Açıp açmamak konusunda kararsız bir şekilde öylece ekrana baktım. O mu arıyordu? Görmüş müydü? Burnumu çektim ve düşünmeden telefonu açtım. Telefonumu kulağıma götürdüm. Eğer cesareti varsa Portuga onu şimdi göstermeliydi. Arkadaşının arkasına sığınamazdı.
"Sensin değil mi?" dedim sinirle. "Ne var?" Sesim kendimi ağlamamak için tuttuğumdan çatlamıştı. Karşı tarafın derince soluduğunu duydum ama o kadardı. Konuşmayacaktı. Sessizliği beni alayla güldürdü. "Bu mu?" diye sordum. "Beni arıyorsun, mesaj atıyorsun, telefon numaramı biliyorsun ama ben senin sesini bile duyma hakkına sahip olamıyor muyum?" Sıkıntıyla nefes aldım. "Şimdi seni neden engellediğimi anlıyor musun?" deyiverdim. "Sen sevgi ne demek onu bile bilmiyorsun." Öyle olsaydı beni neyin kıracağını bilir, bunu yapmazdı. Kırıldığımda ise yanımda olurdu. Başka bir şey demeden öylece yüzüne kapattım. Öğle arası boyunca tuvaletten çıkmamış, olduğum yerde sessizce ağlamaya devam etmiştim. Ağlamamın sebebi elbette ki Portuga ya da Cemil değildi. Cemil'in minik bir parmağı vardı tabi ama dolmuştum da. Böyle şeyler benlik değildi ve Portuga'yı o yüzden engellemiştim. Ona söylediğim şeyler hislerine haksızlık olabilirdi, tabi gerçekten bana karşı bir şeyler hissedebiliyor olsaydı.
Zil çaldıktan sonra bile olabildiğince geç çıkmış, Halil'in olası sıkıştırmalarından kurtulmuştum. Geriye Aslı kalmıştı tabi. Koridorlarda kimse olmasa bile başım öne eğik sınıfa girdim. Ağlayınca gözlerim kızarırdı ve tipim kayardı, kimsenin görmesine gerek yoktu. Ayrıca şimdiki derslerimiz Spor öğretmeniyleydi, herkes aşağı inmiş olmalıydı. Aniden Ömer'i hatırlayınca minik bir küfür savurdum. Kahretsin, onu nasıl unutmuştum?
Okuldan kaçmak üzere çantamı topladım, Ömer'den sonra özür dileyebilirdim. Okulumuzda güvenlik olmadığından rahatça dışarı çıkabildim. Eve otobüsle dönmek istiyordum. Otobüs durağına doğru yürürken kulaklıklarımı taktım. Durağa vardığımda art arda gelen birkaç bildirim sesi şarkıyı kesti. Telefonumu açıp gelen mesajlara baktım.
0508.......:
Haklı olduğunu biliyorum
Ve bu beni kahrediyor kızıl
Ama öylece karşına çıkacak cesaret bende yok be güzelim
Gözlerine bakıp öylece seni seviyorum nasıl derim¿
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Portuga | texting | TAMAMLANDI
Short Storyyourportuga: Şu an arkadaşlarınla oturup sohbet ediyorsun ve seni gördüklerini zannediyorlar Esprilerine gülüyorlar Oysa sen onlara yalnızca kendi yansımalarını gösteriyorsun Kendi acınası hallerine gülüyorlar Bu arada ben de güzelliğine yanıyorum...
