Unbelievably Impossible (Fillechen ft. ALE)

Chapter 22: Dengue

AN: Bumabawi na ako oh, bunos chap na toh! This will be my last update for today. Magsusulat pa kasi ako para sa stage play sa school atsaka I'm also the stage director kaya medyo busy, hahaha I hope you can understand pero promise mga friday magu-ud ako. :D

Enjoy this chap!

____________________________

Charo’s POV

Pagdating na pagdating naming sa ospital din a kami nagatubili pang hanapin ang room ni Fille, takbohan kaming lahat sa information desk.

“Nurse san’ yung room ni Cainglet, Fille Cainglet?” Nagmamadaling tanong ko, may tiningnan muna yung nurse sa computer. Kami naming ay naiinip na.

“Ka ano-ano po ba kayo nong pasyente?” Nakakainis naman ang nurse na toh, mukha ba kaming criminal? Pero naiintindihan ko siya kasi ginagawa niya lang naman yung trabaho niya.

“I’m the legal guardian po nong patient.” Kalmadong sagot ko dito.

“Ah, sa room 315. Sa kabilang hallway po.”

“Salamat.” Sabi ko tapos ay dali-dali na naming hinanap yung room niya.

Tsaka ko lang naisip yung roo, number. 315, destiny na ata talaga. Kaya di ko napigilang mapangiti. Konting push na ang talaga, hehehe.

Pagdating naming don sa room si Gretta lang naabutan naming sa labas, naka-upo ito habang naka-yuko lang.

“Gretch.” Tawag ko dito.

“Ate Cha.” Sabi lang nito, kahit di niya sabihin. Basang-basa ko sa mga mata niya na kahit papaano nag-aalala din siya kay Fille.

“Kumusta na siya Gretch?” Tanong ni Kara sakanya.

“Ok lang ba siya ate?” Tanong naman ni Marge, ito isa pa tong nag-aalala ng sobra.

“Hindi ko alam, hinihintay ko pa si Doc eh. Ewan ko talaga ate, bigla na lang siyang namutla tapos may dugong lumabas sa ilong niya. Dinala ko siya agad dito, kinakabahan lang ako.” Natatarantang saogt nito, ito pa ata ang unang beses na nakita kong mag-react ng ganito si Gretch. At kay Fille pa, haaay di pa rin talaga nila marealize.

Saktong lumabas na yung doctor galing sa loob ng room.

“Doc kumusta po siya?” Tanong ni Dzi kay Doc.

“She’s okay, bumaba lang yung platelet count niya pero okay na siya. Mabuti na lang at nadala siya agad ni Miss Ho dito at hindi na naghintay ng ambulance, kasi pag-nangyari yun maaaring magka-komplikasyon yung kalagayan ng kaibigan niyo. Okay naman ang vitals ng pasyente, babalik na lang ako mamaya.” Sabi ni Doc.

“Salamat po.” Sabi naman naming sakanya at umalis na ito. May lumabas naman na nurse galing sa room ni Fille.