ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

7~

Κεφάλαιο 7ο~

Jades POV

Τον βλέπω που παίρνει Και αλλη μαζί του και σηκώνομαι και φεύγω από την τάξη. Περνάω τους διαδρόμους και την ακούω που αναστενάζει και δεν μένω Λεπτό Παραπάνω στο Κτήριο. Πηγαίνω έξω Και ετοιμάζομαι να μπω στο Αμάξι Μου Μέχρι Που Ακούω Κάποια βήματα πίσω μου. Γυρνάω να Κοιτάξω και ήταν η παρέα που δούλευε τον Nathan τις προάλλες. Τι σκατα θέλουν αυτοί τώρα. "αυτή είναι!". Λένε για εμενα και πάω να μπω στο αμάξι μα με σπρώχνουν και οι τρεις πανω του. "ΑΦΉΣΤΕ ΜΕ". Αρχίζω να φωνάζω Πολύ δυνατά. "σκασε και δεν θα πονέσεις". Λένε και νιώθω αηδιασμένη ενώ φαντάζομαι τι πάνε να κάνουν... Και εγώ δεν έχω δύναμη να ξεφυγω. Ένας πάει να μου κλείσει το στόμα με το χέρι ενώ οι άλλοι με κρατάνε γερά μα πριν το κάνει ούρλιαζω για βοήθεια και κοιτάζω το παράθυρο στην αίθουσα που βρισκόταν εκείνος έχοντας μια ελπίδα... Μου αφαιρούν το παντελονι και τα δάκρυα δεν αργούν Να Εμφανιστούν. Ενώ παλεύω να αντισταθώ με χτυπάνε άσχημα και υποφέρω... Είναι έτοιμοι να με γδύσουν μέχρι που πέφτω κάτω και τον βλέπω.

Nathan's POV

Τους χτυπάω όλους χωρίς σταματημό. ΔΕΝ ΘΑ ΆΝΤΕΧΑ ΤΗ ΣΚΈΨΗ ΝΑ ΤΗΝ ΒΙΆΣΟΥΝ ΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ!. "ΕΑΝ ΜΕΊΝΕΤΕ ΚΙΑΛΛΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΉΞΕΤΕ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΑΡΆΚΙ ΣΑΣ". απειλω και φεύγουν. Την ντύνω και την παίρνω στην αγκαλιά μου. τους πουστηδες θα τους σκοτωνα!. Εκείνη είναι αδύναμη και απλα με κοιτάει με αυτό της το βλέμμα... Την Παίρνω στο Δωμάτιο μου Και Την Βάζω στο κρεβάτι μου. Την βοηθάω με τα απαραίτητα και κάθομαι κοντά της χαιδευοντας τη απαλά. Ακόμα και τώρα είναι γαμημενα όμορφη σκέφτομαι και η θλίψη Μου κυριαρχεί...

Jades POV

Κρατιέμαι μην κλάψω κιαλλο και απλα τον κοιταω.... Νιώθω ανακούφιση που ήταν εκεί... Μα μεσα μου αρνούμαι να τη δείξω αφού ξέρω τι κάνει.. "είσαι καλά τωρα...". Λέει ενώ με κοιτάει στα μάτια και με βάζει στα γόνατα του ξαπλωμένη. Με πλησιάζει αποτομα και τον κοιτάζω και εγω. Τοτε θυμάμαι τι εκανε προηγουμένως και λεω Δεν θα Πέσω Και γω στο Επιπεδο των Αλλων.. Για εκείνον. Σηκώνομαι. Μου τραβάει το χέρι." ΠΟΝΑΣ ΓΑΜΩΤΟ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΟΥΝΙΈΣΑΙ". φωναζει. "δεν με ενδιαφέρει εαν πρέπει να κινδυνεύω για να με προσέξεις τότε δεν με ενδιαφέρεις ούτε εσυ".. Λέω ξέρα και για άλλη Μια φορα το πρόσωπο του γίνεται σκοτεινό. Φεύγω από το δωμάτιο του Με χίλια ζόρια και θα ορκιζόμουν πως όταν εκλεισα την πορτα άκουσα πράγματα να σπανε...
Βάζω το χέρι Μου στην πορτα και νιώθω μεγάλη απογοήτευση, κοιτάζω κάτω.

Nathan's POV

"ΓΑΜΩ ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΓΙΑΤΊ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!?" φωναζω καθώς καταρεω σπαω κάτι κορνίζες και γεμίζω γυαλιά Παντού. Κάθομαι στο Πάτωμα και απλα αρχίζω να πινω και καλώ άλλη στο Δωμάτιο μου Να ξεχάστω. Πλέον ζαλιζομαι έχω πιει πολυ. Βλέπω μια πουτανα και δεν νιώθω τίποτα απολύτως. Της σκίζω τα ρούχα και την πηδαω με αποτομες κινησεις. Εκείνη μου λεει να παω πιο αργά μα την Αγνοώ συνεχίζω μέχρι Που ξεχνιέμαι....

Ξερω ξέρω βρίζετε τον Nathan τωρα🤭 μα τι λετε να γίνει και τελικά έχουν Όντως αισθήματα;.....
~s