Love u like a friend

33.0

'Mag ik vragen waarom the fuck jij me wekt? Ik mag eindelijk uitslapen en je durft me wakker te maken?' Vraag ik pissig en ga recht zitten. 'Goeiemorgen.' Lacht Hicham. 'Ga je bijna dood of wat? Waarom moest ik fucking opstaan? Ik sliep zo goed!' Zeg ik en sla hem. Lachend pakt hij mijn polsen vast. 'Yallah kom ik heb ontbijt gemaakt en daarna gaan we shoppen.' Zegt hij. 'Waarom? Huh ben ik jarig?' Vraag ik snel. 'Nee jonge.' Lacht hij hard. Ik kijk hem daar aan. 'Kom je?' Vraagt hij lachend. 'Goed. Weirdo.' Zeg ik chagrijnig. 'En doe wat aan je slangenhaar.' Zegt hij, drukt een kusje op mijn lippen en loopt de kamer uit. Ik ga languit liggen en zucht diep. Ik sluit mijn ogen, gewoon voor heel eventjes. 'Yasmina opstaan!' Roept Hicham hard. 'Ik kom al! Ik kom al!' Zeg ik gapend en loop naar de woonkamer. 'Wat is er? Waarom heb je ontbijt gemaakt? En waarom mag ik niet slapen?' Vraag ik pissig en ga aan de eettafel zitten. 'Eet eerst wat.' Lacht Hicham en kijkt me amuserend aan. Ik prop het eten in mijn mond en kijk hem droog aan. 'Ik gun je deze, omdat je net wakker bent.' Zegt hij en houdt zich duidelijk in. Ik eet mijn mond leeg en neem een slok van mijn thee. 'Ik wilde babyspullen gaan zoeken in winkels.' Zegt hij dan lief. 'Het is echt te vroeg om hier op in te gaan.' Zeg ik gapend. 'En vroeg lieve schat, het is half twee in de middag.' Zegt Hicham dan. Verast kijk ik op. 'Eet je eten op.' Lacht hij. 

Pov Amira

Terwijl ik met Yara door het park loop, loop ik iemand tegemoet. We kijken elkaar kort aan en ik loop haastig verder. 'Amira kan ik je spreken?' Vraagt hij dan. Ik stop met lopen en kijk hem aan. 'Heel even maar.' Zegt Younes smekend. 'Wat is er?' Vraag ik bot. 'Kan ik haar zien?' Vraagt hij onzeker. Ik kijk even voor me uit, maar knik dan langzaam. Hij loopt naar me toe en kijkt naar Yara. Ze lacht als ze hem ziet. 'Ze is prachtig ma sha Allah.' Zegt hij en kijkt haar bewonderend aan. Ik zeg niets en kijk naar Yara. Younes kijkt me dan aan en zucht diep. 'Het spijt me zo erg dat hij dat gedaan heeft.' Zegt hij zacht. Ik kijk langs hem heen en ben stil. Ik kan hem niet aankijken. Hij lijkt teveel op Medhi. 'Ik heb mijn haren geschoren. We lijken minder op elkaar nu.' Probeert hij en haalt zijn muts van zijn hoofd. Hij is kaal en heeft een ei hoofd. Automatisch moet ik lachen. Hij glimlacht kort. 'Ik weet dat ik niks kan zeggen om het goed te maken, maar als je ooit op welke manier dan ook hulp nodig hebt ben ik er altijd.' Zegt hij oprecht. Yara maakt geluidjes en klapt in haar handen. 'Jij ook.' Lacht Younes en kijkt naar Yara. 'Ze vind je interessant.' Zeg ik en kijk met een glimlach naar mijn dochtertje. Younes kijkt me aan en glimlacht. 'Ik ben onderweg naar de speeltuin. Als je wil mag je mee. Yara zal dat zeker leuk vinden.' Zeg ik zacht. Ik weet niet waarom ik dat zei. Hoewel Younes niks misdaan heeft, doet het pijn om hem te zien. Hij lijkt gewoon teveel op Medhi. Younes kijkt op zijn horloge. 'Uh ja dat is goed als jij het echt niet erg vind.' Zegt hij twijfelend. 'Het is oke.' Zeg ik zacht. Hij knikt goedkeurend en ik pak de kinderwagen vast. 'Hoe gaat het met je studie?' Vraag ik terwijl we weglopen. Het was ook zo ongemakkelijk. 'Gaat goed el hamdoulilah. Ik leer elke dag veel meer over onze prachtige geloof. Ik geef eens per week ook lezingen aan leerlingen van de middelbare school, als je wilt ben je welkom.' Zegt hij. 'Ik weet niet. Yara is nogal veeleisend.' Zeg ik twijfelend. 'Dat kan ik begrijpen. Hoe dan ook je bent welkom.' Zegt hij. Ik glimlach en haal Yara uit de wagen. Ik zet haar in zo'n babyschommel en laat haar zachtjes schommelen. Ze geniet er volop van en lacht het uit. Younes knielt voor haar en speelt met haar voetjes terwijl ze heen en weer schommelt. Ik kan het niet weerhouden om te glimlachen. Yara heeft het zo leuk. 

'Is het goed als ik je mijn nummer geef? Voor het geval dat er ooit iets is, dan kan je me bellen.' Zegt hij onzeker als we het park uitlopen. 'Uhm nee ik denk niet dat het handig is. Het ligt niet aan jou.' Zeg ik zachtjes. 'Dat begrijp ik volkomen. Het spijt me dat ik het vroeg. Ik wilde je op geen enkele manier disrespecten. Ik wil je gewoon tonen dat als je ooit hulp nodig hebt met wat dan ook, je bij mij terecht kan.' Zegt hij. Ik knik langzaam. 'Ik lijk op hem, maar ben hem niet. Het doet me zeer dat je me als een monster ziet. Ik begrijp dat je dat niet kan veranderen, maar toch doet het pijn.' Yara begint te huilen en ik kijk naar haar. 'Ik wil je niet zo zien, maar het is moeilijk. Het spijt me. Je bent een goed mens. Ik moet gaan.' Zeg ik en loop met de kinderwagen gehaast weg. Ik bedwing mijn tranen. Hij doet me teveel denken aan Medhi. Aan wat er gebeurd is. Het doet teveel pijn.