ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

31~

Κεφάλαιο 31ο~

Nathan's POV

Βγαίνω οσο πιο γρήγορα μπορώ από το πανεπιστήμιο. Οι χτυποι της καρδιάς μου έχουν αυξηθεί πάρα πολύ δεν μπορώ να υποστώ να φύγει ξανά και τώρα είμαι σίγουρος πως δεν προκειται προσωρινά... Φτάνω στις πύλες και το αμάξι έχει ξεκινήσει ηδη. "JADE! ΟΧΙ ΠΕΡΊΜΕΝΕ ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΙΣ-". Φωνάζω και είναι ήδη αργά έχει Φυγει. Αμέσως βγάζω το κινητό μου απο την τσεπη μου πανικοβλητος και της τηλεφωνώ. "ο αριθμός που καλέσατε δεν υπαρχει". Λεει η σπαστική φωνή του τηλέφωνου και καταλάβαινω ότι μπλοκαρε τον αριθμό μου. Τα μάτια μου βουρκωνουν μα τα κραταω.. Γενικά δεν κλαιω ποτέ. Νιώθω τον κόσμο μου να χάνεται παίρνω μια ανασα και πηγαίνω προς το δωμάτιό της θα είναι η φίλη της εκεί. Με βλέπει και ο Chris στη διαδρομή "τι έγινε ρε;". Ρωτάει αφού με βλέπει πανικοβλητο. "δεν έχω χρόνο η Jade έφυγε πρέπει να μιλήσω στη δικιά σου θα ξερει!". Είναι το μόνο που λέω και αμέσως φτάνω εξω από την πόρτα όπου την χτυπάω δυνατά. Εκείνη μου ανοιγει και με κοιτάει με μισος. Πάει να μου κλείσει την πόρτα και βαζω το χέρι μου αναμεσα. "ΠΟΥ ΠΗΓΑΊΝΕΙ; ". Ρωτάω με ενταση. Τελικά ανοίγει την πόρτα και μου δίνει ένα χαστούκι. Γυρνάω το κεφάλι μου στην άλλη κατεύθυνση και νιώθω τα νεύρα μου στα ύψη η Bella τα προκάλεσε όλα αυτα. "εισαι μαλακας! εξαιτίας σου έφυγε που πας και πηδιεσαι με την κάθε μια και τώρα την έχασα και γω-". Πάει να συνεχίσει το κήρυγμα και την διακόπτω. "Η BELLA ΤΑ ΣΤΗΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΑΜΩ! ΕΓΩ ΤΟ ΈΛΕΓΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΈΨΕΙΣ. ΠΟΥ ΠΗΓΑΊΝΕΙ ΠΕΣ ΜΟΥ; ". της λεω και με κοιτάει μπερδεμένη ενώ με αφήνει να μπω μεσα." και πως ξέρω ότι δεν λες ψέματα.. Ηδη ράγισε η καρδιά της". Λεει. Την κοιτάω στα ματια." Ξερεις ποσο αγαπάω την Jade και πως αλλάζω όταν είναι μακρυά μου.. Δεν θα της το κανα ποτέ αυτό! Και η άλλη η πουτανα έχει ήδη προσπαθήσει να μας χωρίσει και το ξανα κανε... Εριξε κάτι στα ποτά μας και μου έλεγε ότι θα έρθει εκείνη στο δωμάτιο μου μα απλα έχασα τις αισθήσεις μου και ξύπνησα με τη Bella δίπλα μου! ". Μονολογώ και τελικά φαίνεται να με πιστευει." πηγαίνει στο σπίτι των γονιών της.. ". Απαντάει τελικά. Ασυναίσθητα την αγκαλιάζω." ευχαριστώ με σώζεις ". Λέω και νιώθω μια ανακούφιση θα πάω αμέσως τώρα εκεί πάλι καλα όταν γνώρισα τους δικούς της μου είπαν για το σπιτι. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου, πάλι καλα η άλλη έχει φύγει. Υστερα κατευθύνομαι στο αμάξι. Μπαίνω μέσα και ξεκινάω με ταχύτητα προς το σπίτι της.

Jades POV

Εχω φτάσει ύστερα απο ώρες στο σπίτι μου... Νιώθω κενή λες και τίποτα δεν έχει νόημα πλέον. Ανοίγω την πόρτα με το αντικλείδι που έχω και οι γονείς μου με κοιτάνε σοκαρισμενοι. "αγάπη μου! Τι κάνεις εδω!;". Ρωτανε. Απλα παίρνω τις τσάντες μου και πάω στο δωμάτιο μου. Η μητέρα μου με ακολουθεί. "τι συμβαίνει.. Γιατί είσαι ετσι;". Λέει ξεκάθαρα ανήσυχη. Αρχίζω να κλαίω χωρίς να το περιμένω και με αγκαλιάζει σφυκτα. "ο Nathan.. Έτσι δεν ειναι; ". Λέει και μονο γνεφω καταφατικά. "δεν θα μείνω πολύ εδώ... Θέλω το κλειδί για το σπίτι.. Ξερω είναι νωρίς μα είναι ανάγκη ". Δηλώνω. Οι γονείς μου έχουν ένα σπίτι στο όνομα μου που θα το επαιρνα όταν τελείωνε το πανεπιστήμιο... Αλλα το μόνο που χρειάζομαι αυτή την περίοδο είναι να είμαι μονη. Εκείνη με καταλάβαινει και δεχεται. Δεν θέλω να της πω τι έγινε έτσι δεν με πιεζει." θα πάω να ετοιμάσω δείπνο εσύ ηρεμησε.. Θα έχεις εμας". Ανακοινώνει. Χαμογελάω λιγο ενώ το νιώθω ψεύτικο. Εκείνη φεύγει και γω μένω στο κρεβάτι εξαντλημένη με ολα.

[....]

Κάνω ένα μπάνιο και χαλαρώνω μετά κατεβαίνω κάτω για το δείπνο. Δεν έχω καν όρεξη για να φαω αλλα και εκείνοι δεν με βλέπουν πολύ πια και τους αξιζει.. Τρωω πολύ λίγο και η μόνη μου σκέψη είναι ο Nathan.. Ξαφνικά ακούγεται η πορτα. "μπορείς να ανοιξεις;". Ζητάει ευγενικά ο πατέρας μου. Πηγαίνω διστακτικά και αφού ανοίγω βλέπω αυτόν που δεν περιμενα....

τι αντίδραση θα έχει με το άτομο που ηρθε;... 😶Θα τα ξανα βρει με τον Nathan;.. Τι εξέλιξη θα έχει όλο αυτό και  η Bella... Αλλα και οι φίλοι τους τι θα κανουν;

Γεια σας! Τι κάνετε ελπίζω καλα... Γενικά δεν θα ανεβάζω οσο συχνά περίμενα απο ότι φαίνεται και συγνώμη 🙏🏻❤️ ελπίζω να στηρίζετε ακόμη την ιστορία, τα λεμε!
~S