Unbelievably Impossible (Fillechen ft. ALE)

Chapter 24: No More Pretends

AN: Bunos chap na toh, pambawi ko dahil matagal-tagal akong di nakapag-UD. Hehehe. :D Hopefully mas magkakaroon ako ng time kasi Christmas break na din, kaya enjoy niyo na lang tong update ko. :D

Fille’s POV

Nagising ako ng maaga dahil may mga BOYsita ako, este bisita. 

Kasi namantong si magsyotang si ate Rad at ate Jovelyn ang aga-aga dito sa hospital, manbolabog. Tulog pa nga yung mga teammates ko eh.

“Ayos na ayos naman yung timing niyo eh noh.” Sarkastikong bungad ko sakanila.

“Sus, ikaw na nga tong binisita.” Sabi naman ni ate Rad.

“Kumusta ka na pala?” Tanong ni ate Jovelyn sa akin.

“Okay naman, pero medyo masakit pa rin yung katawan ko.” Sagot ko naman sakanya habang kumakain ako ng orange.

“Sus, kala ko ba ninja ka? Ba’t hindi mo naiwasan yung mga lamok?” Aba’t inaasar pa ako nitong si ate Rad.

“Alam mo kung wala lang talaga akong dextrose, kinalbo na kita.” Asar na sagot ko sakanya.

“Ano ba yan?! Ang ingay!” 

“Hahaha, oh Den gising ka na pala. Tara dito may dala kaming breakfast.” Aya ni ate Jovelyn kay Denden, habang si Denden naman ay pupungas-pungas pa. Hahaha, halatang nabad-mood dahil nadistorbo yung tulog niya.

“Ba’t ang ingay niyo? Naistorbo tuloy yung beauty rest ko.” Reklamo naman ni Denden at tumabi ito kay ate Rad.

“Sus, ang sabihin mo lang nasira yung moment mo sa pagkapit kay Aly! Hahaha!” Asar ko sakanya, sinamaan niya lang ako ng tingin pero binelatan ko lang siya.

“Pasalamat ka ate at may sakit ka kung hindi naku!” Banta pa niya sa akin.

“Sa liit mong yan? Nanakot ka pa?” Gatong naman ni Dzi sakanya na kakagising lang.

“Sige, minamaliit niyo na naman ako. At least, cute ako noh!” Sabi pa ni Den, maasar nga toh. Hehehe. >:D

“San’ banda? Ay oo yung ano mo yung….” Sabi ko sakanya sabay nguso don sa dibdib niya. Hahahaha. 

Napa-dilat naman yung mata niya sabay yakap sa dibdib niya. Hahaha!

“Hoy! Ang manyak mo talaga!” Sabi naman ni Den habang nakasimangot pa rin eto.

“Eh sa totoo naman talaga na cute yang ano mo, hehehe.” Asar ko pa lalo sakanya.

“Naku, kumain na nga lang tayo. Dzi, buti pa gisingin mo na yang mga yan.” Sabi naman ni ate Rad kay Dzi.

“Naku, ang hirap pa naman gisingin ng mga yan.” Sabi naman ni ate Dzi.