ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

23~

Κεφάλαιο 23ο~

Jades POV

Σήμερα βγαίνω επιτέλους από το νοσοκομείο. Η vasiliki ήταν η μόνη διπλα μου τοσες μέρες. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και αλλάζω στα ρούχα που ήμουν. Βγαίνω εξω και συναντάω εκείνη. "πως εισαι;" ρωτάει γλυκά. Οι πληγές δεν με ενοχλούσαν καθόλου. Αυτά που νιώθω μέσα μου είναι το θεμα. "καλα υποθέτω". Απαντάω. Προχωράμε μαζί προς το πανεπιστήμιο. Είναι πρωί έτσι θα χουν μάθημα σκέφτομαι. Που σημαίνει θα τον δω... Και ποσο μάλλον αυτή την πουτανα! Μπαίνουμε μεσα και προχωράμε στους διαδρόμους. Όλοι με κοιτάζουν περίεργα και κάνουν σχόλια που επέστρεψα. Βλέπω και εκείνον... Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα σαν να μην κοιμάται καθόλου και μύριζε αλκοόλ καθώς και τσιγάρο από μακρυα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν φασωνε καμία όπως περίμενα... Ανταλλάζουμε ματιές χωρίς να μιλαμε. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και κανω ενα ντουζ να χαλαρώσω και να ετοιμαστώ. Βγαίνω και αφού βάζω τα ρούχα μου ξανα φεύγω απο το δωμάτιο για την πρώτη περίοδο. Περπατάμε για άλλη Μια φορά με τη vasiliki και μπαίνει και ο Nathan στη ταξη... Ήμαστε στην ίδια τώρα βρήκε σκέφτομαι. Κάθομαι με τη vasiliki και αυτός στη διπλανή θέση. Μπαίνει ο καθηγητής. "καλημέρα σε όλους σήμερα θα έχουμε μια ομαδική εργασία οπότε ας ξεκινήσω αμέσως με τα ζευγάρια. Εσυ με εκεινον [......] και τέλος Nathan και Jade". Ανακοινώνει ο καθηγητής. "ΝΑΙ ΘΈΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ". Λέμε ταυτόχρονα και οι δύο και ανταλλάζουμε κακές Ματιες. "δεν ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα σας μα να το λύσετε εδώ είναι πανεπιστήμιο όχι σχολειο." συνεχίζει ο καθηγητής και τα παιρνω. Παω αναγκαστικά και κάθομαι μαζί του για την κωλο εργασία. Δεν μου μιλάει καν. "η εργασία αφορά την αγάπη ανοίχτε τα βιβλια σας σελιδα 152 και αφού διαβασετε το άρθρο σχετικά με την αγάπη δώστε μια απάντηση μαζι". Τι ειρωνεία σκέφτομαι.. Ειδικά με τον Nathan ως παρτενερ. Εγω διαβάζω και εκείνος ρίχνει απλά κάτι ματιές. "παλι καλα διαβάζεις μπας και μάθεις τι θα πει να αγαπας". Με ειρωνεύεται και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι." τοτε καλό θα ήταν να διαβάσεις και συ" ανταποδίδω με το ίδιο υφος. "ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΊΣΤΕΥΑ ΕΝΑΝ ΆΚΥΡΟ ΟΤΙ ΜΕ ΑΠΑΤΆΣ". φωνάζει μπροστά σε όλη την τάξη.. Όλοι μας κοιτάνε." ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΚΟΝΤΆ ΣΟΥ ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΠΙΣΤΈΨΩ ΌΤΙ ΈΛΕΓΕ ΨΈΜΑΤΑ". συνεχίζω και οι δύο σηκώνομαστε." ΠΕΡΆΣΤΕ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΆΞΗ ΤΩΡΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΈΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΣΑΣ". Δηλώνει ο καθηγητής νευριασμενος. Βγαίνω από την τάξη και τρέχω μα εκείνος με σταματάει με νευρα." ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ". Φωνάζω και σκοτείνιαζει. Με σπρώχνει μεσα σε μια άδεια αίθουσα και κλείνει την πορτα. Με κολλάει πάνω σε ενα θρανίο. Μου σφίγγει τα χέρια πισω. "θα με εμπιστευεσαι;". Μου λεει και ήμαστε σε απόσταση αναπνοης. Τον σπρώχνω και πάω να φύγω μα με τραβάει πάλι. "ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΕΣ;". ρωτάω αποτομα. "ΕΣΕΝΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΣΕΝΑ ΘΈΛΩ ΤΙ ΜΟΥ ΈΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ;". λεει με νευρα και ρίχνει πράγματα γύρω μας κατω. Είμαι σοκαρισμένη και τον κοιτάω. Παω να μιλήσω απότομα για άλλη μια φορά μα  ξαφνικά με κολλάει στον τοίχο και με φιλάει βαθιά........

Γεια σας! Επεστρεψα και αλλάζει λίγο το πράγμα όπως βλέπετε 😉μα θα παραμείνει έτσι; 😶. Θα το δούμε στην πορεια! ❤️
~S