Aptal | Texting

4.3

"Kalk, okula geç kaldın." diye boğuk bir ses duyduğumda gözlerimi aralayıp telefonumun saatine bakmıştım.

Cidden geç kalmıştım.

Peki, o ses nereden gelmişti? Odamda kimse yoktu.

Camdan bir ses daha duyduğumda bakışlarım oraya kayarken camda bana  kocaman gülümseyerek bakan Miraç'ı görmüştüm. Zaten geç kaldığımı düşünerek yatağımdan kalkıp camın yanına gidip camı açtım.

"Sen niye okulda değilsin o zaman?"

"Ben de geç kaldım, sonra dedim ki madem ikimiz de geç kaldık, okulu asalım mı bugün?"

"Benim geç kaldığımı nereden biliyorsun ki?"

"Sana kamerayı kapatmamanı söylemiştim akşam, uyandığımda kamera hâlâ açıktı. Uyansaydın kapatırdın sonuçta."

"Peki, nereye gidiyoruz o zaman?" dediğimde yüzündeki gülümseme daha da büyümüştü.

"İstersen bizim eve gidelim, ablam seni görmek istiyormuş."

"Ablanın çok kıskanç olduğunu söylemiştin."

"Öyle zaten. Peki, geliyor musun yoksa başka bir yere mi gidelim?"

"Tanışalım bakalım ablanla, bekle beni biraz." diyerek dolaptan giyeceğim kıyafetleri alıp gidip banyoda değiştirmiş ve aynada saçıma biraz şekil verip hemen evden çıkmıştım.

Beni hâlâ camın önünde bekleyen Miraç'ın yanına gidip bir anda elini tuttuğumda şaşkınca bana bakmıştı. Ya geldiğimi görmemişti ya da birden elini tutmama şaşırmıştı.

"Hadi, gitmiyor muyuz?" dediğimde hafifçe kafasını sallamış ve beraber yürümeye başlamıştık.

"Eviniz yakın mı bizim eve?"

"Yürüme mesafesiyle 20 dakika, dolmuşla 5 dakika falan sürüyor. Seç birini."

"Yürüyelim." diyerek kafamı koluna yasladığımda boşta olan eliyle saçımı hafifçe okşamıştı.

Yol boyunca saçma konulardan konuşmuş ve böylece fark etmeden kısa sürede eve varmıştık.

Miraç anahtarıyla kapıyı açıp içeri girmemi işaret edince tedirgin bir şekilde evin içine girmiştim. Hemen ardımdan da Miraç yanıma gelmişti.

"Canlarım geldiniz mi?" diye gayet sıcakkanlı bir ses duyduğumda içimdeki o korku hafiflemişti. Alt tarafı ablasıyla tanışacaktım sonuçta.

"Geldik abla, şapşalımı da getirdim sana." diye Miraç konuştuğu gibi ablası büyük bir neşeyle yanımıza gelmişti.

"Tatlım ben Miray, Miraç ile isimlerimiz çok uyumlu biliyorum." diyerek sıkıca bana sarıldığında onun sarılışına karşılık verip kısa bir süre sonra aynı anda geri çekilmiştik.

"Miraç senden çok bahsetti, normalde kardeşimi aşırı kıskanırım falan da seni gözlerinin içi gülerek anlatınca sizin mutluluğunuza engel olmak istemedim." dedikten sonra kulağıma yaklaştı. "Ama kardeşimi yine de üzmesen iyi olur."

Bir şey demeyip sadece gülümsediğimde Miray hiçbir şey dememiş gibi az önceki neşesiyle "Tatlım benim birkaç projem var sizinle ilgilenemeyeceğim kusura bakmayın." demiş ve oturma odasına geçmişti.

"Oturma odasına gidersek bizi çiğ çiğ yer." diyerek Miraç beni odasına götürürken odaya girdiğim anda odayı incelemeye başladım.

Şaşırtıcı derecede düzenliydi, odaya herhangi bir renk hakim değildi ama bütün renkler de birbiriyle tamamen uyumluydu. Tam olarak Miraç'ın kişiliğine uyuyordu, rengarenk.

Çalışma masasının üstündekileri incelemeye başladığımda gözüme direkt çerçevedeki fotoğraf çarpmıştı.

Cidden çerçeveletmişti aptal.

Orçun'un evinde toplandığımız günün gecesi birbirimize sarılarak uyumuştuk ve bunu da fotoğrafa çekmişlerdi.

"Odama asamadım ama en azından çerçeveletip masama koyabildim." dediğinde gülüp çerçeveyi masaya geri koymuştum.

"Bu benim 9. sınıfta kaybettiğim kalemim! Sende ne işi var?" diyerek Miraç'a döndüğümde suçlu bir çocuk gibi gülümsemişti.

"Alt tarafı bir kalem diyerek senden bir hatıra almış olabilirim yani ne olmuş?" dediğinde dediklerine gülerek odasına bakmaya devam ettim.

"Odan çok güzelmiş." dediğimde yavaşça arkama geçip yanağımı öpmüştü.

"Kolyen boynunda." dedi çenesini kafama yaslarken. Kolyeyi aldığından beri neredeyse hiç boynumdan çıkarmamıştım.

"Romantikleşmeyin sakın!" diye içeriden Miray ablanın sesi geldiğinde Miraç gülmüş ancak geri çekilmemişti.

Ona doğru dönmemi sağlayıp yüzümü ellerini arasına aldığında öylece ona bakıyordum.

"Kızmazsın değil mi?" derken bakışları gözlerimde iki saniyeliğine de olsa dudaklarıma kaydığında ne demek istediğini anlamıştım.

Olumsuz bir şekilde 'kızmam' anlamında cıkladığımda gülümsemiş ve yüzünü yüzüme aşırı derecede yaklaştırmıştı.

Bu ilk değildi ama ilkinden bile daha fazla heyecanlandığıma emindim. Gördüğüm tek şey Miraç'ın gözleriyken, hiçbir şey duymuyordum. Miraç'ın da benden pek farklı olduğunu düşünmüyordum açıkçası.

En sonunda onu beklemeyip dudaklarımızı ben birleştirdiğimde saniyeler içinde öpüşüme karşılık vermişti.

Kalbimin kulağımda attığına yemin edebilirdim ama asla kanıtlayamazdım şu an.

~~~~

Miraç'ın ablası Miray'ı sevdiniz mi? Daha pek olayı olmadı da sorayım dedim qpshqğsj

Bu aradaaa galiba 60. bölümde finali yapacağım. Şimdilik duyurular bunlar, sonraki bölümler çook güzel ama qpshqğs

Şu gıcıklığı da yapıp gidiyorum bb