Meeting A Fan

124 16 8
                                    

Σήμερα τα παιδιά θα είχανε day off αλλά θα ταξιδεύαμε για να πάμε στο Cardiff. Όχι ότι θα έκανα κάτι το σημαντικό αν δεν μετακινούμασταν, αλλά τρόπος του λέγειν.

Laura?”
“μμμ...άσε με να κοιμηθώ”
λέω και παίρνω το μαξιλάρι και το βάζω πάνω από το κεφάλι μου.

ξύπνα”
“5 λεπτά ακόμα μαμά”
“χαχαχαχαχα”

τον άκουσα να γελάει και γέλασα και εγώ.

βγάλε το μαξιλάρι από το κεφάλι σου”
“όχι...θέλω να κοιμηθώ και τι ώρα είναι και με ξυπνάς?”
λέω και γυρνάω πλευρά έτσι ώστε να τον έχω πλάτη.

είναι 9.00”

και με ξυπνάς τέτοια ώρα? Θα κοιμηθώ πάλι”

δηλώνω και κλείνω τα μάτια μου πάλι.

καλά...πάντως αν κοιμηθείς δεν θα πάμε βόλτα όταν φτάσουμε”
“βόλτα είπες?”
λέω σχεδόν φωναχτά και γυρνάω να τον αντικρίσω.

ναι...θα πάμε βόλτα. Να μην μείνουμε όλη μέρα εδώ μέσα”
“σωστά”
απαντάω και σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω να πάρω το κινητό. “αναρωτιέμαι γιατί δεν με έχει πάρει η Αθηνά ακόμα? Δεν είδε τις κλείσεις μου?” σκέφτηκα και πληκτρολόγισα τον αριθμό της.

“παρακαλώ?”
την ακούω από την άλλη γραμμή και μια ανακούφιση διαπέρασε το κορμί μου.

“Αθηνά?”
“Λάουρα?”
“τι κάνεις? Γιατί δεν με πήρες? Τι συνέβει και έφυγες τόσο νωρίς?”
“Λάουρα ο παππούς μου...πέθανε”

είπε και την άκουσα να κλαίει. Τον παππού της τον αγαπούσε πάρα πολύ και ξέρω πως είναι να χάνεις κάποιον που αγαπάς. Το έχω νιώσει και εγώ.

“Αθηνά...δεν...δεν...δεν ξέρω τι να πω...συλληπυτήρια”

της λέω και την ακούω να κλαίει περισσότερο.

“συγνώμη που δεν το σήκωνα τόσο καιρό”
“δεν πειράζει, σε καταλαβαίνω”

“ο Luke ξέρει τον λόγο και έφυγα άρων άρων από εκεί χωρίς να σε αποχαιρετήσω”

“δεν πειράζει, μην ανησυχείς”
“συγνώμη”
“πότε θα σε δω πάλι?”
“δεν ξέρω? Έχω τις πανελλήνιες φέτος άρα μάλλον μετά τα τέλη Ιουλίου”
“τι πράγμα? Τόσος καιρός? Αυτό είναι σε 5 μήνες περίπου”
“το ξέρω και μου την δίνει στα νεύρα αλλά τι να κάνω?”
“καλά...θα τα πούμε, σωστά?”
“φυσικά...θα μιλάω και με τον Luke άρα θα τα λέμε μάλλον συχνά”
“χαχαχα...καλά...και πάλι συλληπυτήρια”
λέω και μετά από λίγο το κλείσαμε αφού αποχαιρετηθήκαμε.

Long Way Home (Ashton F. Irwin)Место, где живут истории. Откройте их для себя