Long Way Home (Ashton F. Irwin)

Thinking Out Loud

Όσο οδηγούσε τόσο πιο μακριά είμασταν απο την πόλη του Σύδνεϋ. Μετά απο αρκετή ώρα φτάσαμε και ακόμα είχα την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου.

“που είμαστε?”
“θα δεις”

αυτό το μυστήριο αρχίζει να μου την δίνει στα νεύρα. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και όταν είδα την θέα έμεινα άναυδη.

“Ashton...”

“ναι?”

“είναι...είναι υπέροχο! Όλα είναι υπέροχα!”
“το ήξερα ότι θα σου άρεσε”

“μα πως? Εννοώ πως ήξερες ότι ήθελα να δω την θέα απο ψηλά απο αυτή την μεγάλη πόλη?”
“είχα τις πηγές μου”

“ευχαριστώ”

είπα σχεδόν ψυθιριστά, αλλά ήξερα ότι με άκουσε. Γύρισα να τον κοιτάξω, και τον είδα να κάθεται στο καπό του αυτοκινητού. Έκατσα και εγώ δίπλα του και κοιτούσαμε τα φώτα της πόλης, χωρίς να μιλάμε. Το μόνο που άκουγα απο αυτή την σιγαλιά ήταν οι αναπνοές μας και την καρδιά μου να αυξάνει τους χτύπους της. Τι ένιωθα για αυτό το αγόρι? Ήταν περίεργο όλο αυτό. Κάθε φορά που τον κοιτούσα όλα γύρω μου θόλωναν και νόμιζα πως θα έπεφτα απο στιγμή σε στιγμή απο την ζαλάδα. Κάθε φορά που με άγγιζε η καρδιά μου ανέβαζε τους χτύπους της, που ήμουν σίγουρη ότι τους άκουγε αλλά δεν έλεγε τίποτα. Όταν είμαι γύρω του, νιώθω διαφορετικά, πιο ελεύθερη και πιο ζωντανή. Δεν ξέρω, ίσως είμαι ερωτευμένη μαζί του! Ίσως να μην θέλω να το παραδεχτώ!

“Ashton?”
“μμμ?”

“έχεις νιώσει ποτέ, κάτι για κάποιον άλλον?”

“δεν...ξέρω...εσύ?”

“μπορεί”

του απαντάω και γυρνάει το κεφάλι του και με κοιτάει. Άντε πάλι αυτή η ζαλάδα.

“τι εννοείς μπορεί? Δεν έχεις νιώσει ποτέ κάτι για κάποιον άλλον?”
“δεν ξέρω ίσως”
τι ήθελα και άνοιξα αυτή την συζήτηση?!

“δηλαδή δεν έχεις ερωτευτεί ποτέ?”
“δεν είπα αυτό...απλά δεν έχω νιώσει κάτι για κάποιον άλλον”

ηλίθια! Ηλίθια! Ηλίθια! Φυσικά και έχω νιώσει κάτι! Και μάλλον είναι αυτός!

“σε έχει ερωτευτεί ποτέ κανένας?”
“δεν ξέρω...μπορεί, απλά να μην μου το είχε πει ποτέ”
“μάλιστα”

τι θέλω και μιλάω ώρες και φορές? Αφού δεν το έχω σε κάτι τέτοια!

“πως ήταν όταν έφυγες απο την χώρα σου?”
“χάλια, αλλά τώρα αρχίζω και το συνηθίζω”
“καλό αυτό”