ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

27~

Κεφάλαιο 27ο~

Jades POV

Βλέπω πως και ο Nathan είναι έκπληκτος με τους γονείς μου και υπάρχει ησυχία για μερικά λεπτα. "αγάπη μου δεν θα μας πεις ποιος είναι ο νεαρός;". Λεει η μανα μου με ένα χαμογελάκι αφού κατάλαβε ότι είναι εκείνος που της είχα πει. Ο πατέρας μου από την άλλη ανταλλάζει άγριες ματιες. "λοιπόν σήμερα είναι τα γενέθλια σου γιατί δεν δειπνιζουμε όλοι μαζι να γνωριστούμε κιόλας! ". Συνεχίζει η μανα μου και γίνεται όλο και πιο αβολο. "φυσικα, Nathan χάρηκα! ". Απαντάει τελικά ήρεμος εκείνος και τους δίνει το χέρι. Παίρνω μια ανασα. "ας πηγαίνουμε τότε! " ξανα μιλαει η μανα μου. Χαιρεταμε την vasiliki και μου κάνει νόημα να της πω τι έγινε μετά. Πηγαίνουμε όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο κοντά στο πανεπιστήμιο. Μπαίνουμε μεσα και καθομαστε σε ενα τραπεζι για τέσσερις. "ώστε... Είστε ζευγάρι; ". Λεει ο πατέρας μου με ένα περίεργο ύφος. "ναι" απαντάω παρόλα αυτά με ένα χαμόγελο. "και εγώ γιατί δεν το ξερα!;". Συνεχιζει. Σηκώνομαι από το τραπέζι και τον τραβάω από το χέρι να του μιλήσω. Ο Nathan συζητάει με την μανα μου. "σε παρακαλώ ηρεμησε! Δεν είμαι το μικρό κοριτσάκι πια μπορώ να κάνω σχέσεις και ούτε που τον ξέρεις μην είσαι τόσο απότομος σε παρακαλώ δώσε μια ευκαιρία για εμένα... Είναι τέλειος αλήθεια". Του λέω και ηρεμεί ενώ ξαφνικά με αγκαλιάζει. "πάντα θα είσαι το μικρό μου ". Λεει και γελαω λίγο. Από όταν μου είπε η μητέρα μου για εκείνον άλλαξα τον τρόπο που τους βλέπω ειναι πραγματικά καλοί γονείς αλλα εγω τόσο καιρό δεν ανταπεδιδα την αγάπη.. Επιστρέφουμε και τελικά όλοι τους γνωρίζονται. Δειπνήσαμε και μπορώ να πω πέρασε πολύ όμορφα η ώρα κάτι που δεν περίμενα καθώς ήταν άβολα αρχικα. Αφού είναι πλέον σχεδόν νύχτα εκείνοι θα φύγουν. Με αγκαλιάζουν. "χρόνια πολλά και πάλι σαγαπαμε να περάσετε ωραία!". Δηλώνουν. "και χάρηκα Nathan, να μου την προσέχεις". Λεει ο πατέρας μου και χαμογελάω. Φεύγουν και εμείς πηγαίνουμε πίσω στο πανεπιστήμιο. Το κινητό μου χτυπάει για άλλη μια φορά και βλέπω το όνομα της Bellas. Ξέρω πως ο Nathan δεν την εμπιστεύεται καθόλου έτσι αποφασίζω και την αγνοώ ενώ εκείνος ρίχνει ματιες στο κινητό μου. Φτάνουμε και κατεβαίνουμε. Πριν μπω μεσα με τραβάει μπροστά από το αμαξι ενώ εκείνος κάθεται πάνω του και εγώ είμαι ανάμεσα στα πόδια του. Αυτομάτως χαμογελαω."αλήθεια νόμιζες οτι θα περάσεις τα γενέθλια σου ετσι;". Λεει και απορώ τι εννοεί έτσι τον ρωτάω. Εκεί που δεν το περίμενα βγαζει ενα κουτί με κόσμηματα μεσα. Τα οποια είχαν μια μικρή επιγραφή πίσω που έλεγαν σαγαπω!