Love u like a friend

6.0

Ik word gewekt van hysterische geluiden. Ik open mijn ogen en wrijf erdoorheen. Ik zie dat ik nog bij Hicham ligt. In slaap gevallen dus. 'Weten jullie waar Amira is? Ze is niet thuisgekomen.' Zegt zijn moeder beangstigend. Hicham kijkt me vragend aan. 'Geen idee. Misschien bij mij thuis. Ik bel haar wel.' Zeg ik. 'Ze neemt niet op. Haar telefoon staat uit. Haar telefoon staat nooit uit.' Zegt haar moeder snel. 'Was ze gister weg dan?' Vraagt Hicham en kijkt me vragend aan. 'Ja ze was wat gaan eten met Yasmina.' Zeg ik snel. Shit. Ik kan niet liegen. 'Jij bent Yasmina?' Vraagt Hicham en kijkt me dan fronsend aan. 'Een andere bedoel ik. Een andere Yasmina. Ik bel haar wel.' Zeg ik, sta op en loop snel de kamer uit. Pff. Op de gang hoor ik Hicham met z'n moeder praten. 'Ik zoek 'r wel. Geen zorgen mama. Ze is vast gewoon bij die chick in slaap gevallen. .' Zijn moeder loopt de kamer uit. Ik loop de kamer in en pak een hoodie van hem. 'Ik zit in de auto.' Zegt hij als hij zijn broek omhoog trekt. 'Ik ga zelf?' Zeg ik vragend. 'Mijn zusje. We gaan samen.' Zegt hij en loopt weg. Ik zucht en loop achter hem aan. 'Waarheen?' Vraagt hij. 'Wacht even.' Zeg ik en pak zijn mobiel. 'Wat doe je?' Vraagt hij. Oh shit ik kan Medhi niet bellen, want dan weet hij waar ze was. 'Luister het is mijn zusje en ze is niet thuisgekomen vanacht. Beter zeg je met wie ze een date had.' Zegt hij streng. Ik zucht diep. Ik bel Medhi en slaperig neemt hij op. 'Is Amira bij jou?' Vraag ik gehaast. 'Amira? Nee ik heb haar gisteren bij een huis afgezet.' Zegt hij gapend. 'Welk huis?' Vraag ik meteen. 'Weet ik niet meer. Het was donker.' Zegt hij. Ik hang op en zucht diep. 'Medhi? Ik heb toch gezegd wat voor jongen dat is?' Zegt Hicham streng. 'Gaan we nu flippen of wat?' Vraag ik boos. 'Ja jonge wat moet ik doen dan? Mijn kanker zusje is niet thuisgekomen! Wat moet ik doen?' Vraagt hij hard. Ik kijk hem aan en zucht. 'Even rustig nadenken.' Zeg ik en leg mijn hand op zijn bovenbeen. Hij pakt mijn hand en kijkt me kort aan. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hoe vinden we haar? Straks is er wat gebeurd. Naar welk huis is ze?' Vraagt hij gestrest. 'Ze is vast gewoon bij mij thuis in slaap gevallen.' Zeg ik en knijp zacht in zijn hand. 'Bel je ma.' Zegt hij en legt z'n hoofd tegen me aan. Ik bel mijn moeder en doe het op luidspreker. 'Salam mama is Amira daar?' Vraag ik. 'Ja ze wachtte op jou. Waar was je?' Vraagt ze. Ik zucht opgelucht. 'Ik viel in slaap bij haar thuis. Wist niet dat ze hetzelfde deed.' Zeg ik. 'Nou ze ligt nog te slapen. Verder nog iets, want ik ben bezig met de was.' Zegt mijn moeder. 'Nee dat was alles. Shokran mama. Bye.' Ik hang op en kijk Hicham aan. Hij kijkt opgelucht voor zich uit. 'Zie je. Die sukkel is gewoon bij mij thuis gaan slapen.' Zeg ik lachend. Hij kijkt me aan en zucht. Hij pakt zijn mobiel en belt zijn moeder dat we haar gevonden hebben. Na even hangt hij op. 'Dus gaan we haar wekken?' Vraag ik. 'Nah laten we wat gaan eten. We hebben nog niet ontbeten en na zo'n wilde nacht is dat zeker nodig.' Zegt hij serieus. 'Wilde nacht? We zijn in slaap gevallen tijdens de film.' Lach ik. Hij moet hard lachen en start zijn auto. 'Ik begrijp dat je mijn zusje dekt, maar op dit soort tijden.' Zegt hij dan serieus. Ik zeg niets en kijk voor me. Ik weet niet wat ik had moeten doen. Ik heb haar gesnitcht nu. Ik blijf de rest van de weg stil en doe mijn haren goed in een staart. 'Alles oke?' Vraagt hij als we er zijn en kijkt me  aan. 'Ik heb haar geheim verteld. Ik heb gesnitcht.' Zeg ik met een zucht. Hij kijkt me lang aan en zucht diep. 'Voor deze keer zeg ik niets. Ik weet er niets van. De volgende keer hoop ik dat dit niet gebeurd, want anders flip ik.' Zegt hij. Ik kijk hem met een glimlach aan. 'Yallah kom we gaan wat eten.' Zegt hij en stapt uit. Ik stap ook uit en loop achter Hicham aan. We nemen plaats en bestellen wat we willen. 'Hoe heb jij chicks die nu al wakker zijn?' Vraag ik en kijk hem vreemd aan. 'Sommige hebben niet eens geslapen.' Lacht hij. 'Fuckboy.' Zeg ik en rol meg mijn ogen. Hij moet lachen en appt verder. Gapend kijk ik naar buiten.

'Luister voor deze keer dek ik je, maar dat was het dan ook.' Zegt Hicham als hij me bij mij huis afzet. 'Dus je gaat er niks aan doen?' Vraag ik. 'Oh zeker wel. Die kneus breek ik in tweeën.' Zegt hij serieus. 'Maar je zei.' Zeg ik snel. Hij zucht diep. Ik kijk hem zielig aan. 'Voor deze keer.' Zegt hij dan. Ik glimlach breed. 'Yallah kom dan breng ik je thuis.' Zegt hij en stapt uit. 'Je hoeft niet mee naar binnen he.' Zeg ik. 'Je moeder houdt van me hoe bedoel je?' Lacht hij en klopt aan. Hij knuffelt mijn moeder en ze vergeet me helemaal terwijl ze met hem naar binnen loopt. Ik rol met mijn ogen en loop meteen naar boven. Amira slaapt op mijn bed en ik wek haar. Ze heeft rode ogen en erge wallen. 'Huh? Waarom heb je gehuild? Wat is er aan de hand?' Vraag ik. 'Niets. Ik had gewoon oogpijn.' Liegt ze. 'Amira wat is er? Je kan me alles zeggen.' Zeg ik en krijg tranen. 'Niet huilen.' Zegt ze snel. 'Maar jij hebt gehuild en durft niks te zeggen.' Zeg ik jankend. 'Nu moet ik ook huilen.' Zegt ze jankend. Ik knuffel haar en we huilen samen. Na even veeg ik mijn tranen weer weg. 'Vertel het me. Wat is er gebeurd?' Vraag ik dan. Ze begint hard te snikken en komt niet uit haar woorden. Ik probeer haar stil te sussen. 'We zaten te zoenen en toen begon hij aan me te zitten.' Zegt ze snikkend. 'Ik wilde niet, maar hij stond erop. En toen zei hij dat hij alles had gefilmd en als ik hem niet neukte dat hij alles op internet zou zetten.' Zegt ze snikkend. Ik kijk haar sprakeloos aan. 'Ik wilde het niet. Ik wilde het echt niet Yasmin.' Ik neem haar in mijn armen en sus haar stil tot ze weer in slaap valt. Dan sta ik op en veeg mijn tranen weg. Ik loop naar beneden en loop naar Hicham. 'We moeten gaan.' Zeg ik tegen hem. 'Blijf nog even voor de thee schat.' Zegt mijn moeder. 'We komen straks weer terug.' Zeg ik en kijk Hicham dringend aan. 'Uhm oke.' Zegt hij langzaam en staat op. Hij neemt afscheid en we lopen daarna naar zijn auto. 'Wat is er? Heb je gejankt?' Vraagt hij. Ik zeg niets en stap in. Eenmaal in de auto begin ik hard te huilen. Het is mijn schuld. Ik moest haar niet laten gaan. Het is mijn schuld. Hicham neemt me in zijn armen en sust me stil. Na even veeg ik mijn tranen weg en verman me. 'Ga je me het vertellen?' Vraagt hij. 'Nee. Rijdt naar Medhi's huis.' Zeg ik en kijk strak voor me. Hij zegt niets en start de auto.

We stappen uit en bellen aan. Medhi opent vrolijk de deur en voor ik het weet bespring ik hem en sla hem hard in zijn vieze gezicht. Hij geeft me een harde vuist in mijn gezicht en dan flipt Hicham. Hij houdt hem bij zijn keel vast en kijkt me vragend aan. 'Wat heeft hij gedaan?' Vraagt hij kalm. 'Hij heeft Amira verkracht.' Zeg ik en veeg het bloed van mijn gezicht af. Hicham wacht geen seconde en slaat hem helemaal verrot. Als Medhi helemaal kapot geslagen is pakt hij zijn keel vast. 'Hicham klaar. Kom. Kom.' Zeg ik en probeer hem weg te trekken. Na even laat hij los en spuugt op Medhi. 'Laat me je ooit nog zien. Dan vemoord ik je echt.' Zegt hij, pakt Medhi's telefoon en gooit hem in stukken. Hij pakt mijn pols en trekt me mee naar de auto. Hij opent mijn deur en wilt me erin duwen, maar ik weer af. We kijken elkaar aan. Hij begint te huilen en neemt me in zijn armen. Na eventjes veegt hij zijn tranen weg en laat me los. Beide stappen we in. 'Ik heb een neef hier dichtbij . wonen. We gaan daarheen en dan verzorg ik je gezicht.' Zegt hij en rijdt weg. Hij rijdt hard en gevaarlijk. Ik word er bang van. Gelukkig zijn we er snel. Beide stappen we uit en lopen naar het huis. Ik pak zijn hand en kijk hem kort aan. Ik laat zijn hand los als er iemand open doet en werp mijn gezicht naar de grond toe. We lopen naar binnen en Hicham pakt mijn hand weer. Hij leidt me naar een kamer boven en laat me daar los. 'Ga zitten.' Zegt hij zacht, maar duidelijk hoorbaar. Ik neem plaats op het bed en kijk voor me uit. Even later komt hij terug met een verbanddoos en hurkt voor me neer. Hij streelt met zijn vinger mijn wang en maakt dan mijn gezicht schoon met een doekje. Pik staar gewoon wat voor me uit. 'Het prikt een beetje.' Zegt hij dan en gaat met een watje over mijn wang heen. Ik heb een grote kras op mijn wang en mijn oog voelt dik aan. Ik trek een pijnlijk gezicht als hij dit doet. Nadat hij het verzorgd heeft gaat hij naast me zitten. 'Het is niet jou schuld. Hoor je me? Jij kon er niets aan doen.' Zegt hij en draait me naar zich toe. 'Dat is het wel. Het is allemaal mijn schuld.' Zeg ik huilend en verberg me in zijn nek. Hij verstijfd even, maar doet dan zijn armen om me heen.

Bij mij thuis lopen we beide rechtstreeks naar boven. Amira ligt huilend op bed en kijkt geschrokken op als ze Hicham ziet. Hij twijfelt voor geen moment en neemt zijn zusje snikkend in zijn armen. Ik kijk er even naar en werp me dan ook jankend in hun armen.

Amira zit alweer in Hichams auto om naar huis te gaan. Ik sta bij zijn auto om nog even met hem te praten. 'Weet je zeker dat ik niet mee moet?' Vraag ik onzeker. 'Dit moeten we zelf doen.' Zegt hij en streelt mijn wang. Ik kijk hem aan en knik langzaam. 'Maak ik je niet druk oke? En vertel het je ouders maar. Zeg ze wel dat ze niks tegen de mijne moeten zeggen, we moeten dit zelf zeggen.' Zegt hij. Ik knik langzaam. 'Yallah ga naar binnen. Het kom wel goed.' Zegt hij en neemt me in zijn armen. Na even laten we elkaar los en loop ik terug naar binnen. Ik kijk ze nog na en loop dan de woonkamer in. 'Hoe kom je aan die blauwe oog? Wie heeft je aangeraakt?' Vraagt mijn moeder meteen. Mijn vader kijkt op en wilt wat zeggen, maar doet het niet. 'Jamal wegwezen.' Zeg ik streng. 'Maar.' Probeert hij. 'Laat het niet herhaald worden.' Zegt mijn vader streng. Hij loopt zuchtend naar boven. Ik neem een hap adem en bedwing mijn tranen. Het lukt niet en huilend vertel ik ze wat er is gebeurd. Al snel lig ik bij mijn vader in zijn armen te huilen.