ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

15~

Κεφάλαιο 15ο~

Jades POV

Καθόμαστε στην αμμουδιά και κοιτάμε την θάλασσα ειναι όντως γαλήνια εδω. "Jade θέλω απλα να σου πω την αλήθεια για εμένα γιατί μπήκες σε ένα ξεχωριστό μέρος της καρδιάς μου. Απο την πρώτη στιγμή που σε ειδα ένιωθα κάτι δυνατό μα δεν ήθελα να το δείξω. Ήμουν ηλιθιος και ίσως να μη σου αξιζω.. Μα είμαι διατεθειμένος να προσπαθήσω πολύ γιατί θέλω να γίνεις η κοπελα μου εκείνη που θα μπορώ να κάνω τα πάντα μαζί και να τα μοιράζομαι ολα και μόνο εγω θα σε αποκαλώ δική μου, μόνο εγώ θα σε ακουμπάω και θα με δίπλα σου όσο κανείς". δηλώνει και χαμογελάω." είμαι ήδη δικιά σου ". Ανταποδίδω." αλλα τώρα μου χρωστάς την αλήθεια ". Συνεχιζω. Εκείνος κοιτάει τη θάλασσα και αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του."είναι κάτι που συχαίνομαι να το λεω.. "λέει αρχικά." αλλά θα στο πω. Εως παιδί δεν βρήκα ποτέ την αγάπη. Οι γονεις μου και εγω δεν είχαμε ποτέ καλές επαφες. Ηταν πλούσιοι και τους ένοιαζε μόνο η καλή εικόνα της οικογένειας για εκείνους ήμουν απλά μια αδιαφορία αντί για αγάπη ένιωθα μόνο μισος. Οταν ήμουν 16 ετών πέθαναν σε τροχαίο και κληρονόμησα ότι ειχαν. Είχα παρασυρθεί ήμουν μονος εγω και τα λεφτά του χωρίς κανεναν. Μια νύχτα όταν ήμουν 18 πήγα σε ένα μπαρ και γνώρισα μια κοπελα. Το όνομα της ήταν Bella την αγάπησα σαν τρελος ήταν τα πρώτα μου όλα... Μα μετά από κάποιο καιρό με εκμεταλευτηκε για τα λεφτα. Μου ζήταγε να της παίρνω πράγματα συνεχώς και εγώ επειδή είχα τυφλωθεί από αγάπη της τα δινα ολα. Μα πέρα από τα δώρα αρχισε να ζητάει ασχημα πράγματα... Μπαφο.. Αλκοόλ, ναρκωτικά.. Έλεγε πως εαν τα παιρναμε μαζι θα πέρναγαμε τέλεια σε ενα κόσμο φαντασιωσης απο τις παραισθησεις που σου προκαλούν. Ειχα ξεμυαλιστει τόσο Που μέχρι και αυτά δοκιμασα με εκείνη... Για αυτό και διαθέτω ακομα κάποια στο συρτάρι μου αλλά δεν τα παίρνω από όταν σε ειδα. Το καλύτερο μέρος της ιστορίας;... Γύρισα ενα βράδυ ενω της έφερνα κιαλλα να την έκπληξω και την βρήκα να πηδιεται με εναν σερβιτόρο απο το μπαρ που τη γνώρισα. Με κατέστρεψε και τη μισώ για όλα με όλη μου την ψυχή... ". Δεν είχα λόγια είχα μείνει να τον κοιτάω. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι πέρναγε τόσο απαισια... Ολα εξηγούνται που δεν άφηνε το συναίσθημα να αποκαλυφθεί ο φόβος μην πάθει τα ίδια τον κυριευεσε... Και δεν του άξιζε τίποτα απο ολα αυτα. Αλλα πάντα έτσι είναι οι καλοί άνθρωποι παίρνουν τα κακα..
"λυπάμαι πολυ..." είναι το μόνο που καταφέρνω και ξεστομιζω. Μου κρατάει το χερι και με κοιτάει. "Μην λυπασαι απο τη πρώτη μερα ήξερα πως θα με εκανες άλλο άνθρωπο προς το καλυτερο και να σε τώρα δεν είμαι εθισμενος σε αυτά του παρελθόντος ειμαι εθισμενος σε εσενα και δεν θα σε αφήσω ποτε". Μου λέει και πριν απαντήσω με φιλάει....

Ώστε αυτή ήταν η ιστορία του Nathan! Ελπίζω να σας αρεσε ,αχ ολο γράφω σήμερα 🤣 τα λέμε στο επόμενο ❤️
~S