Unbelievably Impossible (Fillechen ft. ALE)

Chapter 23: Moving Closer To You

AN: Guys I just posted my Alyden fanfiction it's called 'Burn' hopefully magustuhan niyo, medyo maypagka-rater SPG yun pero I promise I will try my very best to make it interesting and aweome! :D Enough said here is chapter 23. :D

Fille’s POV

Gabi na din pero hindi pa rin ako nakain, hindi pa naman ako gutom medyo natatakam lang. Hehehe.

Umuwi na din sila mommy, gusto sanang dito na matulog pero di ako pumayag dahil gusto ko naming makpag-pahinga sila ng maaayos.

Yung mga teammates ko naman din a umuwi, ayaw magpaawat kaya napilitan si ate Cha at Dzi na kumuha ng mga sleeping bags sa dorm dahil dito silang lahat matutulog. Pero si Sungkit parang hindi kasi umalis ito kanina-kanina lang.

Natutulog na din yung mga teammates ko, yung mga babies na sa sahig at yung iba naman nasa sofa o di kaya sa dalawang extra beds. May mahinang music 

Para kaming sardinas dito sa loob, pero ang sarap nilang tingnan. I will never get tired with this sight.

Napatigil ako sa pag-iisip ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si Gretchen na may dalang mga paper-bags, ulit.

“Hi.” Mahina nitong bati sa akin, mmmhhh. First time ah?

“Hi, dito ka din matutulog?” Tanong ko sakanya.

“Ah oo, kasi magiging loner naman ako don sa dorm.” Ay akala ko pa naman….. never mind.

“Ah okay.” Tanging sagot ko at wala ng nagsalita sa amin at ang tanging maririnig mo lang ay ang mahina musika na nagp-play.

Minsan oo, minsan hindi

Minsan tama, minsan mali

Umaabante umaatras 

Kilos mong namimintas

“Ah Sungit, salamat nga pala don sa ginawa mong pag-aalaga sa akin at pagdala mo sa akin dito.” Sabi ko sakanya at malumay na ngumiti.

“Wala yun, atsaka alangan naman pabayaan kita? Atsaka wala na akong aasarin kapag magkasakit ka.” Biro nito sa akin kaya napatawa kami parehos ng konti.

“Ssssshhhhh.” Narinig naming dalawa, si Ella. Nagkatinginan kami at nagpipigil ng tawa, hahaha.

Grabe ang ganda niya talaga kapag masaya, sana lagi ka na lang ganyan pero ewan ko ba kahit hindi ka pa nakatawa o walang emosyon yang mukha mo. Masulyapan lang kita, parang umiiba ang tibok ng puso ko. Yung tipong, haaay. Ang gulo na talaga ah, nakakaloka.

Kung tunay nga, ang pag-ibig mo

Kaya mo bang isigaw, iparating sa mundo

“Ikaw kasi eh ang lampa-lampa mo.” Sabi pa niya, ah ganun. Kahit crush ko siya, nakakainis pa rin talaga siya ah!

“Hoy hindi ako lampa noh! Nagkataon lang na sweet yung dugo kaya natripan nong lamok.” Sabi ko naman sa’yo.