Long Way Home (Ashton F. Irwin)

Rehearsals

Την επόμενη μέρα, ξύπνησα από το ξυπνήτηρι του κινητού μου, στις 5.30. Το έκλεισα αμέσως ελπίζωντας ότι ο Ashton δεν ξύπνησε, αλλά αντιθέτως γύρισε και με αγκάλιασε.

“συγνώμη που σε ξύπνησα! Θα σε ξυπνούσα σε μισή ώρα”
“δεν με ξύπνησες. Ξύπνιος ήμουν”

“από τι ώρα?”
“για την ακρίβεια δεν κοιμήθηκα καθόλου”
“γιατί?”
“jetlag”
“μάλιστα”
δεν είπα τίποτα άλλο και έσπρωξα το λευκό πάπλωμα από πάνω μου. Ανακάθισα πάνω στο κρεβάτι και οι πάτουσες μου ακούμπησαν το κρύο μαρμάρινο πάτωμα. Άρχισα να τρέμω λίγο από το κρύο και πήρα την ροζ ρόμπα μου, την οποία είχα αφήσει στη πλάτη του καναπέ.

“που πας?”
με ρωτάει, η φωνή του βαθιά ακόμα από τον ύπνο.

“να ντυθώ. Η ώρα περνάει και δεν θέλω να αργήσουμε, όπως έγινε χθες”

“έλα πίσω μωρό μου”
“Ashton, είπα κάτι!”
λέω και κατευθύνομαι προς την βαλίτσα μου. Διάλεξα ένα μπλε σκούρο στενό τζιν και μια μαύρη λεπτή, μακρυμάνικη μπλούζα που στο τέλος είχε μια λεπτή δαντέλα και πήγα στο μπάνιο για να αλλάξω, όταν η φωνή με σταμάτησε.

“γιατί δεν αλλάζεις εδώ?”
“με την καμία”
“γιατί? Νρέπεσαι?”

“είναι περίπλοκο”
λέω και τον κοιτάω που ερχόταν προς το μέρος μου. Δεν φορούσε καθόλου μπλούζα μόνο το παντελόνι της πιζάμας (φόραγε μποξεράκι)

“δηλαδή?”
“τι δηλαδή? Απλά δεν θέλω να ντυθώ εδώ”
“οο έλα τώρα μην κάνεις έτσι”
“Ashton...θα αργήσουμε, σε παρακαλώ, άσε με να πάω να ντυθώ”

λέω καθώς εκείνος είχε έρθει μπροστά μου, τώρα πια και με κοιτούσε. Δεν είπε τίποτα άλλο και εγώ πήρα την απόφαση να μπω μέσα στο μπάνιο και να αλλάξω επιτέλους. Όταν άλλαξα πήρα το νεσεσερ μου και άρχισα να βάφομαι βάζοντας λίγο make-up και μετά μολύβι κάτω από τα ματιά μου, ενώ μετά πρόσθεσα μάσκαρα και έκανα τις βλεφαρίδες μου πιο έντονες και τέλος έβαλα ένα σκούρο κόκκινο κραγιόν. Όταν βγήκα από το μπάνιο δεν βρήκα πούθενα τον Ashton και τα φώτα ήταν κλειστά. Δεν έδωσα σημασία και άφησα τις πιζάμες μου πάνω στο κρεβάτι και πήγα να πάρω τα μάυρα μου μποτάκια. Όταν τα έβαλα σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα να πάρω την χτένα για να χτενίσω τα ίσια, καστανά μαλλιά μου.

“η μπλούζα που φοράς με τρελαίνει το ξέρεις?”

ακούω την φωνή του. Δεν ήξερα που ήταν αλλά δεν έκανα κάποια κίνηση για να κοιτάξω το δωμάτιο και συνέχισα να χτενίζω τα μαλλιά μου.