Love u like a friend

14.0

'Dus is het een weekendje Paris op mijn kosten of de joune?' Vraagt Hicham aan mij als Amira, ik en haar moeder naar buiten lopen. Amira is nu 17 weken zwanger en we hebben net te horen gekregen wat het is. 'Het is een meisje!' Zegt Amira blij en springt in zijn armen. Hij feliciteert haar en kijkt mij dan met een enorme grijns aan. 'Hoeveel croissants ga je voor me kopen weh suggarmomma!' Zegt hij blij. 'Waar gaat dit over?' Vraagt zijn moeder. 'Ze hadden een domme weddenschap met welk geslacht het zou worden. Yasmina heeft verloren, dus moet een weekendje Parijs betalen.' Zegt Amira droog. 'Je laat een vrouw betalen? Je laat je toekomstige vrouw betalen? Wollahi je bent een schande!' Zegt haar moeder dan streng. 'Maar mama.' Probeert Hicham. 'Niks maar!' Zegt ze boos. 'Oke, oke.' Zucht hij. 'Wat oke?' Vraagt ze. 'Ik betaal alles.' Zucht hij diep. Ze glimlacht tevreden en knipoogt naar mij. Amira en ik moeten hard lachen. 'Helft, helft sowieso.' Zeg ik lachend tegen Hicham. 'Nah i got you. Ik zou je sowieso niet laten betalen.' Zegt hij en stapt in. Ik stap achter in en kijk Hicham kort aan. 'Ik ben wel blij dat het een meisje is.' Zegt Amira dan. 'Ja, jongens hebben saaie kleren kijk maar naar Hicham.' Zegt haar moeder. We moeten allemaal, behalve Hicham, hard lachen. 'Oke, maar even serieus. Jada is een geweldige naam.' Zeg ik dan. 'Of Salima.' Zegt Amira's moeder. Amira en ik schudden beide onze hoofden. 'Wat denk je van Jannah?' Vaagt ze. 'Oeh die is ook leuk.' Zeg ik. 'Of Jara. Jara's zijn altijd mooi.' Zegt Hicham dan dromerig. Ik sla hem hard op zijn achterhoofd. 'Hoewel het waarschijnlijk een ex van hem was is Jara een leuke naam.' Zeg ik. 'Oke Jada, Jannah of Jara.' Zegt Amira en typt het in haar telefoon. 'Of Salima.' Zegt haar moeder. Ze knikt en typt het zogenaamd erin. Hicham rijdt weg en we praten de rest van de weg over namen.

Terwijl ik Hichams spullen bij elkaar pak wordt hij gebeld. 'Hee alles goed? Hamdoulilah. Hoe is het met jou? Ben je nog gaan sporten? Dat was de deal he.' Lacht hij. Ik kijk hem vreemd aan en loop naar hem toe. 'Waarom kan je niet gewoon zoals normale vriendjes doen?' Vraag ik teleurstellend. Hij videobelt weer met mijn moeder. Deze gast is zo weird niet normaal.

We zijn inmiddels bij mij huis om mijn spullen te pakken. We gaan dus dit weekend naar Parijs. Alleen niet met z'n tweeën. Amira gaat mee. Het wordt zo gezellig. Terwijl Hicham zich vermaakt met het praten met mijn moeder lopen Amira en ik naar boven. Ik pak wat outfits en wat extra spullen. We lopen naar beneden en zien dan Hicham en mijn moeder samen koken. Zij snijdt paprika en hij de wortels. 'Waarom kan je niet normaal zijn?' Vraag ik en kijk ze raar aan. Amira moet hard lachen. 'Zeikerd.' Zegt Hicham en snijdt rustig verder. 'Ze zeurt altijd he.' Zegt mijn moeder dan. 'Best vaak ja.' Zegt Amira die mee is gaan helpen. Grommend verlaat ik de keuken. 'Mama steelt mijn vriendje en beste vriendin.' Grom ik vermoeid tegen Jamal en plof op de bank neer. 'Vriendje is haram.' Zegt hij doodleuk. 'Jou vermoorden ook, maar dat betekent niet dat ik het niet doe.' Waarschuw ik hem. 'Mama Yasmina zegt dat ze me gaat vermoorden!' Zegt hij kinderachtig. 'Ugh bek dicht!' Zeg ik enbga op mijn telefoon.

Na een eeuwigheid zitten we in de auto. 'Ben je nou nog steeds boos?' Lacht Hicham na een tijdje. 'Ik ben niet boos.' Zeg ik chagrijnig en blijf uit het raam kijken. 'Schatje.' Lacht hij en streelt mijn wang. Ik negeer hem en hij draait rustig mijn hoofd naar zich toe. Vermoeid kijk ik hem aan. 'Ik ben niet boos.' Zeg ik en duw zijn hand van me af. Hij kijkt me even aan en legt dan zijn hand op mijn bovenbeen. Ik leg mijn hand op de zijne en kijk voor me uit. 'Ze vindt het gewoon raar dat je zo close met haar moeder bent. En om eerlijk te zijn ik ook.' Zegt Amira dan. 'Jullie overdrijven gewoon.' Zegt Hicham. 'Sure.' Lacht Amira. Ik kijk haar aan en moet lachen.

Eenmaal in Parijs aangekomen nestelen we ons in het hotel. We hebben gewoon drie lossen bedden. Amira en ik kleden ons om en maken ons klaar. Haar buikje is al echt zichtbaar en ik aai hem dan ook gebruikelijk. Als we klaar zijn besluiten we een rondje door de stad te wandelen en daarna ergens te gaan eten. We lachen, bekijken alles en maken foto's. Het eten is heerlijk. Niet anders verwacht.

In de avond kijken we een film en spelen met ze alle Monopoly. We hebben veel snoepgoed, chips en augurken gekocht. Augurken, omdat Amira sinds de zwangerschap er geen genoeg van kan krijgen. Ze dipt ze in salsasaus. Zo weird. Laat in de avond vallen we in slaap.