μα ένα κομμάτι μου δεν ξέρει τι θέλει. Εχω μηνύματα από Την vasiliki επειδή εφυγα και από τους γονείς μου μα δεν απαντάω σε κανέναν χάνομαι Μονη στις σκέψεις για αυτον... Εναν μαλακα.....

Πως λέτε να εξελιχθεί η σχέση τους θα είναι ποτέ μαζι η έτσι θα συνεχίσουν...; 🤔 και τι έγινε με τον Nathan που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να νιώσει;.

Πάει και αυτό το κεφάλαιο! 😅 Γενικά η αρχή θα ναι δύσκολη θέλω να ξέρετε δεν θα ναι μαζί ευκολα. Οπότε υπομονή και καλό Πάσχα σε όλους εύχομαι να περνάτε τέλεια όλοι τα λεμε❤️
~S