Chapter 32

105 16 4
                                    

THIRTY-TWO: The Perfect Storm

Evangelyn

Mabilis akong tumakbo nang sipain ko ang paa ni Blair na nagpatumba sa kanya. She fell hard on the ground. Hindi ko mapigilang hindi ngumisi. Napaka-tanga talaga niya, sabi ko sarili ko.

Mas binilisan ko pa ang pagtakbo ko. Mud sloshed over my body as my feet touched the wet ground. Hindi ko na nilingon si Blair. She's probably eaten by those monsters by now.

I was still surrounded by thick trees. I had no idea where I would be going, pero ang importante lang sa mga oras na ito ay makalayo sa kanila. Nasaan na ba si Maru? Fucking piece of shit. He should've been beside me. Nagka-watak-watak kami kanina nang kumalat ang fog sa paligid.

All I heard was someone screaming "Run!"

At iyon ang ginawa ko. I didn't bother looking at which direction I would be going, I just kept on running. Nang matisod ako sa batong nakabaon sa lupa, silhouette ni Blair ang nakita ako. And I cried out for help, then the naïve bitch came to help me.

Awtomatiko akong napatigil nang may kidlat sa puno na nasa harap ko. Nagtaas ako nang tingin at nakitang may usok na nanggagaling doon at may parang kuryenteng kumikislap-kislap pa. Another bolt of light came. Napakislot ako sa kinatatayuan ko.

It happened slowly and then all at once. Bumagsak ang mismong punong nakidlatan. Mabilis akong kumilos at umiwas pero huli na dahil naramdaman ko ang malakas na pagbagsak ng matigas na bagay sa likuran ko na nagpatumba sa akin. I tried to jump from my spot and instead of my body, my feet got stuck under the fallen tree. May lumabas na pulang likido roon.

"Fuck, fuck, fuck," I hissed, tightly squeezing my feet.

Nagpalinga-linga ako sa paligid, sinisigurong walang nakasunod sa akin. The place looked scary. Bahagya nang madilim ang paligid dahil sa matinding pagbuhos pa rin ng ulan. I couldn't look clearly through the fog.

Inihiga ko ang sarili ko sa lupa. The rain pouring down on my face.

And then there was another bolt of lightning came rushing down. Naramdaman ko na lang ang elektrisidad na bumalot sa bawat himaymay ng katawan ko.

For a split second, my heart stopped beating. Hindi ako makahinga. And when I closed my eyes, I felt this blackness came over me. It covered my consciousness with a blanket of coldness that made my body shiver. Until I couldn't breathe and it swallowed me whole.

Glory and Gore (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon