Love u like a friend

7.0

Het is inmiddels de volgende dag en ik heb Amira of Hicham niet meer gesproken. Ik besluit Hicham te bellen en te vragen of hij wat te doen heeft. Hij antwoordt van niet en komt naar me toe rijden. Looking like a junk stap ik in. 'Kan je naar de winkel rijden?' Vraag ik zacht. Hij zegt niets en rijdt weg. In de winkel aangekomen koop ik al Amira's favoriete eten en de benodigdheden voor haar favoriete gerechten. Eenmaal in de auto voor hun huis is het stil. 'We gaan aangifte doen vandaag. Mijn ouders zijn er kapot van. Amira. Amira praat niet meer.' Zegt hij dan. Ik kijk hem aan en zie dat hij zijn tranen bedwingt. Ik pak zijn hand en moet zachtjes huilen. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen of zeggen. Ik kan er niet tegen dat ze dat heeft mee moeten maken. Dat ze zoveel pijn lijdt. Ik weet het niet meer.' Zegt hij snikkend. Ik neem hem in mijn armen. Na een tijdje vermannen we ons beide. 'Wil ze me wel zien?' Vraag ik zacht. 'Doe normaal. Kom.' Zegt Hicham en stapt uit. Ik neem een hap lucht en stap ook uit. Hij pakt de boodschappentas en we lopen naar de voordeur. 'Ze is boven.' Zegt hij en loopt door naar de woonkamer. Met trillende benen loop ik naar boven. Voor haar kamer wacht ik even. Ik open de deur en Amira's betraande gezicht draait zich naar mij toe. Ik kijk haar aan met tranen over mijn wangen. Ik voel Hichams hand op mijn onderrug en kijk op. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar haar bed. Voor ik het weet lig in haar armen. Hicham kijkt ons even aan en vertrekt dan.

Na een tijdje knuffelen is Amira in slaap gevallen. Ze heeft vanacht duidelijk niet veel geslapen. Ik loop naar beneden. Gek genoeg is alleen Hicham er. 'Waar is iedereen?' Vraag ik. 'Weet niet. Ze zouden aangifte gaan doen, maar zijn al uren niet thuis gekomen.' Zegt hij afwezig. 'Ik ga koekjes en brownies en cupcakes maken help je me?' Vraag ik. Alles om Amira op te vrolijken en zo heeft hij ook gelijk even iets te doen in plaats van erover nadenken. 'Waarom ook niet.' Zegt hij en legt zijn telefoon weg. Ik glimlach en loop naar de keuken. Ik pak alles uit de tas en zet het op het aanrecht. 'Kan je dit openen?' Vraag ik aan Hicham als ik zie dat hij achter me staat en geef hem de verpakking. Ik probeer de meel te pakken boven in de kast, maar kom er net niet bij. 'Lange pak die meel.' Zeg ik. Hicham kijkt op en moet lachen. 'Weh kleine.' Ik rol met mijn ogen. Hij geeft het me lachend aan. 'Pestkop.' Zeg ik en rol met mijn ogen. 'Hoe is het met je oog?' Vraagt hij. 'Doet nog wel zeer, maar het gaat. Hoe is het met jouw knokkels?' Vraag ik lachend. 'Tja.' Lacht hij en laat zijn handen zien. Het vel is er helemaal van af. Ik pak zijn hand en kijk er naar. 'Ziet er echt vies uit.' Zeg ik. 'Jij ziet er vies uit.' Zegt hij terug. Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen. Hij lacht en brengt zijn hand naar mijn wang. 'Wesh wil je me zoenen ofzo?' Zeg ik fronsend. Hij moet lachen en neemt afstand. 'Yallah laten we beginnen.' Zeg ik en lees wat er op de verpakking staat.

'Waag het niet.' Waarschuw ik Hicham. 'Oeps.' Zegt hij en gooit een handje meel recht in mijn gezicht. 'Nu moet ik mijn haren wassen!' Zeg ik boos en veeg het meel van mijn ogen af. 'Je stonk toch al.' Zegt hij. 'Je gaat eraan.' Zeg ik en gooi wat meel op hem. Zo gaat het door. Tot zijn moeder thuiskomt en de keuken inloopt. 'Ik ga niet eens wat vragen. Hicham je ruimt alles op.' Zegt ze en loopt weg. 'Waarom ik?' Vraagt hij. Ik moet hard lachen. Voor ik het weet keijg ik een handje meel in mijn gezicht gegooid en sla hem.

Nadat we alles hebben gemaakt en opgeruimd gaat Hicham eerst douchen. We zitten namelijk onder het meel. Nadat hij klaar is ga ik douchen en was al het meel uit mijn haren. Na een lekkere douche loop ik met een handdoek gewikkeld om mijn lichaam naar Amira's kamer. Tot mijn verbazing ligt Amira in Hichams armen. Ze slaapt, hij niet. Hij kijkt me amuserend aan en legt zijn telefoon weg. 'Wat doe jij hier?' Vraag ik chagrijnig en pak snel wat kleren van Amira. 'Dat kan je ook hier doen.' Zegt hij dan. 'Bitch please.' Zeg ik en loop de kamer uit. In de badkamer kleed ik me aan en kam mijn haren. Ik loop naar Amira's kamer en kijk Hicham vragend aan. 'Wanneer ga je weg?' Vraag ik. Hij kijkt me fronsend aan. 'Ik wil op bed liggen. Ga weg.' Zeg ik. Hij klopt naast zich als teken dat er nog plaats is. 'Ik wil niet naast jou liggen gatver.' Zeg ik. 'Nou ja het is hier of op de grond.' Zegt hij uitdagend. Ik wil wat zeggen, maar zie Amira wakker worden. Snel ga ik zitten en ben doodstil. Ze slaapt verder en chagrijnig kijk ik Hicham aan. 'Ik zit erg oncomfortabel.' Zeg ik droog. Hij laat Amira los en doet zijn arm om me heen. Fronsend kijk ik hem aan. 'Ik wilde sowieso nog even een dutje doen.' Zegt hij en legt zijn hoofd op mijn borsten. 'Ugh wat doe je?' Vraag ik grommend. 'Slapen. Stil.' Zegt hij en pakt mijn hand. Ik kijk voor me uit tot ik zelf ook slaap krijg en langzaam mijn ogen sluit.

Als ik mijn ogen open zie ik dat ik half op Hicham lig. Amira is er niet meer. 'Waar is Amira?' Vraag ik en ga recht zitten. 'Gaan douchen.' Zegt Hicham schor. Ik leg mijn hoofd tegen hem aan en kijk mee in zijn telefoon. 'Waarom niet?' Vraag ik als hij een meisje zegt dat hij niet uit kan gaan. 'Ik heb geen zin.' Zegt hij en kijkt me kort aan. 'Maar zo vergeet je het even.' Zeg ik. 'Laat gewoon zitten zeekoe.' Zegt hij en praat verder met een ander meisje. Ik sta op en rek me uit. Ik loop gapend naar beneden en begin met het koken van Amira's favoriete gerecht.

Tijdens het eten is het stil. Amira is boven. Ze wilde niet eten. Ook heeft ze geen koek, brownie of cupcake op. Sterker nog, ze heeft vandaag nog helemaal niks gegeten. Na het eten zeg ik gedag en brengt Hicham me naar huis. 'Ik moet morgen werken. Zin om mee te gaan?' Vraagt hij. 'Ik weet niet. Ik denk dat ik bij Amira blijf.' Zeg ik twijfelend. 'Begrijp ik. Het komt wel goed. Yallah groetjes aan je moeder.' Zegt hij en aait mijn hoofd. Ik zeg gedag en loop naar huis.