ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

37~

Κεφάλαιο 37ο~

Nathan's POV

Φτάσαμε σπίτι και παίρνω τα πράγματα μεσα. Η εικόνα του μου θυμίζει πολλα απαισια πράγματα που έχω περάσει εδώ μαζί και τους γονείς μου. Εκείνη έρχεται μπροστά μου και μου κρατάει τα χέρια. "ξέρω πως δεν νιώθεις το ίδιο για μενα μα δωσε μας μια ευκαιρία σαγαπω". Μου λέει και ομολογώ πως δεν νιώθω τίποτα παρόμοιο. Πρώτου προλάβω να δώσω την απάντηση μου βγάζει ενα κουτί από την τσάντα της. Κοιτάω περιμένοντας να δω τι ειναι. Τελικά βλέπω το τεστ εγκυμοσύνης της... Και ενω παρακαλούσα το αντίθετο.. Είναι θετικό από ότι φαίνεται. "σου δίνω και άλλη ευκαιρία". Δηλώνω μιας και έρχομαι στην πραγματικότητα... Δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω από το να προσπαθήσω μαζί της και όπου βγει. Ετσι και αλλιώς εχει το παιδί μου και η αληθινή μου αγάπη είναι αλλού..

Bellas POV

"παω να ετοιμάσω τα πράγματα.. ". Λέει ξερα ο Nathan και πηγαίνει στο πάνω μέρος του σπιτιού στα δωμάτια. Βγάζω το κινητό μου εξω.

Εγω
Ευχαριστώ για την βοήθεια... Το χει πάρει πολύ σοβαρά επιτέλους θα είναι μαζί μου! Χωρίς να υπάρχει άλλη λύση.

Στέλνω στην Emanuela. Είναι μια γνωστή μου. Την ξέρω ελάχιστα αλλά έμεινε έγκυος προσφατα. Έτσι απλά την πλήρωσα για να μου δώσει το τεστ της.

Emanuela
Και τι θα κανεις όταν περάσουν οι μήνες;. Θα σε παρατηρήσει.

Εγω
Αστειο. Μάλλον δεν με ξέρεις καλα αγάπη! Μαζι του θα μένω τον έχω στο χέρι μου δεν θα χρειαστεί τίποτα, μόνο να τον κανω να κοιμηθεί μαζί μου ξανα!

Απαντάω στο μήνυμα και κλείνω το κινητό αφού τον βλέπω να έρχεται ξανα εδω.

Jades POV

Έχω φτάσει σπίτι και έχω τακτοποίησει τα πράγματα που έφερα. Το τελευταίο πράγμα που κάνω είναι να κάθομαι στον καναπέ και να βάζω ένα ποτήρι βοτκα. Το μέρος είναι ωραίο, γαλήνιο αλλά όχι αρκετό να ξεχάστω. Συνεχιζω να πίνω γεμίζοντας το ποτήρι ασταμάτητα. Νιώθω να ζαλίζομαι και στέλνω μήνυμα στον Noah να έρθει από εδω. Εκείνος το βλέπει και λεει πως έρχεται.

[...]
Δεν κατάλαβαινω καν τι γίνεται γύρω μου και το κεφάλι μου πάει να σπασει. Ακούω το κουδούνι και σηκώνομαι ζαλισμένη καθώς και ανοίγω. Με βλέπει και μου παίρνει το ποτήρι από το χερι. "ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ;". Φωνάζω ασυναίσθητα. Κλείνει την πόρτα και με σηκώνει σε στυλ νύφης. "έχεις πιει δεν εισαι καλα θα σε βάλω να ξαπλώσεις". Λεει ενώ με πάει στον καναπέ. Τον τραβάω και πάω από επάνω του. "δεν θέλω ξεκούραση θέλω να ξεχάστω, κανε με να ξεχάστω!". Λεω και βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο του ενώ τον φιλαω. Εκείνος σταματάει για λίγο." το θέλω αυτο.. Αλλα όχι έτσι δεν εισαι καλα τωρα". Δηλώνει. "το έχω ανάγκη...". Λέω ενώ είναι φανερός ο πόνος μου. Τον φιλαω και πάει να σταματήσει μα τον φέρνω πιο κοντά και στο τέλος ανταποδίδει. Αφαιρώ την μπλούζα μου και εκείνος μου φιλάει τον λαιμό ενώ έρχεται από πάνω μου εκείνος αυτή τη φορά.

[...]
Γδυνομαστε τελείως και αφού παίρνει προφυλαξη αρχίζει να μπαίνει μέσα μου. Τον φιλαω έντονα και τον κρατάω δυνατα. Κλείνω τα μάτια μου ενώ αφήνω τους αναστεναγμους μου. "Nathan..." λεω χωρίς να το καταλαβαίνω. Εκείνος σταματάει. "Nathan;!". Λέει ενοχλημένος. Σηκώνεται και ντύνεται. "οχι... Noah περιμενε". Λέω με τις λίγες αισθήσεις που έχω ακόμα. "απλα αστο..". Λέει και φεύγει από το σπίτι. "ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ". Μονολογώ και αρπάζω τα ρούχα μου. Βαρέθηκα  θέλω να τελειώσει. Παίρνω το αμαξι μου και πηγαίνω προς την παραλία που με είχε πάει εκεινος.

Nathan's POV

"θα πάω κάπου το έχω ανάγκη.. Θα επιστρέψω ομως". Λέω σε εκείνη." να ρθω μαζί σου ρε μωρό μου". Απαντάει. "Bella θα επιστρέψω.. Απλα πρέπει να πάω καπου". Λέω ενώ την αγνοώ και φεύγω. Παίρνω το αμάξι μου και πάω στο μέρος μου μόνο αυτή η παραλία μου κάνει καλό... Η μοναξιά την χρειάζομαι να ηρεμήσω. Μετά από λίγο φτάνω και βλέπω ενα γνώριμο αμαξι. Οχι.. Δεν μπορεί να είναι εκείνη ίσως έχω παραισθησεις από το χάπι σκέφτομαι. Κοιτάζω παντού και δεν την βλέπω πουθενα. Παρατηρώ την θαλασσα και βλέπω το σώμα της στην επιφάνεια. Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα. Αμέσως τρέχω στο νερό και την βγάζω έξω. ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΠΉΓΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Λέω στον εαυτό μου. Την βάζω  απαλά στην άμμο . Δεν αναπνεει... Προσπαθώ και της κανω τεχνητή αναπνοή. Συνεχίζω ασταμάτητα και δεν την βλέπω να αντιδραει οσο περνάει ο χρόνος αγχώνομαι περισσότερο αν χαθεί εκείνη θα χαθω! Νιώθω να βούρκωνω. Ενώ δεν το περιμένω συνέρχεται. Βρίσκει τις αναπνοές της και με κοιτάει στα μάτια. "Nathan;...". Λεει σοκαρισμένη και απλα την αγκαλιάζω σφυκτα....

Και δεύτερο έιχα έμπνευση βραδιάτικα 😶😂τα λεμε❤️
~S