Unbelievably Impossible (Fillechen ft. ALE)

Chapter 17: Chara Moments.

AN: Guys, imbento ko lang ang KaraCharo love team na yan ah. Sana supurtahan niyo din ang mga iba pang characters sa story. Thank you nga pala sa supporta! :D 

Enjoy may second UD of the night.

Fille’s POV

Buong byahe pabalik sa dorm tahimik lang as usual, iniisip ko kasi yung nagyari kanina. Kilala nap ala siya ng parents ko?

Haaay, ba’t ba ako natutuwa na close sila ng parents ko? Siguro stress at pagod lang ako dahil sa school works kaya kung ano-ano ang pumapasok sa utak ko, oo yun nga. ‘Sige Fille lokohin mo yang sarili mo.’ Tumahimik ka nga. Ano ba yan pati konsensya ko inaaway ko, stress na nga siguro ako.

“Hoy kulit.” Tawag niya sa akin.

“O ano na naman?” Pagod kong bungad sakanya, eh sa pagod talaga ako eh.

“Wala naman.” Tsk, walang kwenta.

Umupo na lang ako ng maaayos, napahikab pa ako. Di ko na namanlayan na nakatulog nap ala ako sa sobrang pagod ko. And wala na akong naalala.

Nagising ako ng maaga, hala paano kaya ako nakarating dito sa kwarto? Ang last na naaalala ko ay nakatulog ako sa sasakyan.

Baka naman nagising ako kagabi pero ‘di ko na naalala dahil sa sobrang pagod? Siguro nga. Makababa na nga at nagugutom na ako, nakakapanibago talaga ang araw na ‘toh parang may nakalimutan ata ako ah…… tama! School Fair ngayon! Tss, kainis maglalaro pala ng volleyball yung school namin against La Salle! Pero hindi muna ako maglalaro ngayon tsaka friendly match lang naman yun eh.

Good thing may mga kakilala din kaming mga players sa La Salle, it makes it easier.

Bumaba na ako para kumain ng breakfast. Naabutan ko yung mga teammates ko na busy sa pag-kain, lalo na si Ella at Marge. As expected.

“Good Morning sleeping beauty!” Bati ni A sa akin na may malokong ngiti, tiningnan ko yung mga kasama ko aba’t nakangiting-aso.

“Good morning din pero pansin ko lang ba’t ganyan kayo makatingin sa akin?” Naka-kunot noo kong tanong sakanila.

“Asus kunware ka pa jan.” Sabi pa ni Dzi na parang kinikilig. O_o

“Hoy ano ba kasi yun?” Tanong ko ulit sakanila, nakakawindang din kaya yung mga tingin nila!

“Binuhat ka kaya ni Gretta kagabi hanggang kwarto!”

“WHAT?!”

“Hoy ang ingay niyo jan, ano bang meron?” Napatingin ako sakanya tapos sa mga teammates ko naman. WAAAAAH!!! Nakakahiya! >.<

“Ah eh…” ‘Di ko alam kung ano ang sasabihin ko, waaaah nakakahiya kagabi! >.<