Long Way Home (Ashton F. Irwin)

Same Old Shit But A Different Day

Ο καιρός πέρασε. Εγώ με τα παιδιά γυρίσαμε πίσω στην Αυστραλία για να αλλάξουμε τον χρόνο με τις οικογένειες μας. Το 2013 μπήκε χαρούμενα με εμένα και τον Ashton να αλλάζουμε τον χρόνο μαζί στο σπίτι του. Και τώρα είχαμε φύγει πάλι πίσω για Αγγλία για να ξεκινήσει το Take Me Home Tour με opening act τους 5 Seconds Of Summer.

Η πρώτη συναυλία άρχισε στο O2 Arena της Αγγλίας.

“παιδιά 5 λεπτά μέχρι να ανεβήτε πάνω στην σκηνή”
λέει ο Paul, ο bodyguard των One Direction.

“ευχαριστούμε Paul”

λέει ο Luke και όλοι σηκώθηκαν από τον καναπέ. Όλοι τους είχαν άγχος γιατί θα τραγουδούσαν μπροστά σε εκατομμύρια fans.

“θα τα πάτε περίφιρημα”
λέω και όλοι μου χαμογελούν καθώς ο Calum έπαιρνε το άσπρο του μπάσο στα χέρια του, ενώ ο Michael πήρε την άσπρη με τα μάυρα “Χ” ηλεκρική του κιθάρα. Ο Luke πήρε την δικιά του ενώ ο Ashton κρατούσε ήδη τα drum sticks στα χέρια του. Λίγο πριν ανέβουν στην σκηνή τους αγκάλιασα για καλή επυτυχία. Άφησα τον Ashton τελευταίο και όταν τον αγκαλιάσα εκείνος με φίλησε και έφυγε για να πάει στην σκηνή ενώ εγώ άρχισα να κλαίω.

Γιατί δεν του το είχα πει και θα του το έλεγα όταν τέλειωνε την συναυλία.

“είσαι καλά?”
με ρωτάει η Lou, η κομώτρια των αγοριών.

“όχι και τόσο πολύ”
“γιατί? Δεν χαίρεσαι που το αγόρι σου, κάνει την συναυλία?”
“όχι! Δεν είναι αυτό! Χαίρομαι που κάνει το όνειρο του πραγματικότητα αλλά εγώ δεν θα μπορώ να είμαι δίπλα του τώρα”
λέω και εκείνη με παίρνει αγκαλιά.

“πες μου τι συμβαίνει?”
“ο manager, ο John, μου είπε πως πρέπει να φύγω. Και εγώ δέχτηκα, αλλά το μετάνιωνω και τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι και δεν του το έχω πει”
“σσσς...πότε φεύγεις?”
“τώρα...μου είπε καλύτερα να φύγω πριν τελειώσει το opening act, που τραγουδάνε, αλλά...αλλά θέλω να τον αποχαιρετήσω”

έκλαιγα στην αγκαλιά της σαν μητέρα με κόρη. Δεν θέλω να φύγω! Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Γύρισα πίσω στο δωμάτιο και πήρα την βαλίτσα στα χέρια μου και μετά πήγα για άλλη μία φορά κοντά στην σκηνή. Τώρα δεν τραγουδούσαν, μιλάγανε και έλεγαν τα ονόματα τους. Τους κοιτούσα πόσο χαρούμενοι είναι όλοι τους και μετά κοίταξα τον Ashton. Δάκρυσα άκομα περισσότερο, καθώς εκείνη την ώρα με είδε και το χαμόγελο του σβίστηκε από το πρόσωπο του όταν με είδε με την βαλίτσα στα χέρια και τα δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου.