Love u like a friend

31.0

Ik kam mijn haren uit en maak er een knot van. Ik doe geen make-up op aangezien ik laat ben en loop naar mijn kledingkast. Ik trek ander ondergoed aan en dan gehaast een random trainingsbroek met een hoodie van Hicham. Ik spuit aat parfum op, pak mijn laptop in en haast me de deur uit. Ik kom wat later aan op school, maar dat kan gebeuren. Men verlaapt zich wel eens. Daar aangekomen ga ik gewoon aan de slag en probeer de gemiste informatie op te pakken.

Na school ga ik weer aan de slag in de winkel van mijn oom en niet veel later ben ik naar huis aan het lopen. Ik kijk mijn ogen uit als ik Medhi op straat zie lopen. Ik wacht geen seconde en ren naar hem toe. Ik sla hem met mijn tasje en het enige wat hij doet is zich verdedigen. 'Jij vieze vuile kanker verkrachter! Jij hebt het leven van Amira verpest!' Zeg ik huilend en geef hem harde klappen in zijn maag. Hij pakt mijn polsen strak vast en kijkt me aan. 'Ik ben Younes, de tweelingbroer van Medhi.' Zegt hij dan. Ik kijk hem lang aan en langzaam laat hij me los. Hij pakt zijn mobiel en laat een foto van hij en zijn broer zijn. Het is echt een tweeling. Wow. Sprakeloos kijk ik hem aan. 'Het was niet mijn daad, maar het spijt me voor je vriendin. Het maakt niks verder uit, maar weet dat we hem niet meer als familie beschouwen. Hij is alleen en het spijt me zo erg dat hij dat jullie aangedaan heeft.' Zegt hij oprecht. Ik kijk hem met open mond aan. 'Mijn moeder is langs gegaan gisteren toch? Vond Amira het erg? Dan zeg ik tegen m'n ma dat ze het niet meer moet doen. Afgezien de hele situatie vond ze het leuk haar te zien. Ze heeft nachten wakkergelegen door de pijn die mijn broertje Amira aangedaan heeft.' Ik knik langzaam. 'Ze heeft het er moeilijk mee, maar dat lag niet aan de komst van je moeder. Ze is welkom.' Zeg ik zacht. 'En als ze ooit financiële steun nodig heeft ofzoiets ben ik er altijd. Het spijt me gewoon.' Zegt hij en slikt. 'Het is niet jou schuld. Uhm ik moet gaan. Het spijt me dat ik je aanviel.' Zeg ik en loop weg.

Thuis aangekomen ruik ik eten. Ik loop naar binnen en zie Hicham koken. 'He vrouwtje.' Zegt hij blij en kijkt me trots aan. Ik leg de boodschappen neer en kruip in zijn armen. Na even laat ik hem los en ijsbeer door de keuken. 'Wat is er?' Lacht hij. 'Ik heb Medhi's tweelingbroer aangevallen.' Zeg ik zacht. 'Younes? Waarom?' Lacht hij. 'Ik dacht dat hij het was.' Zeg ik schuldig. 'Ze lijken wel op elkaar ja. Hoewel de ene guy vastzit.' Zegt hij. 'Wel een heel groot verschil.' Zeg ik en ijsbeer verder. 'Hoe erg was het?' Lacht hij en houdt me stil. 'Uhm bloedlip, paarse oog en blauwe plekken erg?' Zeg ik vragend. 'Geweldig wijf ben je.' Lacht hij. 'Hij heeft niet eens wat misdaan.' Zeg ik schuldig. 'Je wist niet dat het een tweeling was. Best ironisch tho. Ze lijken sprekend op elkaar, alleen zijn totale tegenpolen. Younes doet een Islamitsche studie om imam te worden en leeft zowat in de moskee.' Zegt hij lachend. 'Ik heb een toekomstige imam in elkaar geslagen. Oh my god. Daarom sloeg hij ook niet terug.' Zeg ik en verberg mijn hoofd in mijn handen. Hicham moet hard lachen. 'Waarom lachen we?' Vraagt Amira die de keuken komt inlopen. 'Ze heeft Medhi's tweelingbroer Younes in elkaar geslagen.' Zegt Hicham lachend. Amira kijkt even raar, maar moet dan hard lachen. 'Ben ik de enige die Younes niet kende?' Vraag ik. 'Blijkbaar. Hij heeft het gezicht van de duivel, maar is eigenlijk best cool.' Zegt Amira lachend. Hicham laat me los en gaat verder met koken. 'Mee eens, hij is een toffe guy.' Zegt hij. Yara begint te huilen en ik loop erheen. Ik til haar op en sus haar stil. 'Jij, mijn vriendin, hebt mijn dag gemaakt.' Zegt Amira nog lachend. Ik rol met mijn ogen en speel even met Yara. Dan geef ik haar aan Amira en doe wudu. Ik bid het gebed en ga dan aan de slag met mijn schoolwerk. 'Tafeldekkers nodig!' Roept Hicham vanuit de keuken. Ik leg mijn schoolspullen weg en dek samen met Amira de tafel. 'Goed gedaan schatje.' Zeg ik en druk een kusje op Hichams wang. Trots begint hij met eten. 'Het is pasta uit een pak. Het enige wat hij heeft moeten doen is er water bij doen en in de pan.' Zegt Amira neerkijkend. 'Je bent jaloers.' Zegt Hicham en rolt met zijn ogen. Ik moet lachen en begin zelf ook met eten.