Love u like a friend

8.0

Het is inmiddels enkele weken later. Amira praat wel weer, maar lacht amper. Ze is niet meer hetzelfde. Ook eet ze bijna niets meer. Ze krijgt er hulp voor. Ze is twee keer per week bij een therapist te vinden. Ze gaat wel nog naar school, maar veel doet ze thuis. Ik probeer elke dag even langs te gaan, maar dat gaat niet elke dag. Mijn schoolwerk is erg veel en best moeilijk geworden, dus ikzelf moet me dit jaar extra focussen.

Het is vandaag vrijdag. Ik kleed me aan. Ik kies voor een witte hoodie met een licht blauwe jeans. Mijn haren kam ik en laat het in model hangen. Ik zit er aan te denken dat ik het ga knippen. Mijn haar is erg lang geworden en mijn krullen wat minder. Dus als ik het knip wordt het mooier. Ik twijfel nog. Ik ontbijt met een ei en vertrek niet veel later naar school.

Na een lange, lange dag ben ik klaar. Ik haal wat boodschappen bij de supermarkt en breng deze naar huis. Amira heeft me daarnet geappt dat ik langs moet komen, dus ik besluit maar daar te gaan leren. Daar aangekomen groet ik haar ouders en hou een praatje met ze. Dan loop ik naar boven naar haar kamer. 'Wat is er gaande?' Vraag ik. 'Ga zitten.' Zegt ze. Met een vreemde blik neem ik plaats. 'Ik ga je iets vertellen, maar je mag het niemand zeggen. Zelfs geen Hicham.' Zegt ze serieus. 'Ik vertel niets.' Zeg ik en kijk haar vragend aan. 'Ik ben denk ik zwanger.' Sprakeloos kijk ik haar aan. 'Ik ben twee weken over tijd.' Zegt ze dan. 'We weten het niet zeker.' Zeg ik. 'Ik denk dat ik het al weet. Ik heb zelfs al een test gekocht, maar durf hem niet te gebruiken.' Zegt ze zacht. 'Wat er ook uitkomt het komt goed. Ik help je.' Zeg ik en knuffel haar. 'Ik weet niet hoe ik dit ga doen.' Zegt ze zachtjes. 'We nemen beide een tussenjaar. Ik help je fulltime met het zorgen voor je baby. Ik ben er elke stap bij.' Zeg ik en veeg haar tranen weg. Ze kijkt me aan en probeert te glimlachen, maar het lukt niet. 'Beloof me alleen dat als je zwanger bent je meer gaat eten. Jij en je baby hebben voeding nodig.' Zeg ik en pak haar handen. Ze knikt langzaam. 'Het komt goed. Ik ben er voor je.' Zeg ik en knuffel haar weer.

We hebben de test gedaan. Ze is zwanger. 2-3 weken. We hebben ons herpakt en zijn naar beneden gegaan om te eten. Dat heeft ze me immers beloofd. Beneden aangekomen lopen we naar de keuken. 'Hier drink op en ga zitten. Dan maak ik een broodje gezond voor je.' Zeg ik en leg de eieren in de pan. Ze pakt haar kopje thee en loopt ermee naar de woonkamer. Ik maak twee broodjes gezond en ga dan naast haar zitten. Haar ouders kijken ons dolblij aan. Het is lang geleden dat ze een heel broodje heeft opgegeten. Ze heeft voornamelijk overleefd met crackers en water. Ze wilde niks anders. Ik denk dat deze baby een nieuwe start is. Tuurlijk is het niet de manier waarop we gehoopt hadden, maar er kan iets goeds uitkomen. Ze kan zichzelf weer worden.

Na het eten gaan we samen in haar kamer leren. Temminste tot Hicham de kamer in komt lopen. 'He miertje ales goed?' Vraagt hij en kijkt Amira lang aan. Ze knikt langzaam en kijkt weer naar haar boeken. 'Schatje kan ik je even lenen. Zullen we samen wandelen?' Vraagt hij en kijkt me verliefd aan. Ik kijk hem vreemd aan. 'Ik ben zo terug.' Zeg ik tegen Amira en loop met Hicham mee naar de gang. Ik kijk hem vragend aan. 'Kom dan lopen we een rondje.' Zegt hij en loopt naar beneden. Ik loop hem achterna en trek snel een stel slippers aan. 'Wat is er?' Vraag ik als we buiten staan. 'Loop.' Zegt hij en loopt vooruit. Vragend loop ik hem achterna. Als we de straat uit zijn stopt hij met lopen. 'Amira eet weer?' Zegt hij vragend. 'Ja goed he.' Zeg ik en probeer cool te blijven. 'Ze is zwanger is het niet?' Zegt hij dan. 'Nee waarom denk je dat nou weer?' Vraag ik en kijk de andere kant op. 'Stop met nep doen. Ik vermoed het al enkele dagen. Ze moet steeds kotsen.' Zegt hij. Bang kijk ik hem aan. Beide zijn we stil. 'Het kan een nieuwe start voor haar zijn.' Zeg ik dan. 'Ik weet, maar dit is niet wat ik had gehoopt. Hoe moet ze een kind opvoeden? Ze is er zelf nog eentje.' Zegt hij. 'Ik neem volgend jaar een tussenjaar. Ik help haar met alles. Het gaat goed komen.' Zeg ik hoopvol. 'Je gaat gewoon naar school. Ik ga parttime werken of nachtdiensten.' Zegt hij. 'We helpen haar. Het komt goed.' Zeg ik en knuffel hem. 'Wanneer gaan we trouwens met dit gedoe stoppen? Mijn ouders vragen wanneer ik je hand ga vragen en ik kan Amira niet eeuwig als smoes gebruiken.' Lacht hij. Ik moet lachen en laat hem los. 'Het is uit.' Zeg ik tegen hem. 'Nee schatje waarom.' Zegt hij overdreven. Beide moeten we lachen en lopen terug. Daar scheiden onze wegen. Ik loop naar Amira's kamer en ga met een zucht zitten. 'Hij heeft het uitgemaakt. Het is vast beter zo.' Zeg ik treurig. Ze kijkt me zielig aan en knuffelt me.

'Zullen we samen wat maken?' Vraag ik aan Amira zodra we klaar zijn met ons schoolwerk. Ze kijkt me twijfelend aan. 'Het wordt leuk.' Zeg ik met een glimlach. Ze knikt dan langzaam en we lopen naar beneden. 'Oke moeten beginnen met het snijden van de uien, knoflook en deze andere groentes.' Zeg ik en leg alles klaar. 'Ik doe dit wel.' Zegt ze en begint met het pellen van de ui.

'Heerlijk gedaan meiden.' Zegt Amira's moeder trots en neemt een extra grote hap van ons eten. Ik kijk naar Amira en glimlach. Ze glimlacht zwakjes en begint langzaam met eten. Ik zie hoeveel moeite ze doet om daadwerkelijk te eten. Het is een lange weg te gaan, maar samen komen we er wel. 'Waar is Hicham?' Vraagt haar vader dan. 'Sst het is net uit tussen hem en Yasmina.' Sist zijn vrouw. Op dat moment komt Hicham de kamer binnen en gaat luidruchtig zitten. 'Eigenlijk zit het wel goed. We zijn gewoon vrienden.' Zeg ik dan. Hicham kijkt me aan en knikt goedkeurend. 'Yup, no hard feelings.' Zegt hij en begint met eten.

Na het eten kijken Amira en ik een film in haar bed. 'Kijk hoe lief.' Zeg ik en laat een foto van een baby zien. Ze kijkt er naar en glimlacht. 'We gaan het zo leuk hebben met die kleine. We gaan naar speeltuinen en doen wat hij of zij wilt.' Zeg ik met een glimlach. Ze kijkt voor zich uit. 'Het gaat goed komen. Je gaat de beste mama ooit worden.' Zeg ik vastbesloten.