ɪᴛ ᴀʟʟ ꜱᴛᴀʀᴛᴇᴅ ᴡɪᴛʜ ʜɪᴍ~ {Sequel}

1~

Κεφάλαιο 1ο~

Jades POV

"Jade Jadee ξύπνα αγάπη μου". Είναι πρωί, είμαι ακόμα στο κρεβάτι και όπως καταλαβατε με ξυπναει η φωνή της μανας μου. "πφφ σηκώνομαι". Μουρμούραω και τελικά το κάνω. Πηγαίνω στην τουαλέτα κάνω τα απαραίτητα και έπειτα ετοιμαζομαι. Ντύθηκα μες τα μαυρα, κλασσικα και βεβαιώθηκα ότι έχω όλες τις τσάντες έτοιμες για το πανεπιστήμιο. Πηγαίνω στην τραπεζαρία για να πάρω πρωινό και πριν προλάβω να πω ένα καλημέρα τους βλέπω άλλη μια φορά να σαλιαριζουν. "σαγαπω πολυ". "εγώ περισσότερο". Ναι δεν το ζω αυτό λέω από μέσα μου. Εκείνοι με βλέπουν και γελάνε. "καλα και εσύ όταν θα βρεις αγορι έτσι θα εισαι". Δηλώνει η μανα μου. "δεν πρόκειται". Απαντώ ιου αγάπη. "ΝΑ ΑΡΓΉΣΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΜΗΝ ΤΟΝ..". πάει να πει ο πατέρας μου και τον σκουνταει η μανα μου. Εγω τους αγνοώ τρώω και σηκώνομαι. "είναι ώρα να πηγαίνω" ανακοινώνω. Η αλήθεια είναι χαίρομαι που θα φύγω από εδώ μέσα ναι οκ γονείς μου είναι αλλα θα αποφύγω το όλο θέμα αγάπης που δεν το μπορω. Εκείνοι με πλησιάζουν λυπημένοι που φεύγω και με αποχαιρετούν με αγκαλιες και ολα τους τα "γλυκαναλατα"." να προσέχεις". Λένε τελευταία φορά, γνέφω καταφατικά και φεύγω. Παίρνω το αμάξι μου και οδηγαω προς το σπίτι της κολλητης μου. Φτανω παρκαρω και βγαίνω έξω. Πρώτου προλάβω να χτυπήσω μου έχει ανοίξει ήδη. Με βλέπει την βλέπω και απλα αγκαλιαζομαστε." ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ". φωνάζει με χαρά εκείνη. Εγω χαμογελάω. Με την vasiliki βρίσκω και την παραμικρή χαρά μεσα μου, πράγμα δύσκολο απο αλλους. Αφού πούμε τα νέα μας και πως νιώθουμε για το πανεπιστήμιο παίρνει και εκείνη τα πράγματα της και πάμε στο αμάξι μου μαζι. Αρχίζω να οδηγαω προς τα εκει. "φέτος θα σου βρω αγορι μωρή". Μου ανακοινώνει και εγώ απλά γελαω ειρωνικα. Τότε κατσουφιαζει. Ωχ λεω από μέσα μου. "ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΆΖΕΙ ΣΟΥ ΑΞΊΖΕΙ Η ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ ΣΕΝΑ[....]". μονολογεί για ωρες. Γενικά την εχω σαν αδερφή μου και την εκτιμάω αλλά όταν μου λεει για αγάπη και εκείνη δεν αντεχω. Τελικά την ηρεμώ και φτάνουμε!. Παίρνουμε τα πράγματα μαζί και αντικριζουμε το κτηριο. Ήταν τεράστιο δεν το περίμενα σαν ένα παλάτι με δωμάτια. Προχωράμε μεσα και αφού πάρουμε το κλειδι μπαίνουμε στο δωμάτιο μας. "αντε θα μαστε και συγκάτοικοι τώρα δεν θα σε αφήσω ήσυχη". Δηλώνει και γελαμε. Διακοσμούμε το δωμάτιο και τακτοποιουμε τα πράγματα. "τελικά ήταν πολύ ωραίο το αποτέλεσμα" ανακοινώνω και χαμογελάω. Την βλέπω που δεν απαντάει και πάω δίπλα της. Έχει ανοίξει το κινητό και μιλάει στον Chris, ακα αγορι της. Εγω αρχίζω να γελάω και με αγριοκοιταει. Αμέσως μετά τρέχω γιατί ξέρω πως θα με σκοτώσει και ενώ είμαι στους διαδρόμους κοιτώντας πίσω για εκείνη και ενώ γελαω ξαφνικά πέφτω πάνω σε έναν τύπο......

Αυτό ηταν το πρώτο κεφάλαιο του σικουελ 🤗 ελπίζω να σας άρεσε μα ναι ακόμη δεν έχει αρχίσει η ιστορία οπότε μείνετε συντονισμένοι!
Τα λέμε λοβς❤️
~S